maandag 28 augustus 2017

Genieten van het kleine.

moeder Merel op drie eieren
De camera heeft ruim twee weken op de kast gelegen. Griep, geen zin, geen puf of energie om op pad te gaan.
Maar een klein gelukje zit buiten om de hoek van de voordeur.

In de cirkel.
Wat een luxe voor de familie Merel.
Als we n Adelaide aankomen, zit vader of moeder Merel op het nest. Een nest op locatie. In de heester naast de voordeur, onder de veranda. Ook bij regen houdt de familie het droog.
Als moeder even de vleugels gaat strekken, voel ik dat ( 4 augustus) drie eieren in het nest liggen.
Voorlopig de familie met rust laten en geen onrust zaaien. Er zijn genoeg kapers in de lucht, die wel een eitje lusten.


Al een echt mereltje
Rond 23 augustus zijn de eieren uitgekomen en vliegen de ouders af en aan voor voedsel. De kleintjes groeien als kool en zijn inmiddels al kleine mereltjes geworden. Het wordt voorjaar in Down Under.
Over een aantal dagen vliegen ze uit, maar dat kan ik niet meer vastleggen. Overmorgen vliegen we zelf uit, terug naar huis.

New Holland Honeyeater
Ook hier vliegen de New Holland Honeyeaters af en aan in de tuin. Leuke soort om mee af te sluiten.



zaterdag 19 augustus 2017

De kleur is paars.


Op weg van Marble Bar naar Pardoo (10-07-2017) kleurde de omgeving paars. Prachtig paarse bloemen. Per bloem, een samen stelsel van paarse draadjes van licht tot donker, die in zijn totaliteit zogrde voor een mooie schakering van paarse kleuren in het landschap.



Langzaam laat het voorjaar zich zien. Een feest om er tussen door te rijden en blij van te worden.
Zo maar wat foto’s van een zonnige dag 





brown falcon





Jacobs Ladder – Staircase tot he Moon


Vrijdagmiddag startte de koorrepetitie van het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior.
Op 12 juli 2017 waren we in Broome, in het noorden van Australië.
Drie keer per maand doet zich daar een speciaal fenomeen voor.
Om dit schouwspel te kunnen volgen, verzamelen de mensen zich aan de kust op een speciale plek, voor deze speciale gebeurtenis.



De plaats is afhankelijk van de waterstand en de opkomende maan.
Bij laag water staan de modderbanken droog, maar zijn de door het water veroorzaakte gleuven nog wel gevuld met water.


Langzaam komt de maan op en strijkt zijn licht uit over het water, met als hoogtepunt dat er een Jacobs Ladder ontstaat van de grond naar de maan ook wel Staircase to the Moon genoemd.
Moeilijk om vast te leggen, maar toch een paar fotootjes

zondag 13 augustus 2017

Riverland verboden voor fruitvliegjes


Riverland ligt op de route naar huis (Adelaide), maar het is wel een paar honderd kilometer rijden vanaf de Grampians. Onderweg de kaarten voor de kleinkinderen op de post.

Koolzaad
Het gebied dat we doorkruisen is een heel groot agrarisch gebied, met veel velden vol koolzaadbloemen en haver. De haver voor het komende jaar zit net in de grond. De silo’s zitten nog vol met haver van de afgelopen oogst. 

graanslo's
Wel leuk dat een Nederlandse kunstenaar enkele van de silo’s beschilderd heeft. Knap werk als je kijkt naar het voormaat. 
Het blijft overigens schakelen tussen onze wereld en deze aan de andere kant. Wie bewaart er nu hooi en stro voor in de zomer ?

Soms een plaatsnaam en meer niet
Dus aan het eind van de middag arriveren we in Lyrup, een plaatsje van iets meer dan vierhonderd inwoners. De enige winkel is al dicht en misschien wel de hele dag al dicht geweest.
De mensen die er nog wonen gaan in Renmark een twintigkilometer verderop boodschappen doen.
Verder is er in het dorpje nog een café en dat is wel open.

oprijlaan


Murray river





Lyrup ligt aan de Murray river en het huis voor het weekend ligt midden in de natuur op een heuvel aan de Murray. Het is een mooi huis, waar we zeker het komend weekend met plezier verblijven.
Nog even terug naar het gebied, South Australian Riverland. 

Amandelbloesem
Dit gebied is de (luxe) voedselschuur voor amandelen, sinaasappelen en vooral veel druiven. Nu nog even niet, de winter is nog niet voorbij, maar de amandelbomen staan volop in bloei. Nog nooit zoveel amandelpitschillen bij elkaar gezien. Bergen waar je niet overheen kunt kijken


een echte grens, speciaal voor fruit
Omdat het gebied zo kwetsbaar is, proberen ze op allerlei manieren het fruitvliegje buiten de deur te houden. En dat begint al bij de grens tussen de staten Zuid Australië en Victoria. Zelfs de appels gekocht in  Zuid Australië en de hele reis mee geweest, moeten er aan geloven en gaan in de afvalbak.
Vanzelfsprekend staan er naast een bezoek aan de supermarkt en een bakkerij, ook uitstapjes op het programma.

