Prikkeldraad

Vanmorgen vroeg door de weilanden gelopen op zoek naar vogeltjes, en er ook nog een paar gevonden. Nu is het woord weiland eigenlijk een te luxe benaming. De weilanden bestaan uit een soort harde struikjes. Soms groen, soms verdort. Vandaar dat ze heel veel land nodig hebben voor een kudde schapen. En om de schapen van de weg te houden heb je gewoon kilometers prikkeldraad nodig. Er moeten hier wel vrachtwagens vol met prikkeldraad verwerkt zijn.

Vanmorgen een wandeling gemaakt rond een voormalige boerderij of wel de Kanyaka Homestead. Halverwege 1800 opgezet door de pioniers, als boerderij voor het fokken van schapen. Een prachtig gebouwd complex, maar alleen de muren zijn nu nog over. Na een paar jaar van droogte, in die tijd, moest men door gebrek aan water en eten voor de dieren de homestead opgeven. Er zat letterlijk en figuurlijk geen brood meer in. Indrukwekkend, dat er in die tijd, met beperkte middelen, zoveel werk is verzet. En ook wel triest bij de gedachte dat al het werk voor niets is geweest.

Kanyaka Homestead

In de middag een toer gemaakt tussen de bergen door. Alleen maar bergen en bomen fotograferen en soms een kangoeroe. Voor het fotograferen van vogels was geen tijd ingeruimd.

Nog een flinke heuvel beklommen om de handschilderingen van Aboriginals, vroeger achter gelaten in de cave te bekijken.

Aboriginal painting

Er is veel wild-life in Australië, daarbij horen natuurlijk ook de mieren, de overige torren en zo en de vliegen, die op je bril, neus en oren gaan zitten tijdens een wandeling.

een foto van mijzelf (voor Elly)

17-11-11 hawker