zondag 6 november 2011

Kleinkinderen


Big Tree
Grey Butcherbird
Om zes uur in de morgen liet de Grey Butcherbird zich al horen vanuit de hoge bomen voor het huis. Een beetje vroeg, maar wel een mooi geluid. Het klinkt als  een melodietje van een lage houten blokfluit. Wel iedere keer hetzelfde melodietje. Als je de vogel ziet zingen is het nog mooier, hij  zingt niet uit volle borst, maar gebruikt zijn hele lichaam, zelfs zijn staart beweegt mee door de veren te spreiden. Zingend vanuit de hoge bomen op de heuvel is hij tot bijna aan het strand te horen.
Vanmorgen een Engels-ontbijt met John en Elly, Harry, Karina en Drew en Luke en Joel. Een tafel vol met lekkers, gebakken eieren, saucijzen en bacon en anderen dingen en fruit toe.
Samen onbijten
De bedoeling was om met z’n allen te gaan varen, maar de golven waren buitengaats te hoog en er werd dus niet gevaren.
Joel had honger
Niet getreurd, er is genoeg te zien in Tasmanië en de rit ging binnendoor naar Dip Falls, waar een flinke waterval is en de Big Tree, een boom van 400 jaar oud en daarnaast erg hoog en erg dik.

Vervolgens een wandeling bij Stanley en de Nut, een flinke heuvel. Aangezien dat aan de kust is, er vis en chips gegeten.
Nog even langs de nieuwe woning van Karina, even kijken of de keuken klaar was. Nog niet helemaal, maar het wordt een prachtig huis.

Thuis, bij Elly afscheid genomen van Karina, Drew en de kinderen.

Luke en Joel
De kleinkinderen waren de baas vandaag. Verbazingwekkend hoe die kleintjes al omgaan met de I-pad. Voor ons bekend terrein, alles zelf doen en een eigen willetje hebben. Joel mocht van mij iets niet en zijn reactie was, op de grond te gaan zitten en boos naar mij te kijken. Vogelen zat er vandaag niet in, de vogels werden gewoon door de kinderen weggejaagd.

Tijdens het schrijven van de blog, pakt Riet de koffers. Morgen vertrekken we richting Adelaide.
Elly en John bedankt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten