 |
| Bollen dak |
Sta je onder het bollen-dak tussen Hoog Catharijne en het
Centraal Station Utrecht met onze gids Peter Gieling. Prachtig gerenoveerd Hoog
Catharijne en ook een totaal vernieuwd station. Best wel indrukwekkend, maar
daar gaat het niet om.
Het thema van de wandeling is, de jaren 50, 60, 70.
Vijftig jaar of langer geleden en dat wordt heel duidelijk tijdens de wandeling.
We komen op de locaties waar in die tijd een noemenswaardig gebouw stond, maar de omgeving heeft inmiddels een ander aanzien gekregen en er staan nieuwe panden.
Dus hier stond het, en hier gebeurde het.
 |
| Hoog Catharijne |
 |
| Centraal Station |
 |
| Bollen dak |
 |
| De dagelijkse stroom treinreizigers |
 |
| Ben mocht nog even zeggen wat hij van de verkiezingsuitkomst vond |
Peter had hier natuurlijk rekening mee gehouden en vulde de herinneringen aan met foto’s uit het verleden.
De wandeling begint op het Stationsplein, onder het Bollen-dak
en boven de grootste fietsenstalling, goed voor 12.500 fietsen.
Het bollen-dak is op zich een bijzonderheid. Op een hoogte van zo’n 24 meter
zitten in het stalengeraamte 49 bollen van 7 meter doorsnede. De bollen zijn
gemaakt van een soort plastic en worden continu op druk gehouden.
Het dak dienst als overkapping tussen het Centraal station en Hoog Catharijne.
Bijnamen zijn Hardebollen dak, koffiebekerhouder en Honingraat.
In Utrecht houden ze van bijnamen. Rabobank = verrekijker, Muziekcentrum Tivoli
= de Pillendoos.
 |
| Zo was het |
Natuurlijk ‘kijken’ we terug op vroeger. Voor het centraal station lag een groot terrein waar de stadsbussen en de regiobussen stonden. Tegenover het station waren onder anderen, een cafetaria, bloemen stalletje, en Hotel Centraal met daar achter een hele woonwijk.
Nadat Hotel Centraal werd afgebroken mocht de eigenaar een nieuw hotel bouwen
aan het Vredenburg, het hotel Smits.
Een foto van het Stationsplein haalt herinneringen op. Als
jongetje uit een dorpje in de omgeving van Utrecht, weet ik nog dat we daar op
de bus stapte. Heel soms, als er lang op de bus gewacht moest worden, haalden
we een croquetje.
Lopend in de richting waar vroeger de Leidsche Rijn stroomde
nog even tussen de torenhoge gebouwen zicht op het Holiday Inn Hotel.
Op de 22e verdieping de Railroad Bar, waar je bestelling op een
treinwagonnetje werd bezorgd. Vandaaruit was er een weids uitzicht over een groot
gedeelte van de stad.
Tijdens de praktijkopleiding voor agent moest de stad verkent worden. De
afsluiting was een bezoek aan de Rail Road Bar, met het uitzicht over een groot
gedeelte van de stad.
In 1972 werd er overigens een bomaanslag gepleegd op het hotel en was er flinke
schade aan de restaurantgedeelte. In 1980 werd de Railroad bar door brand
verwoest.
 |
| Tussen de torenhoge gebouwen zicht op Holiday Inn |
Door naar de plaats waar vroeger het hotel Terminus, aan het Stationsplein stond. Dicht bij het station en dus een ideale locatie voor vergaderingen. Als bijzonderheid werden daar ook de vergaderingen van de KNVB gehouden. In dit hotel werd het besluit genomen om betaald voetbal toe te laten.
 |
| Leidseweg, waar vroeger ook de Leidsche Rijn liep. |
In 1966 diende in Terminus ‘De zaak Cruijff’, waarin deze werd beschuldigd van het slaan van een scheidsrechter.
 |
| Zaak Johan Kruif werd behandeld in hotel Terminus |
Andere belangrijke panden waren Ruteck’s Lunchroom,
Leidseweg (er was ook een Rutecks aan de Potterstraat) en natuurlijk het gebouw
van de verzekeringsmaatschappij, De Utrecht.
Vervolgens door richting het centrum, waarbij de namen van inmiddels verdwenen horecagelegenheden, cafe’s etc. in rap tempo met bijbehorende bijzonderheden de revue passeerden. Voor een praatje met collega’s wordt even tijd gemaakt.
De wandeling eindigt op de Oude Gracht. Een volgend keer het vervolg.
Nog één dingetje. Het oudste café in Utrecht is het Café Vredenburg. Met haar 270 jaar het oudste café van Utrecht. De bar in café Vredenburg is maar liefst 170 jaar oud.
 |
| cafe Vredenburg |
