maandag 27 juli 2015

Er is altijd wat te zien in de natuur.

bunzing
Als je binnen blijft zitten zie je niets. Als je naar buiten gaat is er altijd wel wat te zien.
Het is rustig als we over het Landgoed de Mare bij IJsselstein lopen. Landgoed ?
Ik weet niet waar de omschrijving landgoed vandaan komt, maar behalve een groot modern vierkant gebouw aan de waterkant, wat bosschages, bomen en gras is het niet, of ik moet er volledig naast zitten.
bunzing
Maar goed dat is niet het belangrijkste, we zijn lekker buiten en kijken rond. Vlak voor mij verschijnt er ineens en pracht van een bunzing. Ik krijg de tijd om twee foto’s te maken. Geen vogel maar toch heel leuk. Ook het winterkoninkje laat zich even zien. Blijft ook een bijzonder vogeltje, altijd druk heen en weer wippend tussen het lage groen.

winterkoning
Door naar Polsbroekerdam, waar we Paul van de Werken tegen het lijf lopen. Paul is druk met zijn regionale jaarlijst op waarneming en is op zoek naar de Cascara eenden die hier gezien zijn. Mede dankzij een andere vogelaar wordt al snel de eendjes gevonden. Paul blij en ik kan ze ook bijschrijven op mijn lijst. Geen klasse foto’s, de eenden zitten aan de andere kant van de plas net als alle andere watervogels.

Uit de wind en in het zonnetje brengt de vlinders en de libellen in beweging. Een vlinder wil nog weleens gaan zitten, zelfs op je schoen of broek. Maar die libellen blijven maar heen en weer vliegen en zijn moeilijk te vangen op de foto. 

gehakkelde aurelia

argusvlinde

icarus blauwtje

atalanta
distelvlinder

atalanta

kleine vos

dagpauwoog

paardenbijter

zondag 26 juli 2015

NNM

hij is wel groot
NMM, het Nationaal Militair Museum een bezoek waard, ook met de kleinkinderen. 

NMM
Zal wel door de vakantie komen, maar overal om ons heen werd er geroepen richting een oma of opa.

In de natuur herkennen de ouders hun kroost aan het geluid dat ze voortbrengen en hetzelfde geldt voor de kinderen, die hun ouders op die manier herkennen.

Dus even opletten op de klank en we weten of wij of één of andere opa of oma geroepen wordt.

De parkeerplaats was bijna vol en toch merkte je er weinig van in het museum zelf. Het is een groot gebouw en de voorwerpen zijn ruim opgezet. Daarnaast zijn er diverse thema’s die in een eigen zaal zijn ondergebracht.




Eerder een bezoek gebracht aan het oude Militair Luchtvaartmuseum en un dus aan het nieuwe NMM een paar jaar later.

 Was het toen nog indrukwekkend al die grote vliegtuigen om naar te kijken. Dit keer naast de vliegtuigen en tanks ook de belangstelling voor een stuk geschiedenis. Ja, de kleintjes worden ook op dit gebied groot.





Naast kijken en leren is er in het museum ook ruimte voor de kinderen om zelf actief bezig te zijn. En om de laatste energie op te maken is er buiten nog een kleine speeltuin. Ondertussen worden naast het museum de zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken, een gratis extraatje.


maandag 20 juli 2015

Weer de lucht in.

paleis Soestdijk
Na een weekje logeren in Maarssen, hebben we Jenny vanmorgen weer de lucht in geholpen, op weg richting Australië.
Was gezellig om haar een weekje in huis te hebben en er samen op uit te trekken.
Het leuke is, dat je dan eens anders tegen de omgeving aankijkt.
Het is zo normaal, dat er in het groene hart van Nederland zoveel weilanden zijn, waar zelfs in veel gevallen nog de koeien buiten lopen. Breuekelen , Kockengen, Loosdrecht, Montfoort, Kanis etc.
Ach, en natuurlijk zijn de weilanden omringd door sloten, en staan zelfs veel boerderijen aan een brede sloot.
Maar door de ogen van een ‘buitenlander’ is het toch wel bijzonder, het groene gras, de weilanden, sloten en de oude stadjes en gebouwen.
Echt buitenlander is ze niet, op jonge leeftijd vertrokken naar Australië, maar nog wel Swiebertje gekeken in zwart-wit en de beelden van de koningin op het bordes.