Banrock Station

Wetland



White-winged Chough.
Een acht kilometer lange wandeling door het Wetland van het Banrock Station. Er zouden volgens Banrock Station heel veel soorten vogels zich ophouden in het Wetland. Dat viel tegen, maar het was mooi weer met veel zon en goed om te wandelen. Toevallig wel een nieuw soort genoteerd de White-winged Chough.
Zondag een rustdag. Een wandeling langs de rivier, Beetje rondhangen rond het huis en genieten van de 25 + graden en het zonnetje.

Darter met vis
Maandag weer op weg. Terug naar Adelaide, waar regen op het programma staat voor de komende week. 
Aangezien het weer mooi blijft op weg naar huis langs de dierentuin. Niet zomaar een dierentuin.

Met de bus door de Zoo
De Monato Zoo van Adelaide is er helemaal op ingericht, met diverse fokprogramma’s om een aantal wilde dieren te behouden. De dieren krijgen de ruimte en de bezoekers worden in busjes via sluizen van soort naar soort gereden. Probleem is dat je de dieren wel in zich krijgt maar niet in beeld. Overigens de chauffeur een afrikaan gaf een goede uitleg.

Een ander wild dier dat wel te benaderen was, was de Emu die foeragerend rond liep met een aantal kuikens.

Emu kuiken



Emu met kuikens

vrijdag 11 augustus 2017

De Grampians, kangoeroes springen over je voeten.

Kangoeroe met kleuter
Na Perth, zijn we geland in Adelaide, om vervolgens de auto weer te pakken en met Hanny en Pieter door te gaan naar de Grampians.
Een berggebied, vierhonderdkilometer Zuid-Oost van Adelaide.

Ellimatta, Grampians
We strijken neer in het plaatsje Halls Gap, in een mooi huis, met de naam Ellimata , waar we al eens eerder een vakantie hebben doorgebracht.

Emu's in de Grampians

Het huisje in de Grampians
Het is nog winter en zeker in de Grampians is het in de morgen nog erg koud, maar een jas, das en een muts houden de kou buiten de deur en als het zonnetje doorkomt, dan voelt het zelfs warm aan. Maar het voorjaar is op komst en overal beginnen de bloemen tevoorschijn te komen.

Waterval

Grampians
De afgelopen winter was erg nat en overal door de bergen lopen er waterstroompjes of zelfs complete watervallen.

Kookaburra
De Grampians, een prachtig gebied, dat met hun bergen een eigen wereld vormt.
Binnen deze wereld hebben de kangoeroes hun eigen terrein, net als de Kookaburra’s en de Emu’s. 

Kangoeroes en emu's

Luieren in de zon.
Een kleintje in de buidel ?



De Koala’s die ook in de Grampians aanwezig waren, zijn door een paar bosbranden in de afgelopen jaren, tijdelijk verdwenen. Daarnaast was er een ziekte onder de Koala's

Hert in de achtertuin


Wel is er een andere, eigenlijk niet in deze natuur thuishorend zoogdier voor teruggekomen.
Het hert. Inmiddels voelen zij zich hier goed thuis en dan is het toch wel leuk als ze zich zo naast het huisje laten zien.

Even buiten kijken
Er lopen in de ochtend en aan het eind van de middag zoveel kangoeroes in de Grampians, dat ik de opmerking plaatst, dat ik nu alleen nog maar een moeder met baby op de foto wil zetten. En even om het hoekje, loopt moeder rond met een kleuter, die nieuwsgierig rond kijkt.







Door mijn eigen fout, laat mijn rug het weer even afweten en loop ik niet te hard door de natuur, maar het gaat langzaamaan weer wat beter. Maar het houdt mij niet tegen om toch te genieten en weer veel foto’s te maken.

800 meter hoog.
In het dal van de Grampians ligt ergens het huisje

In tussen hebben Anne en Rex ook het huisje gevonden en sluiten zich bij ons aan.
Dus gewoon mee op avontuur en met de auto alle rondingen maken de berg op of af, en daarna door de natuur meerdere wandelingen naar de lookouts.
De Sulphur-crested Cockatoo’s vliegen in grote groepen, al schreeuwend van de ene berg naar de andere.

 Sulphur-crested Cockatoo
Prachtig om vanaf 800 meter in de diepte te kijken. In de vroege ochtend drijven de wolken langzaam langs en belemmeren het zicht op het dal tussen de bergen. Ergens in het dal ligt het huisje. Het dal wordt zichtbaar, maar om nu precies te zeggen waar het huis is. Nee dat is niet te doen.

De wolken waaien over de bergen van de Grampians


Pieter op de uitkijk
Als we naar diverse wandelingen thuiskomen, staat een kangoeroe ons in de tuin op te wachten. 
Hij (of zij) kijkt mij met grote ogen aan. Mag ik op de foto ? Natuurlijk, zelfs een plaatsje op de blog.



Voor de kleur, als afsluiter, een prachtige Crimson Rosella.

Crimson Rosella