Soms gaat het mis

Sunset bij Ayers rock

Vanmorgen vroeg alles weer ingepakt en ingeladen. Om zeven uur lekker ontbijt. Dit keer in de ontbijtzaal van Kings Creek. Gebakken eieren en spek op geroosterd brood. (Australian breakfast)

Pieter Abetz en Ian Conway

Tijdens het ontbijt kwam Peter de eigenaar, Ian Conway, van Kings Creek Station tegen. Deze man is deels Aboriginal en doet veel voor hen en voor de natuur in de Outback. Natuurlijk wilde Peter hier alles over weten in verband met zijn politieke business. Het was een goed gesprek. Bijvoorbeeld; in het midden van Australië lopen er vermoedelijk zo’n één miljoen kamelen rond. Om het aantal terug te brengen, schieten ze de kamelen vanuit een helikopter dood en laten de doden dieren liggen. Voer voor de dingo’s (wilde honden) en vliegen. Hij zou graag met de Aboriginals deze dieren willen vangen en ze vervolgens in een slachterij om te zetten in o.a. biefstuk. Kamelen vlees is lekker en vet arm.

Evan Casey, paardenfluisteraar

Evan Casey, is een paardenfluisteraar, die voor de Kings Creek Station wilde paarden vangt en ze vervolgens zodanig benadert en behandelt dat ze tam worden en vervolgens gebruikt kunnen worden.

Door deze ontmoeting vertrokken we later dan gepland richting Warakurna Roadhouse. Maar goed eindelijk op weg, bleek dat we de sleutels van de tenthuisjes nog op zak hadden. Dus even terug om die in te leveren.

Dingo ? of een wilde hond langs de weg ?

De Olga's

Onderweg nog een foto gemaakt van de Olga’s. Ook leuk om terug te zien en past in het verhaal voor de blog. Dus even stoppen uitstappen, foto maken en weer door. Waar is mijn mooie Tasmania pet? Niet meer in de auto. Moet ik tijdens het uitstappen wel meegenomen hebben, maar niet op mijn hoofd. Jammer, moet ik eigenlijk terug naar Tasmanië voor een nieuwe.

Verder op weg met een geplande tussenstop bij Ayers Rock om een nieuwe band te laten monteren. De lekke band, die provisorisch gemaakt was, bleek toch nog lek te zijn en zonder reserve band de gravel-road op, waar je bijna niemand tegenkomt is geen aanrader.

In Ayers Rock bleek de band niet voorradig. Morgenvroeg komt er een band uit Alice Spring, zo’n 300 kilometer vanaf Ayers Rock. Overigens op de andere plaatsen die we na de lekke band passeerden waren er helemaal geen mogelijkheden om een andere band te bemachtigen.
Moesten we met Hanny en Pieter een nacht met de house-boat doorbrengen op een zandbank in het midden van de Murray river. Nu moesten we een extra nacht doorbrengen in het midden van Australië in het rode zand.

toch onderdak

Dit hield in dat we de afspraak voor de nacht, in Warakurna moesten cancelen en een slaapplaats moesten zien te bemachtigen in Yulara Resort (Ayers Rock). Zou niet moeilijk hoeven te zijn, omdat het op dit moment niet zo druk is met vakantiegangers in centraal Australië. Maar goed, kennelijk gebruiken ze deze tijd ook om de huisjes op te knappen. Een huisje huren bleek niet mogelijk, vol.!!

De mogelijkheid die overbleef was een lodge bij het backpackershotel . Ofwel een kamer  met vier bedden en een koelkast. Daarnaast een centrale keuken, toiletten en douches.

Uluru of Ayers Rock

In de avond in Yulara naar de sunset gekeken, met zicht op de Olga's en op Ayers Rock.

Riet zonder camera

Soms is het kleine nog mooier dan het grote. Tijdens het foto's maken viel het oog op een insect, vlak voor mij, die druk doende was om een holletje te maken in het rode zand. Grappig om te zien hoe er naast het holletje een klein bergje zand onstond.

de bezige bij of wat dan ook

Als het goed is gaan we morgen weer op weg. En het is weer erg warm in Yulara.

White Plumed Honeyeater