Lichtpuntjes in donker Amsterdam

Riet en Jenneke

Op de zondagmiddag richting Amsterdam, op weg naar Jenneke en Peter. Vooral Peter is een door en door Amsterdammer, die al vaker onze familie van overzee door de stad geloodst heeft. Door een rijke verzameling boeken over Amsterdam kan Peter, als een gids, erg veel bijzonderheden vertellen over die stad.

Vooraf nog even een telefoontje. Er zijn lichtpuntjes in Amsterdam, misschien wel leuk om de route te lopen. Toevallig is het startpunt bijna om de hoek.

Een beeld van de wandeling, afgewisseld door gewoon wat plaatjes. Overigens na de wandeling genoten van een warme maaltijd bij Jenneke en Peter thuis een soort verlaat kerstdiner.

Camera mee en op weg naar het Amsterdam light festival.
Tijdens deze unieke internationale tentoonstelling in de openbare ruimte presenteren jonge en gevestigde (internationale) kunstenaars hun lichtkunstobjecten.
Dit zijn projecties op historische gebouwen, installaties op straat of in één van de stadparken of werken waar de bezoeker doorheen kan lopen. Een bijzondere belevenis in de donkerste maanden van het jaar.

Triangolini

Triangolini, te zien op een muur, brengt de homo ludens, de spelende mens, in iedereen naar boven. Het is een simpel ontwerp, zoals de populairste stukken speelgoed ook altijd de eenvoudigste zijn. Het bestaat in feite uit niets meer dan een manshoge, platte lichtbron die is bedekt met een patroon van een aantal lagen halfdoorzichtige, driehoekige stickers. Wanneer zo’n sticker wordt afgepeld en verplaatst, verandert het patroon. Licht verschijnt en verdwijnt, steeds in nieuwe geometrische constellaties.. Sterker nog: vrijuit pulken is hier verplicht, anders valt er weinig te beleven aan Triangolini. Buurtbewoners, bezoekers van buiten Amsterdam – iedereen kan zijn driehoekje bijdragen aan dit wandtapijt. En dan: spelen maar. En wachten op nieuwe, frisse ideeën. 

Natuurlijk doen Riet en haar zus Jenneke mee en pulken de driehoeken los.

Constell.ation

Constell.ation, Het is alsof je een foto binnenloopt, een foto die werd gemaakt van iemand die met een rode lichtbundel achter elkaar bogen tekende tegen de donkere lucht, zoals kinderen tijdens Oud en Nieuw hun naam schrijven met brandende sterretjes. Normaal gesproken zijn die lichtfiguren en letters in een mum van tijd verdwenen in de nacht, behalve wanneer je de sluiter van de fotocamera wijd openzet, als een val waarin het licht voor altijd gevangen blijft. Dan krijg je iets dat eruitziet als Constell.ation.

Flawless

Flawless Wanneer de temperatuur verandert, gaat de herfst langzaam over in de winter. Bomen verliezen hun bladeren in de eerste windstoten. Het landschap verandert van gedaante, alles verwijst naar het voortglijden van de tijd. Op het Artisplein is deze winter ‘Flawless' te bewonderen, het zwevende lichtkunstwerk. Flawless is een grote installatie van bladeren die boven de flamingovijver aan het Artisplein zweeft. Artis heeft gekozen voor Flawless omdat deze installatie gaat over het natuurlijk proces van fotosynthese, onontbeerlijk voor het leven in de stad. Gedurende de dag laden de pigmenten van de bladeren in het kunstwerk zich op met zonne-energie, die ze ’s avonds een warme kleurengloed geeft. Zoals het chlorofyl van het leven, essentieel voor fotosynthese. Op deze manier is de installatie zelfvoorzienend en zelfverlichtend.

On the Wings of Freedom

On the Wings of Freedom, Het Wertheimpark baadt in de gloed van een wolk stralende vlinders, die met z’n honderden boven de grond zweven in een continue vlucht opwaarts. On the Wings of Freedom is een interactieve installatie. De betekenis van de vlinder als symbool voor een complete metamorfose in een kort tijdsbestek is hier tweeledig. On the Wings of Freedom gaat over de indrukwekkende manier waarop de alomtegenwoordigheid van technologie ons als samenleving verandert en hoe weinig we daarbij stilstaan. Ga maar na: met een paar simpele handelingen op onze smartphones kunnen we deze vlucht vlinders manipuleren. We kunnen ze van kleur doen veranderen en, hun licht- patroon bepalen.

