maandag 31 oktober 2011

Onderdak

Fietsers op de snelweg

Vanmorgen afscheid genomen, niet van een cabin, maar van het prachtige huisje. Nog even gesproken met de eigenaar. Het land van hem beslaat 100 acers en bestaat uit weilanden en bos en natuurlijk het stuk waarop zijn huis en de twee huisjes staan.
Het was koud vandaag, hooguit 14 graden, maar gelukkig wel (bijna) droog. In totaal zo’n 250 kilometer gereden van New Norfolk naar  Queenstown.  Het eerste stuk van de snelweg werd ook gebruikt door de wielrenners. Kennelijk was er een wedstrijd of toertocht uitgezet omdat een aantal renners met nummers op reden en er onderweg toezichthouders stonden.


Aangezien de snelweg, of wel Highway uit maar twee banen bestaat en daarnaast nog flink veel bochten heeft, is er op het midden van de weg een bijna doorlopende doorgetrokken streep. Dus er maar achter blijven rijden en daar waar even mogelijk was er voorbij.

De rit was verder prachtig  door de bergen en bossen heen. Flink aan het stuur moeten draaien.
Wombat op de weg
De bonus van vandaag was een Wombat, die een paar meter voor ons de weg overstak. Riet kon hem nog op de foto krijgen.

Onderweg nog een bezoek gebracht aan The Wall. Een enorme hal, met een gigantische wand met houtsnij kunst. Werkelijk geweldig, net een 3D foto. Jammer, maar binnen mochten we geen foto’s maken.
Camping Queenstown
Inmiddels zitten we in een cabin op een camping tussen de bergen in Queenstown. Niet zo luxe als de voorgaande, maar ja we zitten weer onderdak.

zaterdag 29 oktober 2011

Grijs

New Norfolk
Gisteren keken we  nog in de verte, maar vanmorgen vroeg is alles grijs, nat, winderig en koud en volgens de weerberichten blijft het zo komende dagen. Langzaam trekken de regenwolken op en krijgen we meer zicht. Dus maar een rustige dag. Boodschappen doen in de plaats New Norfolk zelf, zo’n 8 kilometer van ons huisje over een smal kronkelend weggetje door de bergen. New Norfolk is een aardige plaats met zelfs een grote Woolworths supermarkt. Gigantische supermarkt waar van alles te koop is. Nu speciaal gericht op allerlei producten voor Halloween.

Bos rond het huisje
Na de middag is het droog en gaan we toch voor een wandeling. Op het grote terrein is een route uitgezet door het bos. Een beetje klimmen en dalen. De vogels zingen hoog in de bomen en de Wallaby’s springen weg als ze ons aan horen komen. Aan het eind van de tocht een prachtig uitzicht over de omgeving. Ondanks de kou, toch mooi om te zien.


In de avond en nacht is het pikdonker buiten, (tijdens pijpje roken) maar met een lampje, net buiten het huisje toch een wallaby of wel Tasmanian  Pademelon weten te spotten.
Uitzicht
Regenwolken boven en op de bergen

In de olie

Huisje New Norfolk
Vanmorgen vertrokken van Snug. In Snug hadden we vier dagen mooi weer. Nu we weer richting Hobart gaan regent het weer. In Tasmaniƫ moet je twee dingen meenemen als je naar buiten gaat. Een zonnebril en een regenjas. En als de regen je niet aanstaat, gewoon even wachten tot het over is. Dit gebeurde ook vandaag. Halverwege de dag kwam de zon weer tevoorschijn en werd het 20 graden.
Aangezien we tijd genoeg hadden, voor 10 uur het ene huisje uit en na 14.00 uur pas naar het andere huisje, besloten om er maar een toertocht van te maken. Eerst maar New Norfolk verkennen. Een redelijk grote plaats en met heel aardige mensen. Vlak voor de deur van een benzinestation begon het olielampje te branden. Hebben ze vorige keer onze banden op spanning gebracht, nu waren ze zo aardig om de olie bij te vullen. Dus Elly er zit weer voldoende olie in de kar.

Na New Norfolk door naar Mt Field National Park. Zoals de naam al aangeeft, boven op de berg. In het park zijn twee prachtig watervallen. Het water dendert er naar beneden. Door het vocht van de watervallen is het erg vochtig in het bos en zitten alle omgevallen bomen onder het mos.
Wallaby met jong
Voor de eerste keer tijdens deze vakantie een wallaby gezien. Zat rustig langs de waterkant. Op de foto is te zien dat er net een kopje van een baby wallaby naar buiten steekt.

