donderdag 30 juni 2011

Vogelen met Frans en Maria

Maria en Frans van Antwerpen
Een belangrijk onderwerp voor de Blog blijft vogelen. Dit keer met Maria en Frans van Antwerpen. Broer Frans kwam langs en wilde met Maria de natuur in, aangezien ik dat ook van plan was zijn we dus samen op weg naar de Groene Jonker.
Waterral
Over de Groene Jonker heb ik al eens op de Blog geschreven, een prachtig gebied met erg veel vogels. Op mijn verlanglijstje stond nog de Waterral. Ik heb deze vogel weleens eerder gezien, maar nog niet duidelijk op de foto kunnen zetten. Ik wist wel waar hij zo ongeveer moest zitten en toevallig in het voorbij lopen riep de Waterral. Een andere vogelaar bevestigde dat dit de roep van de Waterral was. Een kwestie van geduldig wachten en plotseling stak de vogel, vlakbij in het slik over van de ene pol naar de andere pol om vervolgens snel weer te verdwijnen. Net tijd genoeg om een redelijke foto te maken.
Kemphaan
Verder was het erg druk met Kemphanen in allerlei kleuren en de boerenzwaluwen die lag over het water vlogen, maar ook rustig even gingen zitten op een draad.
Ook de Tureluurs waren in ruime mate aanwezig, maar de jonge Tureluurs zag ik aan voor andere soorten. Natuurlijk werd ik daarvoor terecht gewezen door de medewerkers van waarneming.nl. Al doende leert men.
Kortom het was een gezellige en vruchtbare middag in de natuur.

woensdag 29 juni 2011

De Ransuil

Ransuil
In het voorjaar kreeg ik een tip dat er een groep Ransuilen zaten in Houten, midden in een woonwijk. Dus direct op pad en in een boom zaten vier Ransuilen me aan te kijken.
Nog leuker is het natuurlijk als je de jonge Ransuil op de foto kan zetten en ook dat lukte ergens in de provincie Utrecht. Aangezien de Ransuil vrij kwetsbaar is en ook op de rode lijst staat, kan ik de locatie niet prijs geven, dus ook maar niet op waarneming gezet.
Ransuil met jong
De Ransuil
Ransuilen zijn bijzonder onopvallend en worden dan ook zelden gezien. Des te groter is de verwondering wanneer men een roestplaats ontdekt waarin meerdere uilen bij elkaar de dag doorbrengen (roesten), in gestrekte houding een boomstam imiterend. Het geluid van de ransuil is al bijna even onopvallend. Het geluid van net uitgevlogen jongen echter, kan late wandelaars of fietsers de stuipen op het lijf jagen. Het bestaat uit rauwe kreten en ijselijk geschreeuw. Onder de veren gaat een verbazingwekkend klein lichaam schuil. Een uil bestaat vooral uit veren, zo lijkt het. Toch blijkt de snavel een stuk groter te zijn dan het deel dat men kan zien uitsteken uit het gezichtsmasker. Net als veel andere vogelsoorten maken ransuilen braakballen, die alle onverteerbare delen van hun prooi het lichaam uitwerken voordat het spijsverteringskanaal erdoor verstopt raakt. Onder roestplaatsen kan soms een hele stapel van zulke harige ballen worden aangetroffen: voor onderzoekers een onschatbare bron van informatie over het menu van de uilen en daarmee ook over de muizen die in een bepaald gebied voorkomen.
Ransuilen hebben een enorm verspreidingsgebied. Het strekt zich uit van Scandinavie tot in China en van Ierland, via Portugal tot de steppegebieden van Centraal-Afrika.
Voedsel- en broedbiotoop : In open gebieden met voldoende landschapselementen als bosjes, houtwallen en dichte hagen vind de ransuil zijn voedsel, dat hoofdzakelijk uit (veld)muizen bestaat. In tijden van muizen schaarste schakelen veel ransuilen over op het eten van kleine vogels.
Doordat ransuilen zo'n onopvallend leven leiden is het aantal ransuilen in Nederland slechts bij benadering bekend. Wel is duidelijk dat deze uilensoort moeilijke tijden doormaakt; de aantallen zijn lager dan circa dertig jaar geleden. Waarschijnlijk broeden er in Nederland ongeveer 5.000 tot 6.000 paren. Staat op de rode lijst omdat het dier vrij kwetsbaar is. (bron: vogelbescherming.nl)