Landschapslumen

Landschapslumen, Ja, als je dan ergens wortel moet schieten, laat het dan vooral hier zijn. Dit is de Henri Polaklaan, een heerlijk knus Amsterdams straatje dat (vooruit, vooral in de zomer) groener is dan je verwacht van zo’n centraal gelegen plek. Groen of niet – dit straatje danst deze winter. Bomen en struiken, hun ‘voeten’ stevig in de grond verankerd en hun ‘armen’ heen en weer waaiend. Ze lijken regelrecht afkomstig van een Tim Burton-filmset of betoverd door de magie van Jim Henson, beiden razend bedreven in het tot leven wekken van bossen, rotsblokken en allerlei soorten groente.

178 Bottles, 1 Message

178 Bottles, 1 Message, Er is geen stad ter wereld waar zoveel verschillende nationaliteiten met elkaar samenleven als in Amsterdam: maar liefst 178 nationaliteiten op 800.000 inwoners. Al die bewoners samen vormen het kloppende hart van de stad. Dat beeld wordt nu voor iedereen zichtbaar. In hartje Amsterdam, op de hoek waar het water van de Amstel en de Zwanenburgwal in elkaar over stromen, staat daadwerkelijk een hart te stralen. 178 BOTTLES, 1 MESSAGE bestaat uit 178 flessen met led-verlichting die kan worden aangestuurd door langsvarend en -lopend publiek. Het werk is geïnspireerd op de wereldberoemde woorden van oud-wethouder Floor Wibaut (1859-1936), wiens borstbeeld in het stadhuis om de hoek staat: “Er is maar één land: de aarde. Er is maar één volk: de mensheid. Er is maar één geloof: de liefde.”

On the wings of freedom

 

Speederman

Speederman, Vanaf 11 december kun je Illuminade, de wandel route van Amsterdam Light Festival lopen.

 Laat je inspireren door verscheidene kunstwerken, waaronder het SPEEDERMAN beeld van de bekende Tsjechische kunstenaar David Černý, te vinden voor Hermitage Amsterdam. 

SPEEDERMAN, de enorm snelle, vier meter lange man die voor het eerst tentoon werd gesteld op het SIGNAL Festival in Praag, is nu te zien op Amsterdam Light Festival.

my light is your light

my light is your light... De Hermitage aan de Amstel, hartje statig Amsterdam. Het grootstedelijke gewoel, gelach, getoeter en het opgewonden geklingel van trams. De rivier de Amstel die als een zilveren lint verder stroomt en de sprookjesachtig verlichte Magere Brug. Het water klotst zachtjes en vriendelijk tegen de houten steigerpalen. Daar sta je dan met je bagage. De ene helft kun je van je schouder laten glijden, de andere blijft daar voorlopig nog wel zitten. Als een onzichtbare rugzak vol onverwerkt materiaal die je hoofd doet buigen. my light is your light... verhaalt van de onzekerheid van het bestaan. Het zijn vluchtelingen, de zes levensgrote figuren van gekromde neonbuizen. Ze staan alsof ze net zijn komen aanvaren uit een ver land. my light is your light... is een tijdelijk monument voor de ontheemden in een stad die van oudsher bekendstaat als tolerant en gastvrij. De beeldengroep stemt een beetje treurig vanwege de gebogen koppies en gekromde schouders, maar er spreekt ook optimisme en een grenzeloos vertrouwen in de toekomst uit.

Moonburn

Moonburn,  deze maan op het dak. Iedereen snapt dat Moonburn een grote ballon is die door Stichting Barstow werd beschilderd met glow-in-the-dark verf. 

De diameter is zes meter - aanzienlijk kleiner dan die van de echte maan, die 3475 kilometer telt – maar toch. 

Toch lijkt deze maan groter dan de echte en is-ie in staat om de boel even op zijn kop te zetten. 

