(Ouder)liefde

Fuut met jonkies

Ze zijn er weer, die schattige kleine fuutjes, die zich verscholen houden onder de veren op moeders rug. De gestreepte pyjamaatjes met de rode stip midden op het voorhoofd.

zo'n klein visje gaat er wel direct in

Het weekend ademloos staan kijken met welk geduld de ouders omgaan met die kleintjes.

Moeder zwemt of drijft rustig rond en af en toe komt er zo’n gestreept kopje tussen de veren tevoorschijn. Maar als vader begint te knorren is iedereen paraat.

Want vader zorgt voor het eten. Na eindeloos duiken op zoek naar een visje, komt hij aanzwemmen met een visje. Moeder kijkt toe hoe vader het visje overdraagt aan het kleintje.
En zo’n kleintje heeft niet veel moeite met een klein visje.

Maar het wordt wat anders als de vis aan de grote kant is en niet op de goede manier wordt aangereikt. Dan lukt het niet zo maar om de vis door te slikken. 

Toch al een wonder dat zo’n jonge fuut een voor hem relatief grote vis naar binnen weet te werken.

Keer op keer laat de jonge fuut de vis weer in het water vallen en duikt pa er snel achter aan om het voedsel veilig te stellen. En keer op keer biedt vader de vis weer aan, tot dat uiteindelijk de vis achter in de keel verdwijnt. Direct daarna gaat pa fuut er weer vandoor en duikt onder voor een volgende maaltijd.