zondag 28 juli 2013

Het is groen in de Groene Jonker

Groene Jonker
Het is groen in de Groene Jonker en het waait. Het riet langs de paden is zo hoog, dat Riet er niet overheen kan kijken. En als je er dan toch tussendoor kan kijken, waaien de rietpluimen en stengels precies voor de lens op het moment dat de foto gemaakt wordt.


De rietzangers, gorzen en snorren horen we wel, maar zitten verstopt tussen het riet om niet weg te waaien uit de toppen. Maar goed, het is goed uitwaaien in de polder.

kemphaan
De kemphanen laten zich wel goed zien, even als de schapen die ons opdringerig volgen.

kemphaan
De bonus van de dag is een roepende waterral, verstopt tussen de planten in het water. Een afwachtende houding ingenomen om te kijken of deze mooie watervogel zich laat zien. Even komt hij ( of zij ) in beeld om vervolgens weer te verdwijnen.


waterral

 
Maar het wachten wordt beloond en de kleintjes komen tevoorschijn. Zwarte bolletjes die door de ouder goed in de gaten worden gehouden. Na enkele keren in beeld te zijn geweest, steekt de familie over om weer te verdwijnen tussen het groen.


 

woensdag 24 juli 2013

De penseelkever

penseelkever
Nooit van gehoord, maar als je het kevertje een keer gezien hebt, dan vergeet je dit beestje niet meer.

Kogelbloem


Vandaag zaten er twee op de kogelbloemen, die nu met dit mooie weer gaan bloeien. Gezien de uitleg op internet (zie hieronder) is het ook niet vreemd dat ik dacht, dat ik met een bijzondere bij van doen had. Maar nee het is een kever, wel een hele mooie.



diep graven


Penseelkever
Het is jaarlijks een plezier in de tuin als de kogelbloem bloeit. De plant heeft een grote aantrekkingskracht op bijen, hommels, vlinders en andere insecten.
De grote bladsnijder, ook wel de behangers bij genoemd, is weer langs geweest en heeft stukjes uit de bladen geknipt voor zijn nest. Het bijtje zelf heb ik jammer genoeg dit keer niet gezien.


Werk van de grote bladsnijder
Nu weet ik van die kleine beestjes nog minder dan van de vogels, maar internet en waarneming.nl zijn goede informatiebronnen, om een voor mij, onbekend wezen te kunnen determineren. Zo is een hommel niet zomaar een hommel, er bestaan meerdere soorten hommels.
Boomhommel

Steenhommel

Tuinhommel

Weidehommel
Penseelkever
Vanaf eind mei tot half september is het mogelijk dat je deze bijzondere verschijning in de tuin kan aantreffen. Bij de eerste ontmoeting met dit mooie beestje in de tuin, vraagt menig tuinliefhebber zich af met wat voor vreemdsoortig insect ze hier te maken krijgen. Geel met zwart op de rug en een felle wollige beharing. Men vraagt zich dan af of het een hommel, bij, wesp, kever of mogelijks een nieuwe kruising is door de speling van de natuur. :-) In het Engels spreekt men zelfs van de Bee beetle (bijenkever). Het is uiteraard een mooie dagactieve kever die wellicht handig gebruik maakt van de kleuren van wespen om zich te behoeden tegen mogelijke predatoren.
De penseelkever behoort tot de familie bladsprietkevers (Scarabaeidae). Tot deze familie behoren eveneens mestkevers en meikevers. Ze meten 9 tot 12 mm en hebben een sterk behaard borststuk en geeloranje dekschilden met de zwarte tekening erop.
In Nederland en België heb je het meest kans de Trichius zonatus tegen het lijf te lopen. In de tuin tref je ze vooral aan op schermbloemigen waar hij zich voedt met stuifmeelpollen en ook al een wat zachte bloemdelen.
De kevers zoeken een partner om te paren en gaan daarna hun eitjes leggen in dood hout van loofbomen. De larven voeden zich daarin gedurende twee jaar met vermolmd of rot hout vooraleer ze als mooie kever het landschap gaan verkennen om de cyclus verder te zetten. (tuinadvies.be)

dinsdag 23 juli 2013

Net niet


Het is binnen erg warm, dus waarom niet naar buiten en het bos in. Onderweg richting het Leersumse veld horen we onze weerman Arie vertellen dat er mogelijk in de namiddag een kans bestaat op een regenbui op de Heuvelrug. Toevallig gaan we die kant op, maar het is nog vroeg in de middag.
 