dinsdag 28 juni 2011

De vogelaar

Paul van de Werken
Gisteren in de avonduren nog een flinke tour gemaakt op de fiets richting Kockengen. Het was koeler, fietsend tussen de weilanden, dan in het dorp.
Kennelijk hadden de vogels het ook nog te warm omdat er weinig beweging was. Alleen de kleine vogels vlogen, fietsend over de Hollandse Kade voor me uit. Fotograferen van die kleintjes is niet zo eenvoudig. Ze verschuilen zich achter de bladeren en zo gauw je de fiets neer zet, zijn ze al weer verderop.
Marianne Wustenhoff
Tijdens de tocht kwam ik twee echte vogelaars tegen. Marianne Wustenhoff en Paul van de Werken. Marianne heeft de Groene Jonker geadopteerd als haar gebied en kent daar alle vogels en nog belangrijker, waar de vogels zich meestal ophouden. Paul is min of meer eigenaar van de Breeveldplas bij Woerden, in de buurt van zijn woning.
Beiden hadden de tip gehad van Maria van Antwerpen, dat de Torenvalken op het punt stonden van uitvliegen. Dus op zoek naar de nestkast om toch maar even nog enkele foto’s maken.
Maar goed kennelijk was de mail van Maria voor beiden niet helemaal duidelijk. Toevallig wist ik de nestkast wel, omdat ik in het voorjaar de Torenvalk er al bij had zien zitten. Dus beiden maar even op sleeptouw genomen. De pech was, dat de zon nog net achter de nestkast scheen, maar goed de vogels gezien en toch maar een paatje gemaakt.
Torenvalk
Altijd leuk om vogelaars tegen te komen in het veld, maar ja, dan voel ik mij toch nog maar een beginneling. En de apparatuur die zij hebben !! Een mens moet weleens tevreden zijn met wat hij heeft en zo blijft er altijd nog wat te wensen over.
Beiden hebben een eigen website.
Marianne : De Vogelkijker  www.devogelkijker.nl
Paul :  Vogels en ritme       http://pwproducties.blogspot.com

maandag 27 juni 2011

FD in het nieuw

FD medewerkers, duidelijk herkenbaar
De collega’s van de  Facilitaire Diensten (FD) hebben het blauw vaarwel gezegd en zijn in een nieuw uniform gestoken. Donkere werkschoenen ( die van Wesley, links op de foto, zijn in bestelling) grijze werkbroek en een prachtig donkerrood overhemd met drukknopen of een rood T-shirt, vanzelfsprekend voorzien van hun eigen logo.
Met het warme weer van vandaag (29 graden) was het niet moeilijk om de mannen te vinden. Op de binnenplaats in de schaduw.
Heren jullie staan, zitten er keurig bij.

vrijdag 24 juni 2011

De A2-tunnel in gebruik genomen

Oeverzwaluwnesten tegen A2 tunnel
De A2-tunnel, bij Utrecht, is in gebruik genomen, niet door voertuigen, maar door de oeverzwaluw.
Laatst reed ik van Maarssen naar Utrecht over de verlegde A2, langs de nog niet voor voertuigen in gebruik genomen bovengrondse tunnel van anderhalve kilometer. De tunnel is klaar, maar de software voor de beveiliging van de tunnel werkt nog niet.
De A2-tunnel is deels aan de zijkant beschermd door een laag zand. En laat nu daar de Oeverzwaluw zijn intrek hebben genomen.
Leuk natuurlijk om op de foto vast te leggen, maar ja, uit een rijdende auto lukt dat niet bij een snelheid van rond de 100 kilometer.
Nog een fotograaf ?
Geen oeverzwaluw
De oplossing was simpel gewoon vanaf de andere kant van de snelweg proberen om de nesten en de vogels in beeld te krijgen. De afstand was goed ingeschat, zo’n beetje halverwege de parkeerplaats van muziekcentrum Vredenburg, beter bekend als de rode doos. Vervolgens tussen enkele struiken door en van daaruit vrij zicht op de zandwal. Nu ja vrij zicht, als er tenminste geen verkeer langs raast en dit over zes rijbanen heen.
Maria van Antwerpen
Boven wel lukte het toch om een aantal foto’s te maken, op die momenten dat er geen verkeer over de A2 reed. Natuurlijk wel een flink aantal foto’s weg kunnen gooien, omdat er net een vrachtwagen passeerde op het moment dat er geknipt werd.
In totaal telde ik zo’n 90 openingen in het zand, als ieder ‘gat’ benut wordt, dan zitten er toch 90 nesten en het dubbele of meer aan Oeverzwaluwen.
De oeverzwaluw
Oeverzwaluw
Oeverzwaluwen zijn weinig kieskeurige vogels van open terreinen. Het broedgebied moet aan twee belangrijke voorwaarden voldoen: Er moet een kale, zandige of lemige steilwand zijn, waarin de nestholen uitgegraven kunnen worden, en er moeten flink wat muggen of andere insecten rondvliegen, iets dat in de Nederlandse delta geen enkel probleem oplevert... Zoals de meeste insecteneters brengen oeverzwaluwen de winter door in Afrika; de Nederlandse broedvogels trekken vooral naar de Sahel-zone.
Vrij talrijke broedvogel; doortrekker in (vrij) groot aantal. De oeverzwaluw komt voor in het hele palearctische en nearctische gebied; van Ierland tot het noorden van India, het zuidwesten van China, de Pacific en Noord-Amerika. Op IJsland ontbreekt de oeverzwaluw, net als op spitsbergen en de eilanden in de Noordzee en de Atlantische Oceaan.
In rivier- en beekgebieden met steile oevers zoekt de oeverzwaluw naar insecten. Een grote kolonie oeverzwaluwen eet per dag tot wel enkele kilo's muggen!
Oeverzwaluwen trekken recht naar het zuiden, in een poging de afstand tot hun winterverblijf zo kort mogelijk te maken. Overwinteringsgebied De Sahel, het steppegebied ten zuiden van de Sahara. (bron: www.vogelbescherming.nl)