Vervolgens door naar het huisje. We wisten dat het buiten New Norfolk lag, maar uiteindelijk werd het toch nog een verrassing . Acht kilometer buiten die plaats, halverwege de berg midden in de natuur. Een geweldig luxe huisje, prachtig ingericht. De kookaburra’s lieten zich al zien. Morgen de omgeving verder verkennen.

vrijdag 28 oktober 2011

Roze olifant

Roze olifant
De laatste dag in- en rond Snug. Snug gaf ons in ieder geval zonnig en droog weer, soms een beetje fris, maar vandaag was het lekker warm.
Lekker zonnetje

Dusty Woodswallow
Vanmorgen vroeg al de eerste bonus te pakken, tijdens mijn wandelingetje langs het water. De Dusty Woodswallow. Het is een zwaluw, maar als hij op een tak zit, zie hij er niet echt uit als de ons bekende zwaluw.
Waterval (jammer foto moet draaien)
Besloten om de waterval van Snug op te zoeken, eigenlijk niet eens zover van de camping. De weg oversteken, de berg omhoog kronkelen en vervolgens een dikke twee kilometer lopen, up- en down. Luisteren naar de vogels en uitkijken waar je loopt en niet uitglijden over takjes, zoals Hanny  tijdens de laatste vakantie deed. Aan het eind in ieder geval een prachtige waterval. Behalve het lawaai van vallend water, stilte.

Flame Robin
Op de terug weer een bonus, de Flame Robin, een vogeltje zo rood als rood maar kan zijn en een flinke zwarte slang.

De volgende opdracht was het terug vinden van de roze olifant, die we eerder langs de kant van de weg gezien hadden. We moesten een foto hebben. De laatste keer dat we met Pieter op pad waren en ik overal foto’s van wilde maken werd er afgesproken alleen nog maar te stoppen voor een grijze olifant. Plotseling trapte Pieter op de rem en in een tuin stond een meters hoge plastic grijze olifant. Afspraak daarna was om alleen te stoppen voor een roze olifant en die vonden we nu in TasmaniĆ«. Wel even flink moeten zoeken. Inmiddels hadden we zoveel weggetjes afgereden. Maar goed na een flinke omweg vonden we de olifant terug.
Ter afsluiting van Snug nog een wandeling in de buurt van de camping, langs de waterlijn. Vlak voor de camping ligt een geweldig groot binnenmeer, deel van de zee, dus ook met eb en vloed.
Slang
De laatste bonus van de dag was de White-bellied Sea-Eagle, achterna gezeten door twee kraaien.
White-bellied Sea-Eagle

woensdag 26 oktober 2011

Snug D.U. (6)

Elly's car
24.10.11 met de auto van Elly richting Hobart. Naast de auto, had Elly ons ook van het nodige voorzien voor het verblijf in Hobart. Koffie, wijn, bier en zelfs brood, jam en boter.

Het regent als we vertrekken. Riet moet wennen aan het links rijden. Maar als je je vasthoudt aan de regel, dat de bestuurder aan de kant van de middenlijn zit, dan is het eigenlijk een fluitje van een cent. Zelfs de highway 1 is rustig. Bij ons zou het geen snelweg genoemd worden. Een weg bestaande uit twee banen, met af en toe een gedeelte waar ingehaald mag worden. Op weg naar Hobart hebben hooguit een twintig auto’s ons ingehaald. Verder wel een mooie weg, met zicht, tussen de regen door, op een prachtig landschap. Onderweg een stop gemaakt in Ross, een oud plaatsje. Het was daar zelfs even droog, maar wel koud.
Roofvogels je ziet ze vliegen, maar moeilijk vast te leggen
Door Hobart naar de camping in Snug. In Hobart was het wel druk op de weg en aangezien we ook nog in de regen de weg moesten zoeken, een hele puzzel, maar het ging goed. Waarschijnlijk het laatste stuk wel de verkeerde weg genomen langs de kust, heuveltje op en heuveltje af met veel kronkels. Maar we kwamen op de plaats van bestemming aan. Inmiddels is het droog, maar nog wel koud. Komende dagen verblijven in cabin 13. Lida, met een sudderlapje ( elektrische deken).

