|
Riet en Jenneke |
Op de zondagmiddag richting Amsterdam, op weg naar Jenneke
en Peter. Vooral Peter is een door en door Amsterdammer, die al vaker onze
familie van overzee door de stad geloodst heeft. Door een rijke verzameling
boeken over Amsterdam kan Peter, als een gids, erg veel bijzonderheden
vertellen over die stad.
Vooraf nog even een telefoontje. Er zijn lichtpuntjes in
Amsterdam, misschien wel leuk om de route te lopen. Toevallig is het startpunt
bijna om de hoek.
Een beeld van de wandeling, afgewisseld door gewoon wat
plaatjes. Overigens na de wandeling genoten van een warme maaltijd bij Jenneke
en Peter thuis een soort verlaat kerstdiner.
Camera mee en op weg naar het Amsterdam light festival.
Tijdens deze unieke internationale tentoonstelling in de openbare ruimte
presenteren jonge en gevestigde (internationale) kunstenaars hun
lichtkunstobjecten.
Dit zijn projecties op historische gebouwen, installaties op straat of in één
van de stadparken of werken waar de bezoeker doorheen kan lopen. Een bijzondere
belevenis in de donkerste maanden van het jaar.
|
Triangolini |
Triangolini, te
zien op een muur, brengt de homo ludens, de spelende mens, in iedereen naar
boven. Het is een simpel ontwerp, zoals de populairste stukken speelgoed ook
altijd de eenvoudigste zijn. Het bestaat in feite uit niets meer dan een
manshoge, platte lichtbron die is bedekt met een patroon van een aantal lagen
halfdoorzichtige, driehoekige stickers. Wanneer zo’n sticker wordt afgepeld en
verplaatst, verandert het patroon. Licht verschijnt en verdwijnt, steeds in
nieuwe geometrische constellaties.. Sterker nog: vrijuit pulken is hier
verplicht, anders valt er weinig te beleven aan Triangolini. Buurtbewoners,
bezoekers van buiten Amsterdam – iedereen kan zijn driehoekje bijdragen aan dit
wandtapijt. En dan: spelen maar. En wachten op nieuwe, frisse ideeën.
Natuurlijk doen Riet en haar zus Jenneke mee en pulken de driehoeken los.
|
Constell.ation |
Constell.ation, Het
is alsof je een foto binnenloopt, een foto die werd gemaakt van iemand die met
een rode lichtbundel achter elkaar bogen tekende tegen de donkere lucht, zoals
kinderen tijdens Oud en Nieuw hun naam schrijven met brandende sterretjes.
Normaal gesproken zijn die lichtfiguren en letters in een mum van tijd
verdwenen in de nacht, behalve wanneer je de sluiter van de fotocamera wijd
openzet, als een val waarin het licht voor altijd gevangen blijft. Dan krijg je
iets dat eruitziet als Constell.ation.
|
Flawless |
Flawless Wanneer
de temperatuur verandert, gaat de herfst langzaam over in de winter. Bomen
verliezen hun bladeren in de eerste windstoten. Het landschap verandert van
gedaante, alles verwijst naar het voortglijden van de tijd. Op het Artisplein
is deze winter ‘Flawless' te bewonderen, het zwevende lichtkunstwerk. Flawless
is een grote installatie van bladeren die boven de flamingovijver aan het
Artisplein zweeft. Artis heeft gekozen voor Flawless omdat deze installatie
gaat over het natuurlijk proces van fotosynthese, onontbeerlijk voor het leven
in de stad. Gedurende de dag laden de pigmenten van de bladeren in het
kunstwerk zich op met zonne-energie, die ze ’s avonds een warme kleurengloed
geeft. Zoals het chlorofyl van het leven, essentieel voor fotosynthese. Op deze
manier is de installatie zelfvoorzienend en zelfverlichtend.
|
On the Wings of Freedom |
On the Wings of
Freedom, Het Wertheimpark baadt in de gloed van een wolk stralende
vlinders, die met z’n honderden boven de grond zweven in een continue vlucht
opwaarts. On the Wings of Freedom is een interactieve installatie. De betekenis
van de vlinder als symbool voor een complete metamorfose in een kort
tijdsbestek is hier tweeledig. On the Wings of Freedom gaat over de
indrukwekkende manier waarop de alomtegenwoordigheid van technologie ons als
samenleving verandert en hoe weinig we daarbij stilstaan. Ga maar na: met een
paar simpele handelingen op onze smartphones kunnen we deze vlucht vlinders
manipuleren. We kunnen ze van kleur doen veranderen en, hun licht- patroon
bepalen.
