donderdag 31 juli 2014

De Koereiger


Blauwe reiger
Grote Zilverreiger
Er zijn meerdere reigersoorten in Nederland te zien.
Langs de sloten zien we altijd wel één of meerdere Blauwe Reigers. Het komt wel voor dat er op een net gemaaid weiland zo’n tien van die reigers rondlopen, meestal opzoek naar een muis.

De Grote witte zilverreiger zien we in bepaalde tijden ook wel in het weiland zitten. Soms ook in groepjes bij elkaar. Een grote witte vogel, die wel opvalt langs de waterkant.

Kleine zilverreiger
De Kleine zilverreiger zien we minder. Behalve dat het beestje kleiner is dan zijn grote broer is hij te herkennen aan  de zwarte snavel en de gele voeten.

Purperreiger
De Purperreiger komt minder voor, maar wordt toch regelmatig gezien. Een opvallende verschijning door zijn vorm en kleur



Roerdomp
De Roerdomp houdt zich liever schuil tussen het hoge riet. Soms laat hij zich even zien. Het geluid van de roerdomp is duidelijk te herkennen. Als er vanuit het riet een geluid klinkt als de toon van een toeter, dan staat daar verscholen een Roerdomp.

Kwak
De Koereiger, Ralreiger, Kwak en Woudaap zijn reigersoorten die je niet iedere dag tegen komt in de natuur. Ze zijn allemaal ongeveer van dezelfde grote. Van deze groep heb ik eerder in Nederland de Kwak gezien en nu dus de Koereiger.
In Australië, langs de Murrayriver veel Kwakken gezien en in Tasmanië waren de Koereigers ruim aanwezig. Soms meer Koereigers dan Koeien.

Via waarneming de informatie dat de Koereiger gezien was in de Eempolder.
Nu zijn er enkele handicaps om zo’n vogeltje terug te vinden,
De polder is erg groot, met uitgestrekte weilanden.
Er lopen op verschillende weilanden koeien.
Toevallig zijn er ook een flink aantal Grote Zilverreigers gearriveerd.
De Koereiger is zo klein, dat hij zich makkelijk kan verbergen achter een flinke pol gras, of natuurlijk een koe.

Koereiger
Maar goed met behulp van een vogelaar weten we de Koereiger toch te vinden. Erg dichtbij loopt hij niet, maar toch voldoende dichtbij om een plaatje te schieten.

Koereiger
Volgens de informatie van het internet eet de Koereiger voornamelijk insecten, maar deze Koereiger had ook wel interesse in een muisje. Wel even daarna naar de slootkant om de muis weg te speolen met wat water.

Koereiger vliegt over Grote zilverreiger

De KOEREIGER,  Cattle Egret, Bubulcus ibis
Een van de zeldzamere reigersoorten in ons land is de koereiger. De aantallen lijken de laatste jaren wel toe te nemen en in 1998 werd er zelfs voor het eerst met zekerheid gebroed in de Wieden (Drenthe).
Koereigers zijn veel minder dan andere reigers gebonden aan water. Je treft ze dan ook veel meer aan in weilanden waar ze zich te goed doen aan insecten die door koeien, paarden of schapen tijdens het lopen worden opgepest. 


Vanaf de rug van deze grazers, of vanaf de grond, speuren koereigers naar opvliegende insecten zoals sprinkhanen en krekels, maar ook vliegen, kevers en libellen.
Soms lopen ze zelfs letterlijk tussen de poten van een koe of de benen van een paard omdat daar de lekkerste hapjes te vinden zijn. Ook liften ze graag op de rug van een schaap of koe mee.