Cabin 13 in Snug
25.10.11 De zon schijnt als we opstaan, maar als we buiten komen is het nog wel fris. Elly, dus de dikke trui maar aangedaan. Eerst langs de garage, omdat er een lampje ging branden, dat er iets met de banden niet goed zou zijn. Bleek dat er toch een band te weinig spanning had. Een aardige juffrouw van het garagebedrijf bracht alle banden op dezelfde spanning. Vervolgens de omgeving verkend. Het gebied waar we zitten, beneden Hobart, ligt aan een baai/rivier die uitkomt in de zee en bestaat uit bergen of heuvels, ligt er aan op welke hoogte de grens ligt. In ieder geval was het aardig bergje op en bergje af. Wel jammer dat er langs de weg bijna geen plaatsen zijn gemaakt om even rustig te genieten van de vergezichten.


Een flinke wandeling gemaakt langs de waterlijn in Cygnet. Samen flink lopen fotograferen, overigens niet alleen vogeltjes. Daarna door naar Huonville en vervolgens via de kustlijn terug naar Snug. Op de hoek  van de straat eten gehaald bij de take away.

Kookaburra
Bonus van de dag de Kookaburra. Een prachtige vogel, die echt thuis hoort bij Down Under
26.10.11 De zon schijnt ook vandaag weer, al hoewel het maar 17 graden wordt. Dus ook vandaag prachtig weer om er op uit te gaan. Op het programma staat de  Tahune Air Walk. Of wel via een soort loopbrug wandelen tussen de toppen van de bomen. En de bomen in het Tahune-park zijn hoog.

Maar goed voordat we er zijn is het nog een lange weg, kronkelend door de bergen en het bos.
Echidna
Het is niet druk op de weg door het bos en we gokken het er op om zelfs even te stoppen om een Echidna, een soort egel, op de foto te zetten, die langs de kant van de weg loopt.
Wallaby’s, de kleine kangoeroe, hebben  we nog niet levend gezien. Wel liggen er genoeg dood langs de kant van de weg. Jammer van die mooie beestjes.
Kronkelen, op- en neer tussen de bossen
Zo dat was weer een bericht voor de blog. Internet is wel mogelijk, maar op de camping prijzig. Vijf dollar voor een uurtje.
Een prachtig land

zondag 23 oktober 2011

Webcam D.U.(5)

Elly in gesprek met Tamieka via de webcam
Gisteren gewebcamd met Hanny en Pieter uit Adelaide. In plaats van onze wekelijkse vrijdagavond meeting via de webcam, nu eens aan het begin van de avond.
Later in de avond tijdens het verwerken van foto’s verscheen ineens het bericht, Edwin online. Niet dat ik direct op Edwin zat te wachten, maar wel heel fijn om Julia op het scherm te zien verschijnen.


Vanmorgen liep ik de keuken in en zag John en Elly samen bezig met de vaatwas. Tussen hen in stond de laptop en er werd druk gediscussieerd met Tamieka in Mexico. Wat is de wereld, in dit geval toch lekker klein, met al die technische hulpmiddelen.
Het is zondag, dus vandaag rustig aan. Half tien kerktijd. Een niet zo’n grote gemeenschap. Volgens Elly zijn er na de eerste crisis in de jaren 90 een aantal gezinnen vertrokken naar het vaste land, omdat er in TasmaniĆ« geen werk meer was.

Karina verzorgde de begeleiding in de kerk op de piano. Ik had nog gezegd dat ze flink tempo moest maken, maar de gemeente ging daar niet in mee. Na de dienst bij John zijn moeder op de koffie, die op loopafstand van de kerk woont. John ging daarna door naar het vliegveld voor een vlucht naar Sydney.
Ben, van Yolande
In de middag met Ben en Yolande een wandeling gemaakt langs de kust in Devonport. Wij natuurlijk netjes op de padjes, maar Ben moest wel even tonen aan ons wie hij was en nam een moeilijker route.

Na de wandeling  zijn we ook naar het vliegveldje gegaan om Ben en Yolande uit te zwaaien.  Met een uurtje vliegen zijn ze weer thuis in Melbourne. Het was voor ons leuk om naast “the best wife of de world”, zoals Yolande zichzelf noemt nu ook eens de bijbehorende man te ontmoeten .