Gisteren zijn in dit veld meer dan 100 kruisbekken gezien. Het moet wel gek gaan als we er daar niet één van voorbij zien komen.De zon schijnt nog volop, maar voor de zekerheid toch maar een plastic regenjasje mee. De boom lacht ons toe en vrolijk gaan we al fotograferend op pad en nemen alles wat beweegt mee op de foto.
De kruisbekken zien we niet, wel leuk dat we de geelgors weer tegenkomen en ook wel aardig twee overvliegende luid krassende raven.
 
Dan begint ineens het weer om te slaan. De eerste druppels horen we op de bladeren vallen en zien we als kringen in het water verdwijnen. Enkele druppels is niet zo erg, maar het begint harder te regenen en zelfs te onweren. De plastic regenjasjes komen nu echt van pas. En we besluiten zo snel mogelijk terug te gaan naar de auto. Jammer we nemen de verkeerde afslag in het bos en komen er aan de andere kant uit. Dat werd een stevige wandeling in de regen. Terug bij de auto is het inmiddels droog en schijnt er een zonnetje.
rood = fout, geel = goed (en veel korter)
Heel vervelend als je thuis op waarneming kijkt en ziet dat er door een andere vogelaar 25 kruisbekken gezien zijn in hetzelfde stukjes bos waar wij gelopen hebben.
Bont zandoogje

Geelgors

Groene kikker

Groot dikkopje

Raaf
Maar goed de was, die nog buiten hing was inmiddels droog. In Maarssen had de zon wel de hele dag geschenen.

woensdag 17 juli 2013

Het Leersumse Veld.

Even een andere route kiezen
Het belooft een warme dag te worden en in de middag staat een soort oppas gepland. Dus vroeg op pad en voor zonsopgang lopen we in het Leersumse Veld. Voor ons een nieuw gebied en niet eens zo ver van huis.


Het Leersumse Veld is een prachtig gebied, met veel afwisseling. Bos, heide, grasland en plassen. We gaan voor de grote wandeling en zijn zo’n drie uur onderweg.
 
opkomende zon
We lopen tegen de klok in, omdat we de koeien niet willen storen die bij de ingang van het pad staan.
De vogels zingen aan alle kanten en vliegen voor ons uit. Vastleggen op de camera is een ander verhaal. Bij de grote plas staat een kijkhut. Jammer veel beweging is er niet op het water. Het water is spiegelglad en behalve de natuur om ons heen is het stil. Enkele jonge dodaars duiken regelmatig onder, maar zitten op een grote afstand.
dat donkere vlekje boven in de boom
geelgors


 
Een luid zingende vogel trekt onze aandacht en na wat zoekwerk vinden we het vogeltje boven in de boom. De gele kleur en het gegeven dat Paul van de Werken er vorige week een foto van gemaakt heeft, verraad de soort, de geelgors. Voor mij een nieuwe soort.
 
 
Was een mooie kennismaking met dit gebeid en zeker de moeite waard om nog eens naar terug te keren.
 
Leersumse Veld
Het Leersumse Veld aan de noordkant van de boswachterij ligt in een natuurlijke laagte. Het gebied werd in de ijstijd uitgesleten door smeltwater in de stuwwal die nu Utrechtse Heuvelrug heet. Ontbossing en overbeweiding hebben in de loop van eeuwen de grond uitgeput. Het Leersumse Veld werd een gebied van stuifzand en heide, die op natte plaatsen ging vervenen. Rond de 18e eeuw werd het veen afgegraven voor brandstof. Zo ontstonden de Leersumse Plassen.

