woensdag 31 december 2014

Een Koereiger in de polder

Koereiger
Zo, aan het eind van het jaar toch nog een vogel blogje. Dit keer over de Koereiger.
Overigens mijn eerste keer na de vakantie dat er weer eens gevogeld werd.

het reigertje
Deze reigersoort werd van de week gezien in de polder van Waverveen en Maria wilde wel een poging wagen om het beestje terug te vinden. Dus op na Waverveen. De Koereiger zat niet op zijn stek, maar een weiland verder op, aan de andere kant van het water.
Met enig geluk besloot het beestje toch weer terug te keren naar de geregistreerde locatie.


Is de Koereiger dan zo bijzonder ? Voor onze provincie wel, soms worden zo hier en daar enkele exemplaren gezien. Vandaar dat de Koereiger dan ook op de rode lijst staat. Niet vet rood, maar toch wel vermeldingswaard als hij gezien wordt.

Koereigers, Queensland, Australie
Tijdens de vakantie dit jaar, in het noorden van Australië, veel Koereigers gezien, zowel tussen de koeien als op de net geoogste suikerplantages.
Tussen de koeien, voor de insecten die tussen het groen tevoorschijn komen.
Op het veld voor de muizen.

Koereiger
Vandaag liep de Koereiger tussen de schapen. En deed zich te goed aan een flinke muis.





Verder was het toch wel weer leuk om door de polder te rijden. Een echt Hollands landschap met weilanden, sloten en heel veel ganzen, reigers en eendjes.




Een van de zeldzamere reigersoorten in ons land is de koereiger. De aantallen lijken de laatste jaren wel toe te nemen en in 1998 werd er zelfs voor het eerst met zekerheid gebroed in de Wieden (Drenthe). Koereigers zijn veel minder dan andere reigers gebonden aan water. Je treft ze dan ook veel meer aan in weilanden waar ze zich te goed doen aan insecten die door koeien, paarden of schapen tijdens het lopen worden opgepest. Soms lopen ze zelfs letterlijk tussen de poten van een koe of de benen van een paard omdat daar de lekkerste hapjes te vinden zijn. Ook liften ze graag op de rug van een schaap of koe mee. (bron vogelbescherming)

maandag 29 december 2014

Lichtpuntjes in donker Amsterdam

Riet en Jenneke
Op de zondagmiddag richting Amsterdam, op weg naar Jenneke en Peter. Vooral Peter is een door en door Amsterdammer, die al vaker onze familie van overzee door de stad geloodst heeft. Door een rijke verzameling boeken over Amsterdam kan Peter, als een gids, erg veel bijzonderheden vertellen over die stad.

Vooraf nog even een telefoontje. Er zijn lichtpuntjes in Amsterdam, misschien wel leuk om de route te lopen. Toevallig is het startpunt bijna om de hoek.
Een beeld van de wandeling, afgewisseld door gewoon wat plaatjes. Overigens na de wandeling genoten van een warme maaltijd bij Jenneke en Peter thuis een soort verlaat kerstdiner.
Camera mee en op weg naar het Amsterdam light festival.
Tijdens deze unieke internationale tentoonstelling in de openbare ruimte presenteren jonge en gevestigde (internationale) kunstenaars hun lichtkunstobjecten.
Dit zijn projecties op historische gebouwen, installaties op straat of in één van de stadparken of werken waar de bezoeker doorheen kan lopen. Een bijzondere belevenis in de donkerste maanden van het jaar.

Triangolini
Triangolini, te zien op een muur, brengt de homo ludens, de spelende mens, in iedereen naar boven. Het is een simpel ontwerp, zoals de populairste stukken speelgoed ook altijd de eenvoudigste zijn. Het bestaat in feite uit niets meer dan een manshoge, platte lichtbron die is bedekt met een patroon van een aantal lagen halfdoorzichtige, driehoekige stickers. Wanneer zo’n sticker wordt afgepeld en verplaatst, verandert het patroon. Licht verschijnt en verdwijnt, steeds in nieuwe geometrische constellaties.. Sterker nog: vrijuit pulken is hier verplicht, anders valt er weinig te beleven aan Triangolini. Buurtbewoners, bezoekers van buiten Amsterdam – iedereen kan zijn driehoekje bijdragen aan dit wandtapijt. En dan: spelen maar. En wachten op nieuwe, frisse ideeën. 
Natuurlijk doen Riet en haar zus Jenneke mee en pulken de driehoeken los.