donderdag 23 juni 2011

De Hollandse Kade

Hollandse Kade
Eigenlijk is de Hollandse Kade niet meer en niet minder dan een fietspad en wandelpad bij Kockengen. In geklemd tussen Teckop, Gerveskop en de provinciale wegen.
Maar het pad loopt door een geweldig mooi weide gebied met verre uitzichten over de weilanden. En men houdt daar van de natuur en past het maaien daar zoveel mogelijk op aan om de weide vogels in de gelegenheid te stellen om daar hun nesten te maken en de jongen groot te brengen. Inmiddels zijn de Grutto’s al aardig op weg om volwassen te worden.
Zicht op Kockengen
De Grutto’s en Tureluurs komen roepend op je af om aan te geven dat ze je aanwezigheid niet op prijs stellen en daarbij proberen ze je af te lijden, zodat je geen aandacht hebt voor hun jongen.
De Hollandse Kade is aan weerszijde grotendeels voorzien van struiken en bomen. Een luid gefluit als je al wandelend over het pad loopt. De vogels vliegen voor je uit, maar door de dichte struiken, laten ze zich moeilijk zien.
Voor de liefhebber, je kunt er uren rondwandelen of fietsen, echt de moeite waard.
Maar wel met beter weer als vandaag. Zwaar bewolkt en regen in de verte.

woensdag 22 juni 2011

De webcam

Gisteren via de webcam met Perth bijgepraat. Jenny Abetz, gaat vandaag met een groepje vanuit Australië naar Rusland, waar ze een vakantiekamp gaan bezoeken. Voor Jenny is dit niet de eerste keer dat ze in Rusland is.

De bedoeling is om de kinderen daar via spelletjes kennis te laten maken met het Christelijk geloof.

14 juli komt ze ons na de trip van Rusland bezoeken om nog even uit te rusten voor ze terugreist naar Australië.
Bijna aan het einde van de sessie kwam Peter Abetz binnenlopen, na een drukke vergadering in het parlement house van South Australia, waar hij sinds twee jaar parlementslid is.
Eind van het jaar hopen wij richting Perth te gaan ( na Tasmanie en Adelaide)  om daar te genieten van de natuur. De rit, zo rond de kerstdagen is al uitgezet.
Perth - Alice Spring - Australie