kunst - vergeten bijl

kunst  inslag meteoriet

kunst - vlag

het ze zit als een vorstin

het groene hart

Breukelen aan de Vecht



het groene hart
Dan is het toch leuk om door de tuinen van het paleis Soestdijk te wandelen en even binnen te kijken. En die kunstvoorwerpen in de tuin nemen we terloops mee.
Een beetje toeval, maar het prachtige stadje Oudewater was het decor van Swiebertje. Maar Oudewater heeft meer te bieden, zoals de Waag, het touwslagersmuseum en zelfs de mogelijkheid voor een rondvaart.

de Waag

sluis

Herman de Man

Swiebertje

Oudewater

toch nog een vogel ( kunst van Lolke van der Bij)

het groene hart
Ja, en als je dan ook nog jarig bent, nodig je alle ooms en tantes uit voor een etentje. Ook leuk.
Was gewoon een gezellig weekje.

Jenny


zaterdag 18 juli 2015

Voor de grote karekiet

Gijs steek de dijk door
Een flinke groep vrijwilligers van Natuurmonumenten verzamelen zich in de boerderij in Haarzuilens. Onder de koffie worden de werkzaamheden verdeel.

-        Een groep gaat richting parkbos om daar riet uit te planten.
-        Een groep gaat naar de eendenkooi om te hooien
-        Een groep gaat naar een veld dichtbij de Haarrijnseplas om zaad te verzamelen.

hier komt het parkbos
Ik sluit mij aan bij de rietplanters en fiets richting het parkbos. Een groot woord voor een kale vlakte, maar na november 2015 zal het er zeker anders uitzien als er heel veel bomen geplant zijn.
Langs een afgegraven weiland liggen enkele bergjes met kluiten, waartussen en in riet en wortels zitten. Na een uitleg van Tim gaat de groep aan de gang. De kluiten met riet en losse wortels worden daar waar mogelijk in de grond gestopt of er gewoon opgelegd.

Tim geeft uitleg

het riet uit elkaar trekken

verdelen over de plas

nu het water nog

Gijs druk aan het werk

het water loopt


duurt nog even voor de plas vol is.
De bedoeling is natuurlijk dat het riet gaat groeien en er volgend jaar fluitend de rietzanger te horen is. Tim hoort dan het liefst een grote karekiet.
Als de planten verdeeld zijn over het toekomstig plasje, krijgt Tim toestemming om de tijdelijke dijk door te steken. Gijs, de zoon van Ron, mag het afmaken en even later loopt het water onder het pad door richting de toekomstige plas. Zal nog wel even duren voor de plas gevuld is, maar het riet kan gaan groeien. Spannend.
Bij de eendenkooi wordt er hard gewerkt om het hooi van het land te halen en daar kunnen ze nog wel wat hulp gebruiken.

Roy en   de kar
 Niet om het hooi van het land te halen, maar om de kar uit de grond te halen. Roy had de elektrokar stevig geparkeerd. DE oplossing bleek tillen te zijn. Door de sterke mannen werd de kar met stukjes en beetjes op het droge gezet.








Op het veld bij de Haarrijnseplas werd het zaad van de ratelaar verzameld. Een deel van de ratelaars is al uitgebloeid en heeft al droge zaaddozen. Het zaad uit deze dozen werd verzameld.
Het zaad wordt later uitgezaaid op plekken waar het gras niet snel mag groeien, zodat het minder snel gemaaid hoeft te worden. Goed voor de rust van de vogels en door de ruimte die tussen het gras ontstaat een mogelijkheid om andere gewassen te laten groeien zoals een orchidee.

ratelaar
Ratelaars zijn zogenaamde halfparasieten, dat wil zeggen dat ze slechts voor een deel van hun fysiologie afhankelijk zijn van andere planten. In hun geval penetreert de wortel de wortels van andere soorten, vooral van grassen, waarbij ze uit die wortels van de gastheer water en mineralen opnemen. Ze kunnen met het chlorofyl in hun bladeren zelf fotosynthetiseren en suikers maken. (bron www.floravanNederland.nl)


Nog een fotootje van een springbalsemien, die nu in bloei staat. Deze plant werd vorige maand door de vrijwilligers met armenvol verwijderd uit de eendenkooi. Zag er toch nog een plant staan, ik denk speciaal voor de foto.

springbalsemien