Een Bosuil en drie takkelingen

Bosuil

Regelmatig hoor ik, in de vroege ochtend, één of meerdere bosuilen in de omgeving van Haarzuilens. Ze zijn er, maar laten zich niet makkelijk zien.
Als Tijs aangeeft dat hij zaterdag een  nestkastenrondje uilen en spreeuwen gaat maken, wil ik mee. Er moet per slot van rekening ook nog het één en ander genoteerd worden en dat is mijn taak.

Rond de middag verzamelen Tijs, Yvonne, Monique en ik ergens in de polder en gaan op weg om diverse kasten te controleren.
De meest kasten hangen ergens in- of tegen een boerenschuur. Tijs weet de weg, kent de mensen en weet waar de ladders staan en de kasten hangen.

Niet de eerste keer dat hij dit rondje maakt, maar het blijft een verrassing, wie er deze keer de kast bewoont en hoeveel familieleden er in huizen.

Mark Fakkeldij en de bosuilen

De bosuilenkast hangt hoog en met behulp van twee ladders en Mark, die samen met zijn vader Bert Fakkeldij ons bij de boerderij opwachtte, lukt het om één ouder en drie takkelingen naar beneden te brengen.

Yvonne

Even ogen dicht voor het felle licht

Yvonne ontfermt zich over de volwassen bosuil en die ligt rustig en veilig in haar armen.
De uil is al geringd en ter controle en vergelijking worden de maten gemeten, voordat zij weer wordt losgelaten.

Een knipoogje, 

De drie jonge bosuilen, de takkelingen, hebben nog geen ring en krijgen die nu van Yvonne.
Wat zijn ze leuk die donzige bolletjes. Met een onnozele blik kijken ze je aan.

Ze zien er gezond uit en na ringen, meten en wegen worden ze weer teruggezet in hun eigen kast.

Bert met takkeling

Monique met takkeling

Mark met takkeling

Moeder vliegt nog een rondje door de schuur, voordat zij ook weer terug gaat in de kast.

Nog even en er vliegen vier bosuilen rond deze boerderij.

Nog even rondvliegen en dan terug in de kast.

BOSUIL

Deze uil is 37 tot 43 cm lang en heeft een spanwijdte van 80 tot 95 cm. Het vrouwtje weegt 553 g en is gemiddeld 110 g zwaarder dan het mannetje. Daarmee is een middelgrote uil, met een relatief plomp lijf en grote ronde kop. De kleur van het verenkleed is variabel. De bosuil die in Europa voorkomt is grijsbruin en gestreept. De gezichtssluier is meestal lichter, soms met enkele donkere concentrische ringen. De ogen zijn zwart en er zijn geen pluimen op de kop. De kruin is donker, afgezet met lichte banden ("wenkbrauwen").

Bosuilen komen algemeen voor in bossen, parken en tuinen. Bosuilen jagen vrijwel alleen in de schemering en 's nachts. Overdag houden de vogels zich schuil in de top van een boom. Toch zijn ze soms ook overdag te zien als ze geplaagd worden door kleine vogels die hen proberen te verjagen. Het voedsel is zeer gevarieerd. Deze uil eet voornamelijk muizen en andere kleine zoogdieren, maar bij afwezigheid daarvan (vooral in steden) eet de bosuil vooral vogels. Ook regenwormen, grote insecten, amfibieën, reptielen en zelfs vissen worden gegeten. De onverteerbare delen van zijn prooien worden in de vorm van braakballen uitgebraakt. Soms vind je een jonge, dode bosuil op de grond; dat is er dan eentje die uit het nest gevallen is.

De broedperiode is van februari tot juni. Bosuilen beginnen soms al te baltsen (paringsgedrag) in december met als gevolg dat men soms in februari al nesten gevuld met eieren kan vinden. Het vrouwtje legt 1 tot 6, meestal echter 2 tot 4 eieren die na ongeveer 1 maand broeden uitkomen. De jongen blijven ca. 31 dagen in het nest, maar gaan dan al vroeg op ontdekking uit in de takken rondom het nest. Daarna blijven ze meestal ongeveer 3 maanden in het territorium van de ouders voordat ze hun eigen territorium gaan zoeken. Bosuilenpaartjes blijven elkaar het hele leven trouw en blijven dan ook hun hele leven bij elkaar. Pas als er een van de twee doodgaat, gaan ze op zoek naar een ander. Ook blijven ze hun hele leven in hetzelfde territorium. ( bron: Wikipedia)