Gevarieerd bos
Vanaf eind 19e eeuw werden rond Leersum op grote schaal naaldbomen als larix, douglas en grove den aangeplant voor houtproductie. Ook de hei op het Leersumse Veld werd bebost. Particuliere grondeigenaren legden een statige eiken-lindenlaan aan en plantten rododendrons.

Tegenwoordig zorgt uitgekiend terreinbeheer ervoor dat de productiebossen weer gevarieerd worden. Ook heeft Staatsbosbeheer bos gekapt om het areaal heide op het Leersumse Veld weer te vergroten. De Leersumse Plassen, die waren dichtgeslibd en verzuurd, zijn hersteld. Het water trekt talloze libellen en vogels aan. Als het hard genoeg vriest kan er worden geschaatst. (bron Staatsbosbeheer)

zondag 14 juli 2013

Winterkoninkjes in de zomer.

winterkoning
Nee, geen zomerkoninkjes, dat zijn de aardbeien.
Op de zondagmiddag een rondje over het park van slot Haarzuilen, ook wel kasteel De Haar genoemd. ( met de museumjaarkaart gratis !) Rondom het kasteel is het druk, maar hoe verder naar de buitenring, hoe stiller het wordt. De blauwe reigers zitten te krijsen boven in de boomtoppen. De vogels zingen luid, maar laten zich niet zien. Zitten hoog in de bomen en verscholen tussen de bladeren.
 
In de struiken klinkt het getjirp van de winterkoning. Een geluid dat zo specifiek bij het winterkoninkje hoort. Een blik achter de heg levert een mooie plaatje op. Vier nog jonge winterkoninkjes hippen, al roepend, op de boomstam rond. Leuk, het winterkoninkje is al een klein vogeltje, de jonkies zijn nog kleiner.
 
 
 
Recht opstaande licht gebandeerde staart. Vliegt met snelle vleugelslagen laag boven de grond van struik naar struik. Klein bruin, actief vogeltje met lichte wenkbrauwstreep, dat zich ophoudt in dicht struikgewas. Komt nerveus over met een steeds opwippende staart. Formaat/ lengte9- 10,5 cm met een kleine spitse insectensnavel.
 
 
Het aantal winterkoningen is onderhevig aan pieken en dalen, maar vertoont gemiddeld genomen een lichte toename. Uit jarenlange tellingen blijkt dat er anno 2000 ongeveer 500.000 tot 600.000 paren winterkoningen in Nederland broeden. Dat maakt de winterkoning tot een van de talrijkste broedvogels van ons land.
 
Winterkoningen zoeken hun voedsel in en nabij struikgewas. Met hun fijne snavel zijn ze gespecialiseerd in het eten van kleine insecten. Ook uit kleine spleten in bijvoorbeeld schors kunnen zij allerlei proteïnerijk gedierte peuteren. Het koepelvormige nest, bestaande uit mos, bladeren en gras, wordt gemaakt in dichte struikgewassen, in houtstapels, maar ook in klimophagen in diverse landschapstypen. Het mannetje maakt meerdere nesten, waarna het vrouwtje uiteindelijk één nest uitkiest om in te broeden. Als het vrouwtje op de eieren zit, probeert het mannetje een ander vrouwtje te lokken in één van de andere nesten.
 
Het verhaal gaat dat de winterkoning, die toen nog geen winterkoning heette, bij een wedstrijd om het koningsschap der vogels op een slimme manier won. De vogels besloten een wedstrijd te organiseren en de vogel die het hoogst kon vliegen zou koning worden. De winterkoning schatte zo in dat hij kansloos was, tenzij hij een list verzon. Hij verstopte zich in de veren van de arend en toen de arend niet meer hoger kon komen, begon de winterkoning aan zijn vlucht. Sindsdien houdt hij van trots zijn staartje omhoog. ( Bron:  www.vogelbescherming.nl)