zaterdag 21 november 2015

Waterig

Wat doe ik hier ? Gewoon, struikjes poten
(klik op foto voor grote formaat)
Het is weer de derde zaterdag in de maand, dus de dag wordt vrijgehouden voor het Parkbos Haarzuilens. Struikjes poten staat op het programma.

Maar voor we het Parkbos in gaan heeft Tijs besloten om nog een paar uurtjes te gaan ringen. 
Ik help, vrijdagavond, Tim in het veld om alles klaar te zetten. Het is donker, koud en in het veld lopen we door meerdere door de regen ontstane slootjes.
Zaterdagmorgen rond zes uur ben ik weer in de polder. Het is donker, koud en het regent een klein beetje. De netten gaan open en  twee bokjes en drie watersnippen laten zich vangen in de netten. Inmiddels is de drup verandert in echte regen.

meten

Bokje

Wegen ( Watersnip)

Watersnip - Bokje

Jong versus volwassen Watersnip


Maurice, Tijs, Job en ik duiken in de auto van Maurice, waar de vogels van een ring voorzien worden en de nodige metingen en vergelijkingen plaatsvinden.
Ach, weer eens wat anders. Niet buiten in het veld, in de wind en kou (plm. 3 graden), maar uit de wind, droog bij 19 graden.
Leuk het Bokje en de Watersnip naast elkaar te zien. Ook wel aardig een jonge en een oude Watersnip op één foto.
Het blijft regenen en er wordt besloten om de netten in te halen.


Op tijd meld ik me in de boerderij. Binnen regent het ook, maar niet zo hard als buiten. Een aantal dakpannen zijn weggewaaid en het water komt door de tussenvloer naar beneden.
In regenpakken komen de vrijwilligers van Natuurmonumenten binnen en Henk maakt zich zorgen of het werk wel door kan gaan. Besloten wordt om toch te gaan en te kijken waar het schip strand.
Met z’n allen richting het Parkbos, waar Tim met een plantschema in de hand de struikjes verzamelde en Roy kwam aanrijden met de spaden en handschoenen.

Tim zoekt de struikjes uit
Regen of geen regen, met de struikjes, op naar het veld. En wat voor veld!! De aarde was goed losgemaakt, maar door al die regen werd het een gevecht om de laarzen weer terug te krijgen uit de zuigende modder.

Parkbos

Tot over de enkels in de modder

Planten

Vast in de modder

Tim

Samen planten

Roy

Dochter beloofd, haar boom recht te zetten


Langzaam aan werd het toch droger en na de koffie kwam zelfs de zon even tevoorschijn en kon de klus afgemaakt worden.

Koffiepauze

Het zonnetje komt door

Het werk zit er op.


Zo is het altijd wel weer bijzonder. Is het geen bijzondere klus, dan wel bijzondere omstandigheden.

vrijdag 13 november 2015

Een pieper met een lang nageltje

Graspieper
Laatst kwam ik op Facebook een uitleg tegen over piepers.
Piepers zijn in Noord Holland een ander woord voor aardappels en bij de politie, brandweer en GGD, kleine apparaatjes om iemand voor een spoedje te waarschuwen.

Graspieper
Maar ook in de vogelwereld vliegen er piepers rond.
Om er een paar te noemen : de Duinpieper, Roodkeelpieper, Boompieper, Graspieper, Waterpieper en de Oeverpieper.

Graspieper
Aan de tekeningen op de kop, het verenkleed, de snavel of de staart is de soort aardig te determineren.

Graspieper
Maar een vogel-ringer kan  ook aan de lengte van de achterste teennagel de pieper-soort vaststellen. Een Graspieper, heeft als ik het goed gezien heb, een nageltje van een lengte van ongeveer 10 mm.
Kwestie van meten en dat kan natuurlijk wel als je de vogel in de hand hebt.

Graspieper
In de “vrije” natuur krijg je geen kans om de teennagels van een pieper te bekijken.
Vooral bij de Graspiepers niet, die, en redelijk schuw en vooral op de grond tussen de struikjes zitten.
De Graspieper, want die was het, was voor mij een nieuwe soort, tijdens het assisteren van ringer Tijs.

IJsvogel
Ach, er waren minder vogels om te ringen dan op eerdere dagen, maar wel leuke soorten zoals de Koperwiek, Watersnip, Vuurgoudhaantje, Kool- en Pimpelmees en ja als er als laatste vogel zich een IJsvogel aanmeldt voor een ringetje, dan is dat toch ook wel weer erg leuk. Dan wil ook Tim en de dames van het kantoor nog wel even komen kijken.

IJsvogel, fotogeniek
Dus geen nieuwe soort, maar het blijft een vogel waarvoor de camera blijft klikken.


IJsvogel

IJsvogel



IJsvogel, hij blijft mooi

donderdag 12 november 2015

Zingen voor de Bond



Stond in de agenda van de Nieuwsbrief van het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior :
Donderdag 12 november 2015 , 13.30 uur
CNV-onderwijs gepensioneerden
Jeruelkapel , Ivoordreef 2, 3564 AK, Utrecht.

Dat is weer eens een ander publiek, gepensioneerde onderwijzers en onderwijzeressen.
De Jeruelkapel is een soort kerkje. In plaats van kerkbanken is de zaal deze keer ingericht met tafels en stoelen.
In de zaal zijn zo’n 70 a 80 personen aanwezig, die gezamenlijk de dag doorbrengen met allerlei activiteiten.
Het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior mocht bij deze gelegenheid een concert verzorgen.

