Goudhaantje |
Het is geen dag om er op uit te gaan. Veel wind en regen. Dikke
regendruppels tegen de ruiten van de serre. Dus de boekenkast maar eens onder
handen nemen en daarna achter de computer, met zicht op de tuin.
De vaste gasten komen langs. De eksters zie ik aan de
zijkant mijn blikveld binnen vliegen, maar een kleine beweging van mijn hoofd, doet ze al weer
vertrekken.
De Koolmezen, Pimpelmezen en Huismussen trekken zich nergens iets van aan en snoepen van de pinda’s en de pindakaas. Iets schutters zijn de Turkse tortels die met zijn tweeën de inhoud van het vogelhuisje leeg eten.
De Koolmezen, Pimpelmezen en Huismussen trekken zich nergens iets van aan en snoepen van de pinda’s en de pindakaas. Iets schutters zijn de Turkse tortels die met zijn tweeën de inhoud van het vogelhuisje leeg eten.
Dan zie ik plotseling op nog geen twee meter afstand een Goudhaantje
boven op een struikje zitten. Een heel klein, druk baasje, dat van struik naar struik en van
blad naar blad gaat.
Een nieuwe tuinsoort en die moet op de foto. Zowel Riet als ik laten de camera’s hun werk doen. Niet de meest ideale situatie, bewolkt, regen, en vanachter het glas tussen de regendruppels door.
Een foto zou leuk zijn als bewijsplaatje, maar we genieten van
dit leuke vogeltje in onze eigen tuin.
Kennelijk waren we zo enthousiast bezig dat het Maria was opgevallen.
Ach en als het Winterkoninkje zich nog even nadrukkelijk
laat zien op het vogelhuisje en ook de heggenmus nog even in de tuin
rondscharrelt is het plaatje weer compleet.