Down Under (1)

Schiphol

Maandagmorgen op tijd op. De laatste dingen doen in en rond huis. Vuil aan de weg, stekkers uit stopcontacten, verwarming op winter stand, koffers dicht.

Om tien uur richting Schiphol, Wim Merkestein bracht ons weg, omdat Annemarie op vakantie is en Matthijs zijn uren komende periode hard nodig heeft om opa en oma op de dinsdag te vervangen.

14.00 uur zouden we vertrekken met de Gathay Pacific. Werd door de drukte even iets later en rond 15.00 uur vertrokken we vanaf Schiphol. Een kleine tegenvaller, we hadden een plekje gereserveerd waar alleen twee stoelen naast elkaar stonden. Een klein stukje voor ons dus. Ging even niet door. De stoelnummers klopten nog wel, maar door de inzet van een groter toestel, zaten nu midden in het vliegtuig op een driezits plek. Was overigens een aardige vent die naast ons kwam zitten.

Voor de rokers onder ons, zowel op Schiphol, als in Hongkong is er een ruimte op het internationale gedeelte om te roken. Tot mijn verbazing zelfs nette en voor zover je dat kan zeggen zelfs fris. In Singapore is de rokersruimte net of je een asbak binnen stapt.

Melbourne vanuit Holiday Inn Hotel

Ongeveer tien uur later arriveerden we in Hongkong, voor de overstap naar Melbourne, weer  met een tot de laatste plaats gevuld vliegtuig. Dit keer wel op onze gereserveerde plaats. Na ongeveer  acht uur vliegen waren we in Melbourne, waar we de nacht doorbrachten in het Holiday Inn, op loopafstand van het vliegveld.

Het begrip tijd zijn we even kwijt. De dag en nacht lopen even door elkaar. Hongkong loopt 6 uur op ons voor en Australië 9 uur.

Afgaand op de mail van Elly, en de berichtgeving van Leen dat hij het koud had, de dikste trui meegenomen. Echter vanmorgen vroeg scheen volop de zon in Melbourne en zou het vandaag 23 graden worden. In Hobart op Tasmanië zou het zelfs 28 graden kunnen worden vandaag.

Buiten in het zonnetje de eerste vogels op de foto gezet, onder anderen de rood rug parkieten.

Red-rumped Parrot

Vervolgens  het laatste stukje naar Tasmanië. Zelf inchecken en zelf  de koffers op de bagageband zetten en voorzien van de nodige stickers. Weer wat nieuws, maar een  hulpvaardige juffrouw hielp ons er door heen, zeker nadat bleek dat de koffers veel te zwaar waren. Normaal extra betalen, maar deze mevrouw wist dat op de computer weg te werken.

Devonport Tasmanie

Op tijd de lucht, dit keer geen Boeing 300 en nog wat, maar een propellervliegtuig, net een bus met vleugels, waar je gewoon nog via een trapje instapt. Na een uurtje vliegen waren we in Tasmanië, waar Elly ons met Luke stond op te wachten.

Elly en John zijn na ons laatste bezoek in 2008 verhuisd en wonen nu op een heuvel aan de rand van Ulverstone, met uitzicht over de zee en de stad. Vanmiddag op het terras in het zonnetje gezeten.

Zo dit was het eerst bericht vanuit Down Under.