Op de terugweg langs de zaak van Elly en John. Elly is trots op hun zaak en liet ons zien wat er gemaakt en verkocht wordt . Naast het bouwen en verbouwen van huizen en gebouwen, worden er ook complete interieurs voor kantoren verkocht. Dat ze het erg goed doen bleek wel uit de bijeenkomst van de Kamer van Koophandel gisteren. Als Ć©Ć©n van de vijf genomineerden  in hun groep werden ze winnaar en mochten ze de award 2011 in ontvangst nemen.

zaterdag 22 oktober 2011

Dolen in het doolhof D.U. (4)

Tasmazia & Mount Roland
Vanmorgen vroeg, voor het zaterdag ontbijt, in het zonnetje en met de camera op pad langs de rivier. Een geweldige plaats om vogels te spotten. Inmiddels al bijna 40 verschillende soorten op de foto gezet. De bonus van vandaag was de Superb Fairy-wren, een mooi blauw vogeltje.

Op de zaterdag maakt Elly een speciaal ontbijt, gebakken spek en eieren op getoast brood. Natuurlijk met thee en orange juice. Niet gezond voor iedere dag, maar wel lekker.

In de middag met de familie, behalve Drew die een cricketwedstrijd moest spelen (en verloor), maar met Ben die in de ochtend was aankomen vliegen, richting Tasmazia, op ongeveer 60 kilometer van Ulverstone. De weg er naar toe is schitterend door de heuvels en langs de groene weilanden.
Tasmazia heeft werelds grootste doolhof. Zou best kunnen, we hebben enkele uurtjes moeten lopen voordat we de uitgang hadden gevonden. Het doolhof is opgeluisterd met op ieder doodlopend stuk een vrolijke tekst of spreuk. Verder zijn er tussendoor een paar gekke huisjes neergezet.
Luke, Yolande, Joel, John, Karina, Elly, Ben, Riet
Vanaf Tasmazia een prachtig uitzicht op Mount Roland. Op de terugweg een echte toeristische route, dwars door de bergen. Tasmaniƫ is echt een mooi land.

Joel in doolhof
Vanavond met Karina en Drew (en kinderen) en Yolande en Ben uit eten geweest.
Kortom het was weer een wel bestede dag.

vrijdag 21 oktober 2011

De natuur opnieuw beleven D.U. (3)


Vanmorgen voor zeven uur de natuur in. Dit keer langs de rivier. Weinig watervogels, maar wel genoeg andere vogels gezien. De Straited Pardalote, een klein mooi getekend, geel vogeltje, was bezig zijn nestje te bouwen in een holle boom en in het gras zaten groepjes European Goldfinches, bij ons beter bekend als de Putter. De bonus voor vandaag was een witte zeearend die kwam overvliegen. En ook vandaag scheen de zon vol op.

Maar naast de vogels is de natuur schitterend, veel mooie bloemen en planten. Wel even wennen, in Nederland zijn de kastanjes inmiddels van de boom en hier in Tasmaniƫ staan de kastanjebomen in bloei. Ook de fruitbomen hebben bloesems en met de Kerst zijn de kersen rijp.

Gisteren bij het nieuwe huis van Karina en Drew wezen kijken. In november gaan ze over, maar er moet zo hier en daar nog wel wat gebeuren. Een mooi groot huis, en zoals ze hier gewend zijn, alles gelijkvloers. Alleen de garage en bergruimte zijn beneden.
Karina's en Drews huis
Vanmiddag met de jongens van Karina, Joƫl en Luke naar het spoorwegmuseum geweest, waar we een ritje maakten met een oude trein. In Tasmaniƫ rijden er sinds 1986 geen personentreinen meer. Is gezien het aantal inwoners niet rendabel. Wel rijden er nog dagelijks goederentreinen over het spoor.
Elly, Jolande, Joel, Luke

donderdag 20 oktober 2011

Beloofd is beloofd D.U.(2)

In het zonnetje op het terras met zicht op zee
Voor de reis naar Tasmaniƫ was er natuurlijk contact met Down Under. Elly beloofde ons dat we in het zonnetje op het terras konden zitten met een pijpje en wat drinken.

Klopt precies. Het huis van Elly en John ligt in Ulverstone, Tasmaniƫ, boven op een heuvel met uitzicht op de zee. ( Dat heb je met huizen die op een heuvel staan.) Het huis is 100 jaar oud en staat op een groot stuk land met prachtige grote bomen en veel verschillende soorten bloemen. De tuin is afgelopen jaren verwaarloosd en een aantal planten zijn uit hun jasje gegroeid, maar daarom niet minder mooi.