Koereiger met muis

Even een muisje wegspoelen
Europese verspreiding Zuid-Frankrijk en delen van zuidelijk Spanje, Marokko en Griekenland.Naar boven
Biotoop Graslanden, moeras, weilanden (uitgestrekt), en weilanden met vee. Broeden doen ze in kolonies met andere reigersoorten in lage dode bomen in het water en rietmoerassen. Soms maken ze ook gebruik van hoge bomen tot wel twintig meter hoogte.
Overwinteringsgebied  Spanje en Noord-Afrika

Koereiger
Opvallende kenmerken: In broedkleed bezitten de mannetjes en vrouwtjes opvallende oranje kop-, buik- en rugveren. In de winter lijken ze behoorlijk op een kleine zilverreiger, maar hebben ze een kortere dikke hals en geen gele poten. Bovendien zijn koereigers vaker in weilanden (bij koeien) aan te treffen dat de kleine zilverreiger. lengte 48 - 53 cm, S 90 - 96 cm Rechte, dikke, relatief korte,  oranje/gele snavel.


Het oorspronkelijke vespreidingsgebied van de koereiger beperkte zich tot een gedeelte van Afrika en Zuid-Azië. Mede door het uitbreiden van het aantal en de grootte van de veestapels in Afrika heeft de soort zich snel uit kunnen breiden. Tegenwoordig komt de vogel voor in grote delen van Amerika, Afrika, Azië en Australië.

In Europa broedt de vogel in de landen rondom het Middellandse-Zee gebied, maar het broedgebied breidt zich snel naar het noorden uit. Ook in Nederland neemt het aantal waarnemingen toe.

maandag 28 juli 2014

Het laatste ei


Dodaars
Voor de derde keer oprij bezoeken we de Lepelaarskijkhut, vanzelfsprekend bij de Lepelaarsplassen. Vlak voor de kijkhut zit een paartje Dodaars op het nest.
Ik heb er deze maand nog een blog over gemaakt. Klik op de kleine foto voor de link.

Inmiddels moeten de eieren zo ongeveer uitgekomen zijn. Diverse vogelaars zijn in de kijkhut en voelen zich zo’n beetje allemaal de opa’s van de kleintjes.
Maar ja die mannen komen hier dagelijks en hebben het hele proces van het begin meegemaakt.
De laatste keer zagen wij dat er vier eieren in het nest lagen, maar later werden er toch nog twee bijgelegd.
Eén ei is letterlijk in het water gevallen. Een Aalscholver kwam te dicht bij het nest. Moeder of vader schrok en sprong van het nest om de Aalscholver te verjagen. Bij deze reactie wipte hij of zij een ei over de rand van het nest.

Dodaars
Nog één ei moest uitkomen. Laat dit nu toevallig gebeuren in onze aanwezigheid.
Toch wel een zeldzaamheid. De Dodaars zijn erg schuw en verdwijnen bijna direct uit beeld. Het was dus al bijzonder dat we deze prachtige kleine Fuut van dichtbij konden zien.
En dan is het wel heel bijzonder als er voor je neus een Dodaars wordt geboren.


Het fotograferen viel niet mee. De wind liet constant de rietstengels voor de camera heen en weer gaan en ook andere vogelaars wilden graag met een plaatje van dit wonder naar huis.

Dodaars

Dodaars, juveniel



Nu maar afwachten hoe het vijftal zich gaat ontwikkelen. Ze kunnen al zwemmen en zelfs al een beetje onder water zwemmen. De ouders zwemmen af en aan met het voedsel voor de kleintjes.
Het is goed te zien aan de jonkies, dat de Dodaars familie zijn van de Fuut. Ze hebben ook een pyama, maar wel een donkerder kleur.
De foto's spreken verder voor zich.


Goed zoeken, het zijn er vijf







zaterdag 26 juli 2014

Trots



Vandaag, op het viaduct van de A27 net voor de brug bij Vianen gekeken naar de rouwstoet MH-17 van Eindhoven naar Hilversum. De vierde keer dat deze rit gemaakt werd. Nu met 34 begrafenisauto’s. In totaal zijn er nu zo’n 220 kisten met lichamen over gebracht van Oekraïne naar Hilversum.

