1000 kilometer

Great Central Higway

Vanmorgen met Jenny en Peter op vakantie richting Ayers Rock(Uluru). Maar voor we daar zijn moeten er nog een paar honderd kilometertjes worden afgelegd.

Vandaag de eerste 1000 kilometer. Voor acht uur in de morgen was de auto gepakt en gingen we op weg vanuit Perth. Schitterend weer, of zelfs een beetje aan de warme kant. De temperatuurmeter bleef hangen op 38 graden en zelfs halverwege de avond was het nog in de 30 graden.

1000 kilometer is een heel eind en met de rust en lunchpauze een rit van zo’n twaalf uur over een hele lange weg, waar maar geen eind aan kwam. Voordeel van het rijden door de outback is dat er geen stoplichten zijn, nadeel dat je maar door een enkel plaatsjes komt, waar bijna niemand woont, maar de snelheid toch terug gebracht moet worden maar 50 kilometer.

Daarnaast  is het erg rustig op de weg, behalve de enorme road-trains, die op deze weg mogen rijden. Op het eerste gedeelte vanaf Perth, mogen ze maar 36,5 meter lang zijn (twee aanhangers), maar later is het toegestaan tot een lengte van 53,5 meter (drie, maar soms ook vier). Nu kunnen ze op deze weg eigenlijk ook niet anders dan alleen rechtdoor rijden. Een enkele bocht, geen rotondes, geen verkeerslichten, bijna geen zijwegen. Ik vind ze geweldig om te zien.

Naar de mijnen

Naast de road-trains wordt er door de mijnen veelvuldig gebruik gemaakt van deze weg en soms moet je dan even aan de kant voor een oversized voertuig.

Jenny en Peter in de laatste zonnenstralen van de dag

Bij de ondergaande zon nog even een paar foto’s gemaakt. De gele stenen kleuren prachtig tijdens de ondergaande zon. In het donker kwamen we aan op de camping in Laverton, waar een cabin besproken was.

Camping Laverton

De bonus is de natuur, die er door de regen van de afgelopen periode fris en groen uit zag.