Constell.ation
Constell.ation, Het is alsof je een foto binnenloopt, een foto die werd gemaakt van iemand die met een rode lichtbundel achter elkaar bogen tekende tegen de donkere lucht, zoals kinderen tijdens Oud en Nieuw hun naam schrijven met brandende sterretjes. Normaal gesproken zijn die lichtfiguren en letters in een mum van tijd verdwenen in de nacht, behalve wanneer je de sluiter van de fotocamera wijd openzet, als een val waarin het licht voor altijd gevangen blijft. Dan krijg je iets dat eruitziet als Constell.ation.


Flawless
Flawless Wanneer de temperatuur verandert, gaat de herfst langzaam over in de winter. Bomen verliezen hun bladeren in de eerste windstoten. Het landschap verandert van gedaante, alles verwijst naar het voortglijden van de tijd. Op het Artisplein is deze winter ‘Flawless' te bewonderen, het zwevende lichtkunstwerk. Flawless is een grote installatie van bladeren die boven de flamingovijver aan het Artisplein zweeft. Artis heeft gekozen voor Flawless omdat deze installatie gaat over het natuurlijk proces van fotosynthese, onontbeerlijk voor het leven in de stad. Gedurende de dag laden de pigmenten van de bladeren in het kunstwerk zich op met zonne-energie, die ze ’s avonds een warme kleurengloed geeft. Zoals het chlorofyl van het leven, essentieel voor fotosynthese. Op deze manier is de installatie zelfvoorzienend en zelfverlichtend.


On the Wings of Freedom
On the Wings of Freedom, Het Wertheimpark baadt in de gloed van een wolk stralende vlinders, die met z’n honderden boven de grond zweven in een continue vlucht opwaarts. On the Wings of Freedom is een interactieve installatie. De betekenis van de vlinder als symbool voor een complete metamorfose in een kort tijdsbestek is hier tweeledig. On the Wings of Freedom gaat over de indrukwekkende manier waarop de alomtegenwoordigheid van technologie ons als samenleving verandert en hoe weinig we daarbij stilstaan. Ga maar na: met een paar simpele handelingen op onze smartphones kunnen we deze vlucht vlinders manipuleren. We kunnen ze van kleur doen veranderen en, hun licht- patroon bepalen.


Landschapslumen
Landschapslumen, Ja, als je dan ergens wortel moet schieten, laat het dan vooral hier zijn. Dit is de Henri Polaklaan, een heerlijk knus Amsterdams straatje dat (vooruit, vooral in de zomer) groener is dan je verwacht van zo’n centraal gelegen plek. Groen of niet – dit straatje danst deze winter. Bomen en struiken, hun ‘voeten’ stevig in de grond verankerd en hun ‘armen’ heen en weer waaiend. Ze lijken regelrecht afkomstig van een Tim Burton-filmset of betoverd door de magie van Jim Henson, beiden razend bedreven in het tot leven wekken van bossen, rotsblokken en allerlei soorten groente.


178 Bottles, 1 Message
178 Bottles, 1 Message, Er is geen stad ter wereld waar zoveel verschillende nationaliteiten met elkaar samenleven als in Amsterdam: maar liefst 178 nationaliteiten op 800.000 inwoners. Al die bewoners samen vormen het kloppende hart van de stad. Dat beeld wordt nu voor iedereen zichtbaar. In hartje Amsterdam, op de hoek waar het water van de Amstel en de Zwanenburgwal in elkaar over stromen, staat daadwerkelijk een hart te stralen. 178 BOTTLES, 1 MESSAGE bestaat uit 178 flessen met led-verlichting die kan worden aangestuurd door langsvarend en -lopend publiek. Het werk is geïnspireerd op de wereldberoemde woorden van oud-wethouder Floor Wibaut (1859-1936), wiens borstbeeld in het stadhuis om de hoek staat: “Er is maar één land: de aarde. Er is maar één volk: de mensheid. Er is maar één geloof: de liefde.”