dinsdag 21 juni 2011

Picasa

Picasa 3 is een prachtig gratis programma om een goed overzicht te krijgen van je foto’s op de harde schijf, waarna het vervolgens mogelijk is om de beelden op diverse manieren te bewerken en te bekijken.
Klasse is de bewerking : rode ogen verwijderen. Simpel en doeltreffend.
Daarnaast is het mogelijk om een directory met foto's om te zetten naar een Picasaweb-album, die vervolgens op iedere computer met internetaansluiting te bekijken is ( tenminste als de album als openbaar gepubliceerd wordt.) Collages maken, een cadeau-CD of Screensaver en nog een aantal leuke toepassingen zijn mogelijk.
Vanaf de versie Picasa 3.6 bestaat de mogelijkheid om ook gezichten te laten herkennen. Op die manier is het mogelijk om heel snel, één of meerdere foto’s van een persoon terug te vinden. Is de naam van de persoon bekend, dan doet Picasa zelfs een voorstel, of dat het gezicht op een foto bij de voorgestelde naam past.
Voor mijn vrijwilligersbaantje zou dit ideaal zijn om snel een gevraagd persoon op een foto te kunnen aanbieden, in plaats, van zoals nu, eindeloos door de foto’s heen wandelen op zoek naar.
De kardinale vraag is echter: in hoeverre kijkt Picasa mee via het internet. Ofwel bestaat / onstaat er een online koppeling tussen de PC en internet bij de opstart van het programma.
Bij het publiceren van foto’s op een Picasaweb-album, of verzending via Gmail is het antwoord duidelijk, maar nergens heb ik terug kunnen vinden of dit ook gebeurd bij lokaal PC gebruik van Picasa. Trouwens voor uploaden van de webalbum is een gmail account vereist.

Gezichtsherkenning werkt overigens wel als internet is uitgeschakeld (server uit). Maar wat doet Picasa als internet weer wordt ingeschakeld ?
Wie weet het antwoord ?
Voor de gebruikers van Picasa vond ik een mooie gebruiksaanwijzing.

zondag 19 juni 2011

Paul Werensteijn wint 173.000,- euro


Paul en Chris (pa) Werensteijn
Paul Werensteijn, politieagent van de regio politie Utrecht, won zondagavond bij het spel 1 tegen 100. Paul wist na 3 uitzendingen de laatste 2 tegenspelers, door de juiste antwoorden te geven, weg te spelen en ging met een bedrag van ruim 170.000,- euro naar huis.
Een geweldige prestatie.
In mijn eigen archief vond ik nog een foto van enkele jaren geleden in bureau Leidsche Rijn.

