Afscheid nemen doet pijn, zeker als het gaat om iemand die je dierbaar was. Sjoerd Wiersma leerden wij kennen in de jaren ’60 op de ULO aan de Rubenslaan te Utrecht. Een bevlogen leraar, goed in zijn vak en oog voor de leerlingen. Vooral Riet heeft in die periode erg veel steun van hem gehad.
Sjoerd was ook regelmatig aanwezig op de reünies van de school en standaard had hij dan zijn agenda’s met de cijferlijsten van de leerlingen bij zich. Voor mij hoefde dat niet, omdat hij onder meer Duitse les gaf en de talen niet mijn sterkste vakken waren.
Vanaf die schoolbanken hebben wij contact gehouden met Sjoerd en zijn vrouw Ilse. Beiden hadden altijd echte warme belangstelling voor je.
Vandaag was het afscheid met een dienst in de Torenpleinkerk te Vleuten. De kerk was tot de laatste plaats gevuld.
Sjoerd had aangegeven dat de dienst niet in het teken van hem moest staan, maar in het teken van psalm 121. Mijn hulp is van mijn HERE, die dit alles heeft geschapen. Mijn herder zal niet slapen. En Johannes 11. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft.
Sjoerd Wiersma is 80 jaar oud geworden.
Wat mooi om te lezen over mijn pake! Hij was zeker een bijzonder mens, nog altijd een voorbeeld voor mij.
BeantwoordenVerwijderen