On the wings of freedom
 

Speederman

Speederman, Vanaf 11 december kun je Illuminade, de wandel route van Amsterdam Light Festival lopen.
 Laat je inspireren door verscheidene kunstwerken, waaronder het SPEEDERMAN beeld van de bekende Tsjechische kunstenaar David Černý, te vinden voor Hermitage Amsterdam. 

SPEEDERMAN, de enorm snelle, vier meter lange man die voor het eerst tentoon werd gesteld op het SIGNAL Festival in Praag, is nu te zien op Amsterdam Light Festival.





my light is your light
my light is your light... De Hermitage aan de Amstel, hartje statig Amsterdam. Het grootstedelijke gewoel, gelach, getoeter en het opgewonden geklingel van trams. De rivier de Amstel die als een zilveren lint verder stroomt en de sprookjesachtig verlichte Magere Brug. Het water klotst zachtjes en vriendelijk tegen de houten steigerpalen. Daar sta je dan met je bagage. De ene helft kun je van je schouder laten glijden, de andere blijft daar voorlopig nog wel zitten. Als een onzichtbare rugzak vol onverwerkt materiaal die je hoofd doet buigen. my light is your light... verhaalt van de onzekerheid van het bestaan. Het zijn vluchtelingen, de zes levensgrote figuren van gekromde neonbuizen. Ze staan alsof ze net zijn komen aanvaren uit een ver land. my light is your light... is een tijdelijk monument voor de ontheemden in een stad die van oudsher bekendstaat als tolerant en gastvrij. De beeldengroep stemt een beetje treurig vanwege de gebogen koppies en gekromde schouders, maar er spreekt ook optimisme en een grenzeloos vertrouwen in de toekomst uit.

Moonburn
Moonburn,  deze maan op het dak. Iedereen snapt dat Moonburn een grote ballon is die door Stichting Barstow werd beschilderd met glow-in-the-dark verf. 
De diameter is zes meter - aanzienlijk kleiner dan die van de echte maan, die 3475 kilometer telt – maar toch. 
Toch lijkt deze maan groter dan de echte en is-ie in staat om de boel even op zijn kop te zetten. 
De skyline van Amsterdam is anders dan normaal, er werd iets extra’s aan toegevoegd. Spektakel.





Camp-Fire
Camp-Fire. Volgens sommigen is het kampvuur van oudsher de plek waar mensen samenkomen om elkaar verhalen te vertellen. Ongetwijfeld is dat zo. Waarschijnlijk werden de mooiste sprookjes bedacht in de warmte van het vuur en de aanwezigheid van anderen. Toch lijkt dat beeld niet meer helemaal van deze tijd, waarin iedereen de hele dag door wel iets te vertellen heeft. Zie ze zitten: kwetterend rond het Twittervuur, bezig om zoveel mogelijk luisteraars aan zich te binden en zo weinig mogelijk te luisteren. Met saamhorigheid heeft het niet veel meer te maken. Camp-Fire is een herkenningspunt, een veilige haven voor iedereen die de drukte even achter zich wil laten en gewoon wat wil staren in het vuur. Of een goed gesprek wil voeren.

Object O
Object O. Licht komt in vele soorten, maar vooral in warm en koud. Hoe omschrijf je die? De meest voor de hand liggende vergelijking is die met de twee belangrijkste hemellichamen: de zon, geelgoud en brandend, tegenover de maan met zijn blauwe, zachte schijnsel. De gedachte aan de cyclus van het leven en de omschakeling van dag naar nacht is dan snel gemaakt. Met Object O hebben de lichtontwerpers de dynamiek van de stad in haar essentie willen vangen. Licht is rond, warm of koud en representeert het cyclische aspect van een dag, hoezeer de grenzen daarvan soms ook vervagen. Wat nu als onze zon slechts een ring zou zijn? Of de maan? Zwevende ringen in die onmetelijke ruimte. De twee ringen van Object O brengen beide hemellichamen samen.