Vaderdag

In 2011 valt Vaderdag in Nederland op 19 juni, en in België op 12 juni.
Vaderdag is een feestdag ter ere van vaders, waarbij hun vaderschap, vaderlijke obligaties en de invloed van vaders in de samenleving wordt gevierd. In veel landen wordt het gevierd op de derde zondag in juni. Het feest komt voort uit de voorafgaande Moederdag.
In België is Vaderdag de tweede zondag in juni en in Nederland de derde zondag. In Spanje, Portugal, maar ook in een deel van België (o.a. Antwerpen), wordt op 19 maart Vaderdag gevierd, de dag van Sint Jozef, de voedstervader van Jezus. In Duitsland wordt het gevierd op Hemelvaart (Jezus keert terug naar zijn Vader in de hemel).
Vaak krijgt vader op Vaderdag van zijn kinderen ontbijt op bed. Ook geven de (kleinere) kinderen knutselwerkjes die zij op de basisschool voor hun vader gemaakt hebben. Verder krijgt hij typisch op mannen gerichte cadeaus, die de commercie in winkels, etalages, reclame, etc. duidelijk in beeld brengt. Traditionele voorbeelden zijn overhemden, stropdassen en sokken, maar ook scheerapparaten en elektronica.
Geschiedenis
Naar verluidt is Vaderdag in 1909 geïntroduceerd door mevrouw Sonora Smart Dodd, uit de staat Washington, waarbij zij haar vader wilde eren, William Jackson Smart, een veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog, die weduwnaar was geworden, nadat zijn vrouw in het kraambed bij de geboorte van het zesde kind gestorven was. Toen zijn dochter volwassen geworden was, wilde ze de kracht en het doorzettingsvermogen van haar vader onder de aandacht brengen. Zij was hiervoor geïnspireerd door Anna Jarvis, die een Moederdag lanceerde.
De eerste Vaderdag vond toen plaats op 19 juni 1910 in Spokane in de staat Washington. President Calvin Coolidge steunde in 1924 het idee om een Vaderdag te vieren, maar het geheel uit mannen bestaande Amerikaanse congres wilde niet iets doorvoeren dat zo de mannen in het zonnetje zette. Het effect hiervan was dat de dag pas officieel in de VS erkend was tijdens het presidentschap van Richard Nixon in 1972.
Vaderdag wordt sinds de jaren zestig ook in Nederland gevierd.
Vaders gaan op Vaderdag dikwijls samen met hun kinderen activiteiten ondernemen en worden door hun kinderen in het zonnetje gezet. Er zijn ook vaders voor wie dat niet mogelijk is, omdat ze, bijvoorbeeld na een echtscheiding, geen of weinig contact hebben met hun kinderen. Om aan de behoefte van deze vaders tegemoet te komen wordt Vaderdag in elk geval in Nederland tevens gevierd met manifestaties van vadergroepen als Fathers 4 Justice. Deze vieringen staan in het teken van de emancipatie van het vaderschap.
Er was bijvoorbeeld in 1997 een ballonnenactie in Arnhem, op Vaderdag in het jaar 2000 vond de bezetting van de Raad voor de Kinderbescherming Zutphen plaats. In 2005 vond een nationale Vaderdagmanifestatie van Fathers 4 Justice plaats op de Botermarkt in Haarlem. In 2007 werd Vaderdag nationaal gevierd op de Brink in Deventer. Bij deze manifestaties staat de emancipatie van het vaderschap, en de strijd voor gelijkwaardig ouderschap voorop.
Vaderdag in de rest van wereld
19 maart - België (enkel Antwerpen), Italië, Spanje, Portugal
Hemelvaart -  Duitsland
5 juni – Denemarken
2e zondag van juni - België (buiten Antwerpen)
3e zondag van juni - Argentinië, Canada, Chili, Costa Rica, Cuba, Filipijnen, Frankrijk, Hongkong, India, Ierland, Japan, Maleisië, Malta, Mauritius, Mexico, Nederland, Peru, Singapore, Slowakije, Suriname, Turkije, Venezuela, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, Zuid-Afrika
23 juni – Polen
laatste zondag van juli - Dominicaanse Republiek
8 augustus - Taiwan (omwille van de homofonie tussen 8/8 en papa)
2e zondag van augustus – Brazilië
1e zondag van september - Australië, Nieuw-Zeeland
3 oktober – Luxemburg
2e zondag van november - Noorwegen, Zweden, Finland
5 december - Thailand (verjaardag van de koning)
In 2007 is in Nederland de Vaderdagtrofee m/v ingesteld door het vaderkenniscentrum. Deze wordt jaarlijks uitgereikt aan de persoon of organisatie met opmerkelijke verdiensten op het gebied van de herwaardering van vaderschap. (bron: Wikipedia)
Papadag
Papadag is een informele benaming waarmee een vrije dag voor mannen wordt aangeduid, waarop deze de zorgen voor hun kind(eren) op zich nemen. Vaak gaat het om een vaste (vrije) dag in de week.
Opa en oma-dag
Een puur commerciële dag - geïnspireerd op Vaderdag en Moederdag - bedoeld om (onder het mom van grootouders in het zonnetje zetten) producten van bepaalde organisaties te promoten. Zeer onregelmatig, begonnen in 2004 (17 april). Was in 2005 op 16 april en in 2006 op 4 juni.
Daarna volgens de Wereld Feesten Almanak niet meer gehouden.

zaterdag 18 juni 2011

Nieuw Blog


Een nieuw Blog. Maria van Antwerpen, mijn (over)buurvrouw is ook gestart met een eigen Blog  http://6mb22va.blogspot.com/
Ik verwacht dat er erg veel berichten op komen over vogels. Maria is net als ik, een vogelaar en we gaan regelmatig samen op pad met de camera.
Wel grappig om vervolgens de foto’s terug te zien op waarneming.nl . Zelfde vogels, zelfde positie, zelfde plaats en zelfde tijd.
Maar goed Maria is ook actief met libellen en vlinders en andere natuur objecten. Ook die verwacht ik regelmatig terug te zien op haar Blog.
Maria op pad in de natuur

vrijdag 17 juni 2011

Down Under


Weer eens wat anders, een diashow van landschappen uit Down Under. Australië, Tasmanië en Nieuw Zeeland. Zomaar een impressie en niet op volgorde.
Gisteren ben ik door mijn rug gegaan en kon niet naar buiten. Kwam op de computer Jalbum tegen en ben er mee aan de slag gegaan.
Klik op de foto om het resultaat te zien.
Het viel niet mee om uit vijf reizen naar Down Under een selectie te maken en heel veel foto's zijn er dan ook in de computer blijven staan.
Het land heeft zoveel moois te bieden. Uitgestrekte vlakten, woestijn, bergen, bijzondere rotspartijen, zee, bijzondere natuur en mooi weer.De eerste reis was in 2000. Na de vakantie kwamen we met een rugzak vol fotoboeken thuis.