|
Landschapslumen |
Landschapslumen, Ja,
als je dan ergens wortel moet schieten, laat het dan vooral hier zijn. Dit is
de Henri Polaklaan, een heerlijk knus Amsterdams straatje dat (vooruit, vooral
in de zomer) groener is dan je verwacht van zo’n centraal gelegen plek. Groen
of niet – dit straatje danst deze winter. Bomen en struiken, hun ‘voeten’
stevig in de grond verankerd en hun ‘armen’ heen en weer waaiend. Ze lijken
regelrecht afkomstig van een Tim Burton-filmset of betoverd door de magie van
Jim Henson, beiden razend bedreven in het tot leven wekken van bossen,
rotsblokken en allerlei soorten groente.
|
178 Bottles, 1 Message |
178 Bottles, 1
Message, Er is geen stad ter wereld waar zoveel verschillende
nationaliteiten met elkaar samenleven als in Amsterdam: maar liefst 178
nationaliteiten op 800.000 inwoners. Al die bewoners samen vormen het kloppende
hart van de stad. Dat beeld wordt nu voor iedereen zichtbaar. In hartje
Amsterdam, op de hoek waar het water van de Amstel en de Zwanenburgwal in
elkaar over stromen, staat daadwerkelijk een hart te stralen. 178 BOTTLES, 1
MESSAGE bestaat uit 178 flessen met led-verlichting die kan worden aangestuurd
door langsvarend en -lopend publiek. Het werk is geïnspireerd op de
wereldberoemde woorden van oud-wethouder Floor Wibaut (1859-1936), wiens
borstbeeld in het stadhuis om de hoek staat: “Er is maar één land: de aarde. Er
is maar één volk: de mensheid. Er is maar één geloof: de liefde.”
|
On the wings of freedom |
|
Speederman |
Speederman, Vanaf
11 december kun je Illuminade, de wandel route van Amsterdam Light Festival
lopen.
Laat je inspireren door verscheidene kunstwerken, waaronder het
SPEEDERMAN beeld van de bekende Tsjechische kunstenaar David Černý, te vinden
voor Hermitage Amsterdam.
SPEEDERMAN, de enorm snelle, vier meter lange man die
voor het eerst tentoon werd gesteld op het SIGNAL Festival in Praag, is nu te
zien op Amsterdam Light Festival.
|
my light is your light |
my light is your light... De Hermitage aan de Amstel,
hartje statig Amsterdam. Het grootstedelijke gewoel, gelach, getoeter en het
opgewonden geklingel van trams. De rivier de Amstel die als een zilveren lint
verder stroomt en de sprookjesachtig verlichte Magere Brug. Het water klotst
zachtjes en vriendelijk tegen de houten steigerpalen. Daar sta je dan met je
bagage. De ene helft kun je van je schouder laten glijden, de andere blijft
daar voorlopig nog wel zitten. Als een onzichtbare rugzak vol onverwerkt
materiaal die je hoofd doet buigen. my light is your light... verhaalt van de
onzekerheid van het bestaan. Het zijn vluchtelingen, de zes levensgrote figuren
van gekromde neonbuizen. Ze staan alsof ze net zijn komen aanvaren uit een ver
land. my light is your light... is een tijdelijk monument voor de ontheemden in
een stad die van oudsher bekendstaat als tolerant en gastvrij. De beeldengroep
stemt een beetje treurig vanwege de gebogen koppies en gekromde schouders, maar
er spreekt ook optimisme en een grenzeloos vertrouwen in de toekomst uit.
|
Moonburn |
Moonburn, deze maan op het dak. Iedereen snapt dat
Moonburn een grote ballon is die door Stichting Barstow werd beschilderd met
glow-in-the-dark verf.
De diameter is zes meter - aanzienlijk kleiner dan die
van de echte maan, die 3475 kilometer telt – maar toch.
Toch lijkt deze maan
groter dan de echte en is-ie in staat om de boel even op zijn kop te zetten.
