dinsdag 25 januari 2022

Liefde maakt blind

Grote Zilverreiger

Een rondje  gemaakt, opzoek naar de witoog eend en de kleine zwaan.
Beiden niet gevonden.
Maar zoals de lijfspreuk zegt. Als je naar buiten gaat, zie je altijd wat.

Dit keer de Grote Zilverreiger.
Makkelijk te herkennen en een veel geziene gast in de weilanden.
Zijn witte gedaante valt voldoende op tussen het groene gras.

Maar de Grote Zilverreiger is ook een schuwe vogel.
Al kijk je zijn kant maar op, dan gaat hij ( of zij natuurlijk) er onder gekrijs, vandoor en verdwijnt vliegend in de verte.

Op weg richting huis staat er pal naast de weg aan de slootkant een Grote Zilverreiger.
Even stoppen en een foto maken.
Bijzonder vogel vliegt dit keer niet weg.

Hij (of zij) stapt het weiland op en laat zien hoe mooi hij wel is, rekt zijn hals uit en zijn snavel in de hoogte.

Oorzaak ? Een andere landende Grote Zilverreiger, die eveneens laat zien hoe mooi die wel is. Baltsend lopen ze om elkaar heen.
Als het dan toch te druk voor ze wordt, vliegen ze beiden weg.
Ach, ook bij de Grote Zilverreiger maakt liefde even blind






Dit keer lukte het wel om deze mooie vogel van dichtbij op de foto te zetten.

Grote Zilverreiger

Al eerder een  blog gemaakt over de Koereiger.
Op weg naar, toch nog even langs gereden en in totaal telden we nu negen Koereigers, die volop liepen te foerageren.
Door het huidige weer is er nog voldoende eten te vinden tussen de graspollen.
Nog even een plaatje om het verschil tussen beide soorten te laten zien

Koereiger





maandag 24 januari 2022

Zagen, zagen

 

Knotten

Goed dat we, als vrijwilligers van Natuurmonumenten,  weer samen mogen werken in de natuur. Niet op een kluitje, maar zoveel mogelijk op de inmiddels bekende afstand. Daarbij zijn we buiten en ook dat helpt.

Vorige keer aan de makkelijke kant van het fietspad de wilgen om en om geknot. Dit keer de andere kant van hetzelfde fietspad.

Knotten met hindernissen. Een paadje maken door de bramen heen om bij de wilg te komen. Het geknotte hout wegslepen, uit het water vissen of door het weiland gaan om de takken op te halen.

Maar met een enthousiaste groep vrouwen en mannen en Ron is geen wilg te dik of te hoog.







Ron in aktie


Om en om knotten, ook al is het dezelfde wilg

Er is hard gewerkt

Maar ja, als lid van VRS De Haar,
kijken we natuurlijk ook naar alles wat vleugels heeft.
En als dat een familie Knobbelzwaan is,
dan is de kans groot dat er een ring om de poot zit.

Het gras was te hoog om de ring te kunnen zien,
laat staan op een foto te zetten,
maar het lukt van enkele zwanen toch om de ring op de foto te zetten.




Knobbelzwaan


maandag 17 januari 2022

Een klein vogeltje met een klein rood petje

Barmsijs

De eerste keer in 2022, samen met Tom en Suze, een ochtend ringen in het griend.
In tegenstelling tot de zomer, waar in de kleine uurtjes de netten al opengaan, is het dit keer rond acht uur, ruim voor zonsopkomst.

Het land is nat en modderig, dus goed uitkijken en soms ga je dan toch onderuit.
Gelukkig tijdens het openzetten van de netten en niet tijdens de rondes lopen.
Het rustig met de vogels. Maar toch een leuk aantal aan het eind van de ochtend.

De krent op de taart was dit keer een klein vogeltje met een klein rood petje.
Knap van Tom dat hij direct  wist om welk vogeltje het ging de Lesser Redpoll.
Moest als ex Engelsman wel even zoeken naar de Nederlandse benaming de Kleine Barmsijs.

Ach en voor de blog de Rietgors en de Tjiftjaf ook maar beeldend meegenomen, even als een rode zwam pal onder een net.