Eind van het jaar hopen we opnieuw een aantal van deze landschappen terug te zien.

donderdag 16 juni 2011

De Utrechtse Kabouter

De Utrechtse Kabouter
Laatst liep ik door Park Transwijk en zag daar op diverse muren en speeltoestellen de Utrechtse Kabouter. Een leuk figuurtje als graffiti gespoten. Ook op andere plaatsen in Utrecht was ik de kabouter al eerder tegen gekomen. Leuk om via Google eens verder te kijken. Daar kwam ik onderstaand interview tegen met de maker van de graffiti kabouters.

De kabouters veroveren Utrecht.
Pas maar op! De kabouters veroveren Utrecht! Op verschillende muren en meterkastjes staan kaboutertjes. Eentje met een rood mutsje en met vaak een brede glimlach of open mond. SAPsite sprak exclusief met de maker! Dit is zijn eerste Q&A interview..
Hoe is het voor jou allemaal begonnen? Wie of wat heeft jou geïnspireerd om graffiti te gaan spuiten?
"Ik zag tags op straat en had al snel door dat het meer was dan ‘I was here’ en dat vond ik interessant. Ben gaan taggen, en veel later van een ander geleerd een piece te zetten."
Waar haal jij je ideeën vandaan voor je pieces?
"De ideeën haal ik uit mezelf, soms krijg ik ze ingefluisterd door kabouters. Plop, David, Paulus, enzovoorts, hebben er niks mee te maken."
Hoe kom je tot een bepaalde stijl? Kun je dit omschrijven?
"De kabouters in Utrecht bestaan al een jaartje of zeven en hebben in die tijd steeds veranderingen ondergaan, deels uit noodzaak om sneller te kunnen werken, deels omdat een lijntje net wat anders beter flowt."
Hoe ben je op je naam gekomen?
"Een sketch van Hans Teeuwen, 'Daar komen de kabouters'."
De Utrechtse kabouter
Wat is je drive?
"Creëren."
Wat levert graffiti voor jou op?
"Een berg vrijheid, lol, spanning, uiting, problemen, actie op de juiste momenten. Het werk wordt gezien; de reacties daarop hoor je niet direct. En dan in de trein zitten en een kind horen zeggen tegen zijn ouders: kijk, daar is er weer één!"
Verwerk je bepaalde emoties in je pieces?
"Ik probeer vaak de kabouters een speciale uitdrukking of houding te geven. Of een handeling te laten doen. Ik besteed veel aandacht aan de gezichtsuitdrukking. Soms ga ik nog zelfs terug om net één klein lijntje aan te passen. Zo kan ik ze boos, gefrustreerd, geïrriteerd, vrolijk, exstatisch, cool, nadenkend, onzeker, serieus, relaxed, enzovoorts, laten kijken."
Hoe is het idee achter de kabouter ontstaan?
"Wat creatiefs willen doen met de restjes die over waren na het piecen, dat is een eigen leven gaan leiden."
Heb je weleens iemand beledigd door middel van een piece?
"Vast wel. Maar ja, dat hou je toch. Er is veel kunst en reclame waar niemand op zit te wachten, je kan niet iedereen tevreden houden."
Ben jij de enige die de kabouter tekent of doen anderen dit ook?
"Kabouters weten.."
Wat betekent de stad Utrecht voor jou?
"Utreg me stadsjie ut mooist van allemaal!"
Ben je trots op het feit dat je uit Utrecht komt?
"Utrecht heeft een rijke en dope graffiti-geschiedenis."
(bron: sapsite.nl)

In de gang Anthonius Ziekenhuis Leidse Rijn

woensdag 15 juni 2011

De Trouwe Wachter

De Trouwe Wachter - Tienhoven
Het was een lekkere avond om er na een dag klussen ( nog een nieuwe schutting) er even op uit te trekken. Bovendien hadden ze volgens mij een mooie zonsondergang beloofd.
Tienhoven uitgezocht om de natuur en de zon te combineren. Het was lekker rustig, op de krijsende sterns, de schreeuwende Grauwe ganzen en de racefietsers na. De zon ging wel onder, maar niet spectaculair.