De skyline van Amsterdam is anders dan normaal, er werd iets extra’s aan toegevoegd. Spektakel.

Camp-Fire

Camp-Fire. Volgens sommigen is het kampvuur van oudsher de plek waar mensen samenkomen om elkaar verhalen te vertellen. Ongetwijfeld is dat zo. Waarschijnlijk werden de mooiste sprookjes bedacht in de warmte van het vuur en de aanwezigheid van anderen. Toch lijkt dat beeld niet meer helemaal van deze tijd, waarin iedereen de hele dag door wel iets te vertellen heeft. Zie ze zitten: kwetterend rond het Twittervuur, bezig om zoveel mogelijk luisteraars aan zich te binden en zo weinig mogelijk te luisteren. Met saamhorigheid heeft het niet veel meer te maken. Camp-Fire is een herkenningspunt, een veilige haven voor iedereen die de drukte even achter zich wil laten en gewoon wat wil staren in het vuur. Of een goed gesprek wil voeren.

Object O

Object O. Licht komt in vele soorten, maar vooral in warm en koud. Hoe omschrijf je die? De meest voor de hand liggende vergelijking is die met de twee belangrijkste hemellichamen: de zon, geelgoud en brandend, tegenover de maan met zijn blauwe, zachte schijnsel. De gedachte aan de cyclus van het leven en de omschakeling van dag naar nacht is dan snel gemaakt. Met Object O hebben de lichtontwerpers de dynamiek van de stad in haar essentie willen vangen. Licht is rond, warm of koud en representeert het cyclische aspect van een dag, hoezeer de grenzen daarvan soms ook vervagen. Wat nu als onze zon slechts een ring zou zijn? Of de maan? Zwevende ringen in die onmetelijke ruimte. De twee ringen van Object O brengen beide hemellichamen samen.

Re(bi)cycle Dome

Re(bi)cycle Dome, Het is pompen of verzuipen deze winter in Amsterdam. Wie deze koepel tot leven wil zien komen, zal de handen uit de mouwen moeten steken. De Re(bi)cycle Dome van de van oorsprong Russische architect Vasili Popov, is opgebouwd uit ongeveer 300 fietsvelgen van afgedankte Amsterdamse fietsen. De lichtbron van het kunstwerk wordt van energie voor- zien door een soort ouderwetse waterpomp. En wie bedient die pomp? Juist. Kortom, de Re(bi)cycle Dome is een state-of-the-artkoepel. Tot in de puntjes uitgedacht en ontworpen. En het enige werk dat de bezoeker hoeft te verzetten, is – juist. Pompen. (Bron:  http://www.amsterdamlightfestival.com )

waste lights waste world

waste lights waste world, sinds kort is er een Amsterdams collectief, bestaande uit vijf mensen afkomstig uit verschillende disciplines (architectuur, interieur, film), dat een aardbol samenstelde uit duizenden lege blikjes met daarop tienduizend ledlichtjes.
Die lichtjes worden gevoed door de restjes energie die achterbleven in lege batterijen. Die dus nooit wérkelijk leeg zijn wanneer je ze inlevert bij het milieuplein. dit kunstwerk wil met zijn schoonheid de aandacht vestigen op problemen waar mensen het liefst overheen en onderdoor zouden praten.

aarde

Het afvaloverschot en de milieuproblematiek zijn onderwerpen waarmee zelfs het leukste feestje te versjteren valt. Maar kijk eens naar deze bol. Wie wil daar nu niet over praten? Hij heeft een diameter van ruim vier meter en is ongeveer 400 kilo zwaar. ’s Avonds licht hij geel op. Hoeveel delen van de wereld worden verlicht, is afhankelijk van het aantal batterijen dat dagelijks wordt ingeleverd door – ja, door u: het publiek.
Vlakbij de globe staat een gezellig, oer-Hollands huisje, feitelijk het kloppende hart van de wereldbol. Hierin wachten ongeveer 2000 batterijhouders met controlelampjes in vijf verschillende kleuren op voeding. Voeding uit batterijen die dus nooit echt op zijn, ook al lijkt dat misschien zo.