Re(bi)cycle Dome

Re(bi)cycle Dome, Het is pompen of verzuipen deze winter in Amsterdam. Wie deze koepel tot leven wil zien komen, zal de handen uit de mouwen moeten steken. De Re(bi)cycle Dome van de van oorsprong Russische architect Vasili Popov, is opgebouwd uit ongeveer 300 fietsvelgen van afgedankte Amsterdamse fietsen. De lichtbron van het kunstwerk wordt van energie voor- zien door een soort ouderwetse waterpomp. En wie bedient die pomp? Juist. Kortom, de Re(bi)cycle Dome is een state-of-the-artkoepel. Tot in de puntjes uitgedacht en ontworpen. En het enige werk dat de bezoeker hoeft te verzetten, is – juist. Pompen. (Bron:  http://www.amsterdamlightfestival.com )


waste lights waste world

waste lights waste world, sinds kort is er een Amsterdams collectief, bestaande uit vijf mensen afkomstig uit verschillende disciplines (architectuur, interieur, film), dat een aardbol samenstelde uit duizenden lege blikjes met daarop tienduizend ledlichtjes.
Die lichtjes worden gevoed door de restjes energie die achterbleven in lege batterijen. Die dus nooit wérkelijk leeg zijn wanneer je ze inlevert bij het milieuplein. dit kunstwerk wil met zijn schoonheid de aandacht vestigen op problemen waar mensen het liefst overheen en onderdoor zouden praten.

aarde
Het afvaloverschot en de milieuproblematiek zijn onderwerpen waarmee zelfs het leukste feestje te versjteren valt. Maar kijk eens naar deze bol. Wie wil daar nu niet over praten? Hij heeft een diameter van ruim vier meter en is ongeveer 400 kilo zwaar. ’s Avonds licht hij geel op. Hoeveel delen van de wereld worden verlicht, is afhankelijk van het aantal batterijen dat dagelijks wordt ingeleverd door – ja, door u: het publiek.
Vlakbij de globe staat een gezellig, oer-Hollands huisje, feitelijk het kloppende hart van de wereldbol. Hierin wachten ongeveer 2000 batterijhouders met controlelampjes in vijf verschillende kleuren op voeding. Voeding uit batterijen die dus nooit echt op zijn, ook al lijkt dat misschien zo.

zaterdag 27 december 2014

De pastoor is jarig

Pastoor Ton Huitink
Nu is dat niet zo bijzonder, er zal iedere dag wel een pastoor jarig zijn.
Maar als pastoor Ton Huitink zijn verjaardag viert met een orgelconcert in de Heilige Nicolaaskerk in Baarn en dit aankondigt op Facebook is dat wel bijzonder.
Ton Huitink ken ik vanuit Utrecht, waar hij twintig jaar een collega is geweest bij de gemeentepolitie Utrecht. Daarnaast is Ton zanger geweest bij ons Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior.

het Verschueren kerkorgel
Voldoende redenen om door de natte sneeuw, op de 3e kerstdag, richting de Nicolaaskerk te Baarn te gaan en Ton te feliciteren met zijn 57ste verjaardag. 
Daarnaast een halve afspraak met hem gemaakt dat het toch wel heel leuk zou zijn om in het voorjaar een keer met het politiekoor op te treden in zijn kerk.

Ton stelt de organist voor

Gert, de organist geeft uitleg over het concert
Voor het orgelconcert had Ton Huitink, Gert van Hoef uitgenodigd. 
Om het geluid, een beeld te geven, waren er voor in de kerk twee TV schermen geplaatst waarop de hand- en voetbewegingen van de organist zichtbaar werden. Toch wel knap om zo’n orgel met handen en voeten tegelijk te bedienen.