Op weg naar de natuur langs de poldermolen De Trouwe Wachter gelopen. De molen mist op dit moment een deel van zijn wieken. Niet vreemd omdat de molen gerestaureerd wordt.
In 2007 was mijn neef Dirk van Garderen over uit Nieuw Zeeland. Bij een bezoek aan de molen, bleek dat een ver familielid molenaar is geweest in De Trouwe Wachter.

De Trouwe Wachter
Aan de Dwarsdijk gelegen wipwatermolen, aan drie zijden door water omgeven. De molen heeft een bakstenen fundering en een onderbouw van hout met riet gedekt. De molen is opgebouwd vanuit een vierkante piramidevormige onderbouw, met daarboven bijna een kubusvormig bovenhuis of kop. Deze kop, van groen geverfd hout, is afgedekt met een tonvormige dakconstructie waarvan de beplanking is uitgevoerd in gepotdekselde betimmering. Het meest kenmerkende aan deze molen is de zogenaamde schepradkast aan de zuidzijde van de molen. Het oorspronkelijke scheprad is inwendig gesloopt, behalve het bovenwiel.
De molen heeft bijna 115 jaar dienst gedaan als watermolen voor het inmiddels opgeheven waterschap ‘De Oostelijke Binnenpolder van Tienhoven’. Thans is de molen niet meer maalvaardig omdat het zogenaamde gaandewerk er in de vijftiger jaren ten behoeve van een ruimere bewoning is uitgesloopt. De ondertoren heeft wel altijd een woonfunctie gehad zoals dat in de vroegere jaren bij dit molentype gebruikelijk was.
Historische gegevens
Arie van Garderen
De vroegste vermelding van De Trouwe Wachter gaat terug tot 1831. De heren J. Timmer en H. Manten gaan dan naar Gorkum en Vianen om aldaar een overbodige molen te kopen. De molen is bestemd voor de nieuw ingedijkte polder Tienhoven, later genoemd Oostelijke Binnenpolder.

De bouw vindt plaats in 1832 en de totale bouwsom bedraagt ruim Æ’ 6.000,-. Als eerste molenaar wordt P. van de Brink aangesteld tegen een jaarsalaris van Æ’ 45,-. Daarnaast ontvangt de molenaar een vergoeding van Æ’ 15,65 voor de aanschaf val olie en varkensreuzel om de assen mee te smeren.

In 1846 wordt Arie van Garderen aangesteld als molenaar. Het eerste telg uit het molenaarsgeslacht dat tot het eind van de bemalingstaat van de molen hier nauw mee verbonden zou blijven. (bron Historische Kring Maarssen)
De Trouwe Wachter - winter 2010-2011

dinsdag 14 juni 2011

Kleine Plevier

Kleine Plevier. Waar zijn de twee jongen ? Niet gevonden ? Kijk naar de laatste foto
Kreeg van mijn buurvrouw Maria ( ook een vogelaar) de tip dat er een stelletje Kleine Plevieren jongen hadden. Nu is de Kleine Plevier toch al een mooi vogeltje, met jongen er bij wel heel erg leuk om op de foto te zetten. Dus direct op pad, naar de aangegeven plek. ( een plek die ik nu niet noem om de vogels te beschermen). De ouders, ondanks dat het geen grote vogels zijn zo gevonden. Maar waar zaten de kleintjes? Dat duurde even voor ik die zag. Pas toen ze in beweging kwamen ontdekte ik ze. Nu  verbleven ze natuurlijk ook in een schitterende  omgeving om niet op te vallen.

Kleine Plevier
Kleine Plevier
Bontebekplevier
De kleine plevier is een echte pioniersoort. Dat wil zeggen dat hij op plekken broedt die tijdelijk geschikt zijn om te broeden (afgravingen, bouwplaatsen, opspuitingen, grindgaten) en een jaar later weer verkast omdat de omstandigheden op de ‘oude’ broedplaats zo veranderd zijn dat ze er niet meer willen broeden.Kleine plevieren worden nog weleens een verward met bontbekplevieren, maar deze hebben een oranje snavelbasis, oranje poten en geen geel oogringetje. Bovendien is de bontbekplevier veel meer aan de kust te vinden dan de kleine plevier die meer van het binnenland houdt.
Heeft een voorkeur voor zoetwatermilieus in het binnenland zoals slikranden langs grindgaten, tijdelijke plassen bij afgravingen en bouwplaatsen. Broedt in de buurt van water op zanderige of kiezelachtige gronden.
kleine Kleine Plevier
Kleine Plevier op nest
Tijdens het voedsel zoeken loopt hij een klein stukje en staat dan even stil om te luisteren en kijken of er een lekker hapje naar boven kruipt.
Een rustige behoedzame steltloper die meer stil staat dan in de bodem pikt.
Lichtbruin van boven, wit van onderen met een zwart-wit masker en geel oogringetje. Plm. 14 cm groot. (bron Vogelbescherming)
Daar zitten de kleine Kleine Plevieren