Het huis zelf heeft een statige uitstraling zowel van binnen als van buiten. Hoge kamers, brede gang en een eigen karakter. Buiten is het een statig huis, dat door zijn locatie op de heuvel een markante plaats in neemt binnen de wijk van Ulverstone. Wel makkelijk voor ons omdat  het huis van verre al zichtbaar is.
Vandaag was het weer een prachtige dag met veel zon, eind van de middag kwamen de wolken binnendrijven en mogelijk komt er wat regen.
Yolande opgehaald van het vliegveld(je) en daarna naar de chocoladefabriek voor appeltaart met warme chocolade en vervolgens een bezoek aan het streekmuseum van Ulverstone
Galah
In ieder geval vandaag flink genoten van het mooie weer en een stevige wandeling gemaakt langs de kust en natuurlijk een flink aantal foto’s gemaakt. Al een mooi aantal verschillende vogels op de kiek gezet. Lida voor jou speciaal ook dit keer weer een vogeltje.

woensdag 19 oktober 2011

Down Under (1)

Schiphol
Maandagmorgen op tijd op. De laatste dingen doen in en rond huis. Vuil aan de weg, stekkers uit stopcontacten, verwarming op winter stand, koffers dicht.

Om tien uur richting Schiphol, Wim Merkestein bracht ons weg, omdat Annemarie op vakantie is en Matthijs zijn uren komende periode hard nodig heeft om opa en oma op de dinsdag te vervangen.

14.00 uur zouden we vertrekken met de Gathay Pacific. Werd door de drukte even iets later en rond 15.00 uur vertrokken we vanaf Schiphol. Een kleine tegenvaller, we hadden een plekje gereserveerd waar alleen twee stoelen naast elkaar stonden. Een klein stukje voor ons dus. Ging even niet door. De stoelnummers klopten nog wel, maar door de inzet van een groter toestel, zaten nu midden in het vliegtuig op een driezits plek. Was overigens een aardige vent die naast ons kwam zitten.

Voor de rokers onder ons, zowel op Schiphol, als in Hongkong is er een ruimte op het internationale gedeelte om te roken. Tot mijn verbazing zelfs nette en voor zover je dat kan zeggen zelfs fris. In Singapore is de rokersruimte net of je een asbak binnen stapt.
Melbourne vanuit Holiday Inn Hotel
Ongeveer tien uur later arriveerden we in Hongkong, voor de overstap naar Melbourne, weer  met een tot de laatste plaats gevuld vliegtuig. Dit keer wel op onze gereserveerde plaats. Na ongeveer  acht uur vliegen waren we in Melbourne, waar we de nacht doorbrachten in het Holiday Inn, op loopafstand van het vliegveld.

Het begrip tijd zijn we even kwijt. De dag en nacht lopen even door elkaar. Hongkong loopt 6 uur op ons voor en Australiƫ 9 uur.
Afgaand op de mail van Elly, en de berichtgeving van Leen dat hij het koud had, de dikste trui meegenomen. Echter vanmorgen vroeg scheen volop de zon in Melbourne en zou het vandaag 23 graden worden. In Hobart op Tasmaniƫ zou het zelfs 28 graden kunnen worden vandaag.

Buiten in het zonnetje de eerste vogels op de foto gezet, onder anderen de rood rug parkieten.
Red-rumped Parrot
Vervolgens  het laatste stukje naar TasmaniĆ«. Zelf inchecken en zelf  de koffers op de bagageband zetten en voorzien van de nodige stickers. Weer wat nieuws, maar een  hulpvaardige juffrouw hielp ons er door heen, zeker nadat bleek dat de koffers veel te zwaar waren. Normaal extra betalen, maar deze mevrouw wist dat op de computer weg te werken.

Devonport Tasmanie
Op tijd de lucht, dit keer geen Boeing 300 en nog wat, maar een propellervliegtuig, net een bus met vleugels, waar je gewoon nog via een trapje instapt. Na een uurtje vliegen waren we in Tasmaniƫ, waar Elly ons met Luke stond op te wachten.

Elly en John zijn na ons laatste bezoek in 2008 verhuisd en wonen nu op een heuvel aan de rand van Ulverstone, met uitzicht over de zee en de stad. Vanmiddag op het terras in het zonnetje gezeten.
Zo dit was het eerst bericht vanuit Down Under.