Het koor is zoals gebruikelijk op tijd aanwezig. Na het inzingen, gingen de zangers onder applaus het podium op. Een mooi koor van 25 zangers in uniform.

Marjan Fey achter de vleugel. Een vreselijk instrument om aan te zien. Slecht in de verf en met nogal wat schade. Maar de klank is toch erg goed en daar gaat het om. Volgens info is de vleugel 100 jaar oud.

probleempje. als jezelf de foto maakt, sta je er niet op.
Het koor staat met de blauwe muziekmappen op het podium. En de dirigent Michel de Valk ? Die heeft zijn IPad in een passende standaard voor zich staan. Met een enkele veegbeweging over het apart zo van pagina naar pagina.
Overigens ook in de zaal had de moderne tijd zijn intrede gedaan. Door diverse aanwezige werd de Smartphone ter hand genomen om een foto van het koor te maken of een filmpje op te nemen.

Bert Landman praatte op de zijn bekende wijze en met een vrolijke noot, voor Excelsior de muziek aan elkaar.

Het koor gaf een mooi concert ten gehore en om eerlijk te zijn was het ook een erg leuk en enthousiast publiek om voor te zingen.

Tevreden gingen we na afloop naar huis, elkaar over en weer complimentjes gevend over het concert van vanmiddag.

zaterdag 7 november 2015

Ze zitten bij ons in de straat

Ransuil
Laat ik vol enthousiasme de foto’s zien van de geringdeRansuil, zegt het zangmaatje van het politiekoor. “ Oh, zulke uilen zitten bij ons in de boom “.
Dat is leuk. Super om zo’n pracht uil vast te houden, maar ook super om ze lekker te zien dommelen op een tak in de boom.

Ransuil
“Ik bel wel als ze er nog wonen”. En dus werden we gebeld en gingen op de koffie in Linschoten, na eerst natuurlijk de Ransuil ter plaatse op de foto te hebben gezet.


De eigenaar van de boom wist te vertellen dat er in de boom een hele familie uil wonen. Een vader en moeder met vier kinderen.
Niet iedereen was thuis vanmorgen. Twee familieleden waren aan het buitenspelen, of misschien wel op jacht naar een lekkere muis of zo.

Ransuil
Wel een groot verschil tussen, een uil in de hand foto of een uil in de boom foto. 
Vanzelfsprekend zitten ze boven in de boom en als het even kan ook nog omringt door bladeren en takken. Het lukte toch om één van de vier Ransuilen redelijk op de foto te krijgen.

Ransuil
Binnenkort nog maar eens langs voor een kop koffie, en nieuwe foto’s.



Een Ransuil, rustend in een boom en met zijn vleugels langs zijn lichaam, lijkt veel langer dan hij in werkelijkheid is. 




zondag 1 november 2015

Een uiltje knappen

Ransuil
Vrijdagavond zetten we de netten uit in de natuur. Maurice verslikt zich in de omgeving door in plaats van laarzen, schoenen aan te hebben. Het land is erg drassigs.
Maar voor Maurice wel een grotere kans om eens een ander soort vogel te kunnen ringen.

ringen Waterral
Al snel heeft hij dan ook een voor hem nieuw soort in handen. Een prachtige waterral. Dezelfde avond worden er nog twee geringd.

Tijs met uil
Tijs wil een nacht buiten blijven, om te kijken wat er in de nacht geringd kan worden. Wij gaan naar huis en spreken af de volgende ochtend vroeg weer in de polder te zijn. De nacht verloopt rustig, en nadat hij zijn laatste uiltje geknapt heeft en net voordat wij komen assisteren, laat een ransuil zich vangen.


De zon komt op en het beloofd een mooie dag te worden met voor Maurice nog enkele nieuwe soorten. De Watersnip, het Bokje en een Rietgors.
Aan het eind landden nog een groepje Staartmezen in het net. Dat blijven zulke leuke beestjes.
Maar de ster van de dag was natuurlijk de Ransuil.

Ransuil, verenkleed

Ransuil, oranje ogen

soort, leeftijd, sexe, lengte, ring etc..

Ransuil met zijn oortjes
Ransuilen

Ransuilen zijn bijzonder onopvallend en worden dan ook zelden gezien. Des te groter is de verwondering wanneer men een roestplaats ontdekt waarin meerdere uilen bij elkaar de dag doorbrengen (roesten), in gestrekte houding een boomstam imiterend. Het geluid van de ransuil is al bijna even onopvallend. Het geluid van net uitgevlogen jongen echter, kan late wandelaars of fietsers de stuipen op het lijf jagen. Het bestaat uit rauwe kreten en ijselijk geschreeuw. Onder de veren gaat een verbazingwekkend klein lichaam schuil. Een uil bestaat vooral uit veren, zo lijkt het. Toch blijkt de snavel een stuk groter te zijn dan het deel dat men kan zien uitsteken uit het gezichtsmasker. Net als veel andere vogelsoorten maken ransuilen braakballen, die alle onverteerbare delen van hun prooi het lichaam uitwerken voordat het spijsverteringskanaal erdoor verstopt raakt. Onder roestplaatsen kan soms een hele stapel van zulke harige ballen worden aangetroffen: voor onderzoekers een onschatbare bron van informatie over het menu van de uilen en daarmee ook over de muizen die in een bepaald gebied voorkomen. ( bron: Vogelbescherming)

uil met enorme vleugels









Selfie

Maurice met Bokje

Bokje

Watersnip

Staartmees

Staartmees