In Hilversum wordt getracht om met behulp van alle middelen die ter beschikking staan, de lichamen een naam te geven, zodat ze overgedragen kunnen worden aan de familie.
Op de TV hebben we gezien met welk respect, gedrevenheid en nauwkeurigheid werd omgegaan met de slachtoffers van de vliegtuig crash.

Op dezelfde wijze vond het transport plaats van de vliegbasis Eindhoven naar de militaire kazerne in Hilversum. Een dame, die alle transporten op dit viaduct gevolgd heeft, vertelde ons wat er ging gebeuren.

Als eerst wordt de A27 leeg gemaakt, door het verkeer bij de aansluiting op de A2 tegen te houden. Vervolgens worden de opritten naar de snelweg tijdelijk afgesloten.
Vlak voordat de stoet langskomt verschijnt de politiehelikopter en worden er op de matrixborden de snelheid aangepast op de andere weghelft.
Dan verschijnt er op de weg een voertuig met blauwe lampen. Kort daar achter volgt de stoet.
Na het passeren van de stoet komt het verkeer weer opgang, voor afgegaan door wegbeheerders en de politie.









Een knap staaltje van organisatie en samenwerking. Om even stil van te worden.
Het deed mij even denken aan vroeger toen we in Utrecht nog verkeer regelden.
Regelmatig kwam het voor dat een ambulance vanuit de provincie of zelfs daarbuiten met spoed naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in de binnenstad van Utrecht moest.
Op alle kruisingen van de rand van de stad tot aan het ziekenhuis stelden collega’s zich op. Ontroerend was het om dan via de portofoon iedere keer te horen dat een post veilig gepasseerd was en de ziekenauto tot slot  veilig bij het ziekenhuis was aangekomen. Daar stond je voor.

Ik kan mij voorstellen dat de collega’s en anderen, die bij dit transport betrokken zijn geweest, na afloop ook zo’n gevoel hebben van daar zijn we voor en we zijn trots dat we dit gedaan hebben en mochten doen.




zaterdag 19 juli 2014

De Vlindertuin

voor de Vlindertuin
Het wordt een snikhete dag en het is zo goed als de vakantieperiode. Toch meldden zich op deze 3e zaterdag van de maand, een twintigtal vrijwilligers bij de boerderij van Natuurmonumenten in Haarzuilens.
Boswachter van Natuurmonumenten Roy
De groep wordt gesplitst. Een deel gaat met Tim mee onkruid trekken.
Ik ga met Roy mee naar de Vlindertuin tegenover de geitenboerderij van Geertje.

Argusvlinder
Rugstreeppadje
De Vlindertuin is nog in ontwikkeling.
De eerste struiken zijn gepland en een sloot gegraven.
Veel vlinders zijn er nog niet. Een Argusvlinder, Koolwitje en enkele Icarusblauwtjes laten zich zien.
Wel leuk, aan de waterkant vliegen de Huiszwaluwen af en aan om modder te pakken voor een nest.
In het water zitten al de eerste rugstreeppadden.

Vandaag gaan we stokken plaatsen, die afgelopen week door de woensdagploeg zijn gezaagd.
Als de stokken staan, worden ze later opgevuld met takken zodat een wal ontstaat. Een natuurlijke scheiding die gebruikt kan worden door insecten en andere beestjes.

de lijn is uitgezet
Om het werk makkelijker te maken heeft Tim de vorm van de wal al met oranje verf uitgestippeld in het landschap. (wordt ons verzekerd dat de verf biologisch afbreekbaar is).






Een deel van de ploeg gaat met de grondboor aan de gang om gaten van vijftig centimeter diep te boren. De anderen brengen de stokken over en zetten ze in de grond. Dit alles onder het toezicht van onze boswachter Roy. Na afloop wil hij toch nog even “werkend” op de foto.

Roy

Henk komt ook nog even bij de club kijken

Ondanks de warmte toch nog heel wat stokken de grond ingekregen. Vanwege de warmte rond het middag uur moeten stoppen.

Vlindertuin ni ontwikkeling

Ben benieuwd hoe de Vlindertuin er volgend jaar uitziet.