maandag 13 juni 2011

Het Lint - Maximapark

Plattegrond Maximapark
Tussen Boomstede - Maarssenbroek, ons adres en De Balije - De Meern, Annemarie en Edwin’s adres, ligt het Maximapark. Via het lint, dat dwars door het park loopt is het een stevige, maar mooie wandeling. Het park is nog volop in ontwikkeling, maar de grote lijnen zijn al goed zichtbaar.
Het Lint
In het hart van Leidsche Rijn aan de westkant van Utrecht, groeit een bijzonder park ter grootte van de Utrechtse binnenstad. Een oase, waar iedereen naar hartelust kan sporten, spelen, wandelen, fietsen, luieren, picknicken en bootje varen. Rustgevend én levendig, een ontmoetingsplaats voor iedereen uit Leidsche Rijn, Utrecht en daarbuiten. Ontdek de bosspeeltuin, bekijk de 7 kunstwerken in het park, wandel door de schilderachtige Binnenhof, pak de fiets of de skates en verken het Lint. Geniet van een hapje en een drankje in Anafora parkrestaurant.
De speeltuin
De verschillende onderdelen van het park worden in fasen aangelegd en een groot deel ervan is inmiddels klaar. Op deze website leest u alles over de onderdelen van het park en de organisaties die er actief zijn. Dit aan de hand van 5 thema’s: Natuur & Milieu, Kunst & Cultuur, Sport & Spel, Eten & Drinken en Historie & Ontwikkeling.


Het Lint. Maximapark
De Binnenhof is het hart van het Máxima park. Het is 45 ha groot en ingericht als een klassiek stadspark met een natuurlijke uitstraling waar je heerlijk kunt wandelen en picknicken. Met fraaie bruggen, een uitgestrekte lelievijver, mooi begroeide oevers, statige lanen met beuken of platanen maar ook kleine kronkelende paadjes die uitnodigen tot ontdekken. De Vikingrijn meandert er doorheen.  
De Binnenhof-Oost en - West zijn voor een groot deel al aangelegd. Er zijn inmiddels al diverse attracties gereed zoals een beeldenpark, een bosspeeltuin en parkrestaurant.  Andere attracties zijn nog in ontwikkeling, zoals de Japanse tuin in de Binnenhof-West, de parkpergola en de rozentuin. Ook met de inrichting van het park is gestart: definitieve wandelpaden, bruggen, banken en verlichting. In 2011 start de aanleg van De Binnenhof-Zuid en wordt verder gegaan met het graven van De Vikingrijn. Medio 2012 is de aanleg en inrichting van De Binnenhof naar verwachting afgerond.
Leidsche Rijn Park of Maximapark? (een vergeten bordje?)

Het Lint is een brede recreatiestrook van 8 km lang en gemiddeld 30 meter breed rond het hele Máxima park. Te midden van het groen is een verhard (autovrij) pad aangelegd van 6 meter breed. Het pad is gedecoreerd met de voor het park herkenbare margrietjes. Het gladde plaveisel maakt Het Lint bij uitstek geschikt voor wandelaars, fietsers, hardlopers en skaters.  De ideale plek bovendien om kleine kinderen te leren fietsen. Het Lint voert langs alle mooie plekjes van het park zoals de Haarrijnseplas, De Buitenhof, De Vikingrijn en archeologische locaties.

Het Máxima park heeft een nieuw tijdregistratiesysteem voor hardlopers en skaters met vier TimePoints. Een TimePoint is een permanent tijdregistratiesysteem. Met een chip worden uw rondetijden geregistreerd, bij het passeren van een sensor bij de Timepoint. Tijdens het hardlopen kunt u op het de display van de Timepoint uw persoonlijke rondetijden aflezen.  Thuis kunt u de tijden via internet bekijken. Lees meer over de timepoints.
(bron:
http://www.maximapark.nu/park/maxima-park )

EEN FOTO UPDATE 2015


































Einde van het Lint