Gert van Hoef speelde achtereenvolgens: Abba Vader, Eens als de bazuinen klinken, Symfonie nr 6, Op 42 deel 2, Pirates of the Carribean, Hope, Dance macabre, Toccata psalm 146, Finlandia, Heer U bent mijn leven, Erbarm Dich Mein.

een volle kerk

De Nicolaaskerk is gesitueerd in Baarn, tussen Hilversum en Amersfoort en behoort tot de HH. Martha en Mariaparochie, die weer behoort tot het aartsbisdom Utrecht. Ook uit omliggende plaatsen komen mensen naar deze kerk.
Het 'kleine kathedraaltje' is ons kerkgebouw. Het stamt uit 1905, is een voorbeeld van neogotiek en telt 674 zitplaatsen. Het is gemeentelijk monument.
In 1967 werd het orgel vervangen door het huidige orgel. Dit neobarokke orgel is gebouwd door de firma Verschueren te Heythuysen. ( bron website Nicolaaskerk)

Anton Johan Huitink werd geboren op 27 december 1957 in Semarang (Indonesië).Nadat hij aanvankelijk aan zijn vroege roeping gehoor had gegeven, heeft hij ruim twintig jaar bij de politie gewerkt. Ten slotte heeft hij alsnog met hart en ziel zijn roeping gevolgd. Tot priester gewijd door zijne eminentie Adrianus kardinaal Simonis op 1 juni 2002. Als pastoor aangesteld in de Nicolaasparochie per 1 mei 2010.
Het priesterschap beschouw ik als een genade die mij is toegevallen en waar ik iedere dag veel vreugde en voldoening in beleef. Christus en zijn Kerk dienen is voor mij een belangrijk adagium. Mijn devies luidt dan ook: Fiat voluntas Tua (Uw wil geschiede). Inmiddels heeft de bisschop mij verschillende malen geconfronteerd met de concrete uitwerking van dit devies door mij in acht jaar tijd driemaal te verplaatsen. Van Zwolle naar de Achterhoek en nu naar het Eemlandse. Tot op heden kan ik niet anders zeggen dan dat ik daar geen nadelige gevolgen van heb ondervonden, integendeel. Het heeft mij geestelijk verrijkt. De Kerk van Christus is overal, ik mag gaan waar Hij mij zendt. (bron website Nicolaaskerk)


Gert van Hoef is op 17 juni 1994 geboren in Barneveld. Pas op 13 jarige leeftijd ontdekte hij het orgel en ontving hij zijn eerste orgellessen van zijn opa die hem wegwijs maakte op het instrument. In januari 2010 ontving hij zijn eerste orgelles bij de bekende Voorthuizense concertorganist Evert van de Veen. In de anderhalf jaar dat hij les kreeg van Evert van de Veen kwam zijn muzikaliteit tot grote bloei en ontwikkelde hij zijn repertoire zowel in de breedte als in de diepte. In deze periode werd Gert reeds regelmatig gevraagd voor optredens en concerten in het gehele land. Zelfs vanuit het buitenland toonde men belangstelling voor de jonge organist. Dit zal mede zijn bereikt door de vele filmpjes die Gert op Youtube plaatste vanaf het prille begin van zijn muzikale carrière.
Sinds september 2011 kreeg Gert orgelles van de Amersfoortse organist Herman van Vliet, die hem voorbereidde op zijn conservatoriumstudie.
Sinds december 2011 is Gert vaste organist van de Emined orgeltoonzaal in De Punt in Voorthuizen.