De
skyline van Amsterdam is anders dan normaal, er werd iets extra’s aan
toegevoegd. Spektakel.
|
Camp-Fire |
Camp-Fire. Volgens
sommigen is het kampvuur van oudsher de plek waar mensen samenkomen om elkaar
verhalen te vertellen. Ongetwijfeld is dat zo. Waarschijnlijk werden de mooiste
sprookjes bedacht in de warmte van het vuur en de aanwezigheid van anderen.
Toch lijkt dat beeld niet meer helemaal van deze tijd, waarin iedereen de hele
dag door wel iets te vertellen heeft. Zie ze zitten: kwetterend rond het
Twittervuur, bezig om zoveel mogelijk luisteraars aan zich te binden en zo
weinig mogelijk te luisteren. Met saamhorigheid heeft het niet veel meer te
maken. Camp-Fire is een herkenningspunt, een veilige haven voor iedereen die de
drukte even achter zich wil laten en gewoon wat wil staren in het vuur. Of een
goed gesprek wil voeren.
|
Object O |
Object O. Licht
komt in vele soorten, maar vooral in warm en koud. Hoe omschrijf je die? De
meest voor de hand liggende vergelijking is die met de twee belangrijkste
hemellichamen: de zon, geelgoud en brandend, tegenover de maan met zijn blauwe,
zachte schijnsel. De gedachte aan de cyclus van het leven en de omschakeling
van dag naar nacht is dan snel gemaakt. Met Object O hebben de lichtontwerpers
de dynamiek van de stad in haar essentie willen vangen. Licht is rond, warm of
koud en representeert het cyclische aspect van een dag, hoezeer de grenzen
daarvan soms ook vervagen. Wat nu als onze zon slechts een ring zou zijn? Of de
maan? Zwevende ringen in die onmetelijke ruimte. De twee ringen van Object O
brengen beide hemellichamen samen.
|
Re(bi)cycle Dome |
Re(bi)cycle Dome,
Het is pompen of verzuipen deze winter in Amsterdam. Wie deze koepel tot leven
wil zien komen, zal de handen uit de mouwen moeten steken. De Re(bi)cycle Dome
van de van oorsprong Russische architect Vasili Popov, is opgebouwd uit
ongeveer 300 fietsvelgen van afgedankte Amsterdamse fietsen. De lichtbron van
het kunstwerk wordt van energie voor- zien door een soort ouderwetse waterpomp.
En wie bedient die pomp? Juist. Kortom, de Re(bi)cycle Dome is een
state-of-the-artkoepel. Tot in de puntjes uitgedacht en ontworpen. En het enige
werk dat de bezoeker hoeft te verzetten, is – juist. Pompen. (Bron:
http://www.amsterdamlightfestival.com
)
|
waste lights waste world |
waste lights waste
world, sinds kort is er een Amsterdams collectief, bestaande uit vijf
mensen afkomstig uit verschillende disciplines (architectuur, interieur, film),
dat een aardbol samenstelde uit duizenden lege blikjes met daarop tienduizend
ledlichtjes.
Die lichtjes worden gevoed door de restjes energie die
achterbleven in lege batterijen. Die dus nooit wérkelijk leeg zijn wanneer je
ze inlevert bij het milieuplein. dit kunstwerk wil met zijn schoonheid de aandacht
vestigen op problemen waar mensen het liefst overheen en onderdoor zouden
praten.
|
aarde |
Het afvaloverschot en de milieuproblematiek zijn onderwerpen waarmee
zelfs het leukste feestje te versjteren valt. Maar kijk eens naar deze bol. Wie
wil daar nu niet over praten? Hij heeft een diameter van ruim vier meter en is
ongeveer 400 kilo zwaar. ’s Avonds licht hij geel op. Hoeveel delen van de
wereld worden verlicht, is afhankelijk van het aantal batterijen dat dagelijks
wordt ingeleverd door – ja, door u: het publiek.
Vlakbij de globe staat een
gezellig, oer-Hollands huisje, feitelijk het kloppende hart van de wereldbol.
Hierin wachten ongeveer 2000 batterijhouders met controlelampjes in vijf
verschillende kleuren op voeding. Voeding uit batterijen die dus nooit echt op
zijn, ook al lijkt dat misschien zo.