Barmsijs
Barmsijs
Barmsijs

Rietgros
Rietgors
Rietgors

Rietgors

Tjiftjaf

Tjiftjaf

Suze & Tom



Rode Zwam

woensdag 5 januari 2022

Zes koereigers, maar geen koeien.

 Ze zaten al enkele dagen binnen onze provincie Utrecht. Een zestal Koereigers.

Nu ben ik geen twitcher en heb ik al eerder een koereiger gezien, maar een koereiger is in Nederland een bijzondere reiger en zes bij elkaar is wel heel bijzonder.

koereiger

Samen met Maria op zoek. We weten waar ze gezien zijn, dus het hoeft niet moeilijk te zijn.
Alhoewel ? De koereiger is niet zo groot en kan zo maar schuil gaan tussen het hoge groen.
En er loopt op de locatie ook geen vee in de wei.

koereiger

Maar goed na een aantal witte vlekken in de verte, die toch echt meeuwen bleken te zijn in plaats van een koereiger, liep er zo maar in het weitje naast de boerderij een echte koereiger tussen de knobbelzwanen. Uiteindelijk bleek dat de groep zich min of meer verstopt hield aan de waterkant. Stuk voor stuk kwamen ze tevoorschijn.

koereiger

Prachtig om zo’n groep reigers bij elkaar te zien. Maar eigenlijk horen ze tussen de koeien te lopen om de opvliegende insecten op te pikken.

Even later vliegt de groep op om aan de andere kant van de weg neer te strijken.

6 koereigers - 3 januari 2022 Polder Groot Wilnis

KOEREIGER

De van oorsprong uit Afrika afkomstige koereiger is één van de zeldzamere reigersoorten in ons land. De aantallen lijken de laatste jaren toe te nemen. Koereigers zijn minder dan andere reigers gebonden aan water, en aan te treffen in weilanden met koeien, paarden of schapen. Ook liften ze graag op de rug van een schaap of koe mee.

De koereiger is een kleine, witte en gedrongen vogel met korte gele snavel en lichtgele poten (in de winter donker). In zomerkleed o.a. met oranjegele borst-, kruinveren. Te onderscheiden van kleine zilverreiger door korte gele snavel, en van grote zilverreiger door grootte en kortere poten en snavel.

LEEFGEBIED

Moerasgebieden en weilanden met vee. Soms lopen ze letterlijk tussen de poten van koeien om de insecten op te eten die door de koeienpoten worden opgeschoffeld.

VOEDSEL

Hoofdzakelijk insecten zoals sprinkhanen en kevers, maar behoorlijk variabel: ook visjes, kikkers, wormen, muizen en dergelijke kunnen uit het menu bestaan. Foerageert geregeld tussen vee om op insecten te jagen die door de poten van het vee worden opgeschoffeld.  ( bron: Vogelbescherming)

De koereiger is 45 tot 52 cm lang. Het is een vrij kleine, compacte, actieve, witte reiger met een korte, vaak ingetrokken nek. Buiten de broedtijd is de vogel egaal wit, met een gele snavel en geelgrijze poten. In de broedtijd kleurt de snavel iets meer naar oranjegeel, de poten zijn dan ook lichter en er zijn oranje veren op de kruin, borst en mantel.

De vogel dankt zijn naam (ook zijn Latijnse: bubulcus betekent ossendrijver) aan het feit dat hij vaak in groepjes het vee op de weide vergezelt. Grazend vee jaagt vaak insecten, kikkers, muizen en andere kleine dieren uit hun schuilplaats die de vogel graag eet. Ze staan ook vaak op de rug van grazende zoogdieren. 

De documentatie over de eerste waarnemingen van koereigers in Nederland in de jaren 1960 zijn enigszins "vervuild" door waarnemingen van vogels die afkomstig zijn uit gevangenschap. Tussen 1973 en 1996 werd de vogel 84 keer waargenomen, waarvan 57 waarnemingen tussen 1980 en 1996. In 1998 vond een kleine invasie plaats met zeker 20 exemplaren; De koereiger geldt anno 2012 als een zeldzame vogel en onregelmatige broedvogel. (bron : Wikipedia)