Studeert sinds september 2013 hoofdvak orgel bij Jos van der Kooy aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij krijgt zijn orgellessen in de Westerkerk te Amsterdam. Als bijvak krijgt Gert pianolessen van Katy Satur. Ook hebben twee jaar lang privélessen muziektheorie door de Nederlands/Italiaanse operadirigent Giacomo Formentini zijn vruchten afgeworpen, daar Gert al in zijn eerste jaar examen kon doen in het vak Solfège leerjaar 1 en 2 met als eindcijfer een 9.8. Op dit moment krijgt Gert nog steeds lessen van deze dirigent, om zich in de breedte te ontwikkelen, zoals koordirectie en muziekgeschiedenis. (bron: gertvanhoef.nl)

dinsdag 23 december 2014

Het was een lust om naar het politiekoor te luisteren

Bartholomeetje
Als afsluiting van ons optreden in het Bartholomeus Gasthuis te Utrecht, werden we bedankt door een lid van de activiteitencommissie met de opmerking “Het was een lust om te luisteren naar dit geweldige politiekoor en wat we zeer op prijs stelden waren de vele Nederlandstalige kerstliederen die gezongen werden. “


Een mooier compliment kun je na negen kerstconcerten niet krijgen. Al vele jaren zijn we met de kerst, als Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior, te gast in het Bartholomeetje om daar de kerstgedachte te brengen door middel van een concert.


Een bewoonster die ons bedankte, dacht dat we het komende jaar zouden stoppen met optredens. Ze was blij verrast dat we ook volgend jaar met de kerst weer op- en voor het podium staan.
Het podium was net  niet groot genoeg om alle zangers een plaatsje te geven. Marjan had weer een mooi vleugel en Michel wist na negen concerten wel, welke maat hij moest slaan.


Overigens het laatste concert was net zo mooi als het eerste concert. Een knappe prestatie van de zangers van het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior.

Anouk tussen de mannen
Anouk, kleindochter van Wim den Hartog wilde graag tussen de politiemannen op de foto.

De kerst kan nu ook voor de zangers  van het politiekoor beginnen.

maandag 22 december 2014

Kerstviering, een moment van herkenning

Woonzorgcomplex De Vijverhof, Harmelen

De kerstperiode is voor de meeste koren het hoogtepunt van het jaar. Met negen kerstconcerten geldt dit ook voor ons Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior.

Michel de Valk
Behalve, dat we de mensen, die naar ons luisteren laten genieten, genieten we er zelf ook van.

Ruud Boers
Het is geweldig om in een mooie omgeving met een goede akoestiek te mogen zingen,
Bijvoorbeeld dit jaar in de Rafaelkerk in Utrecht en de Grote kerk in Wijk bij Duurstede.

Het is geweldig als de muziek er voor 100% in zit bij het koor. Het muzikaal gewoon klopt,  Met een mooie begeleiding en als dank een brede glimlach van de dirigent na afloop.

Samen Ere Zij God
Het is geweldig om te zien dat luisteraars zo enthousiast zijn dat ze gewoon met ons meezingen, soms zachtjes en soms luid.

Het is geweldig als bewoners in de verpleegtehuizen, die bijna niet meer in het heden kunnen denken, ontroerd raken bij de door het koor gezongen bekende, oude, Nederlandstalige kerstliederen.


Vandaag zongen weer niet voor ons zelf, maar voor de bewoners van het Woonzorgcomplex Vijverhof te Harmelen, tijdens de jaarlijkse Kerstviering.
En ook hier geldt, de deuren zitten op een cijferslot, de hersenen werken niet meer zoals het hoort, maar de kerstliederen zitten daar nog wel veilig opgeborgen en worden zichtbaar tijdens de kerstviering.
Dominee Hanny Schepers en pastor Jos Verkley
Alle vele jaren begeleiden wij deze kerstviering met de voorgangers dominee Hanny Schepers en pastor Jos Verkley.
Dit keer was het de laatste dienst met de dominee Hanny Schepers. De dominee gaat naar 18 dienstjaren bij Heremalerhof (nu de Vijverhof) met pensioen.

Na afloop las dominee Hanny, zoals ieder jaar een gedicht voor. Een soort lofzang voor het politiekoor en de dirigent, waarna de dirigent een fles kreeg en de zangers een rode roos.
(foto's Riet de Rooij)