Vier op een rij

steenuil

Op 10 mei 2017 de kast van de steenuiltjes gecontroleerd.
Moeder steenuil was aanwezig en zat op een mooi nest van vier eieren.
Zie http://bo629hr.blogspot.nl/2017/05/steenuil-of-spreeuw.html

Een maandje later, 10 juni 2017 werd de kast weer gecontroleerd. In de kast zaten nu vier gezonde juveniel steenuiltjes. Groot genoeg om ze van een mooi metalen ringetje te voorzien.

Dit keer mocht Yvonne ze onder toezicht van Tijs ringen, meten en wegen.
Vervolgens een plaatje maken en weer terug in de kast.

Selfie

Als ze zo volwassen zijn gaan ze hun eigen gang en gaan waarschijnlijk een kast in de buurt bezetten. De steenuil is wel een uilensoort, die zich niet zo stoort van mensen om zich heen. Als er voldoende voedsel te halen is vindt hij of zij het wel best en laat zich regelmatig zien om van het zonnetje te genieten.

STEENUIL

De steenuil is de op een na kleinste uil in de Benelux. De kleinste is de dwerguil. Het is een klein gedrongen uiltje van ongeveer 21 tot 27 cm lang en met een spanwijdte van ongeveer 55 cm. Het mannetje wordt ongeveer 180 gram, het vrouwtje wordt 200 gram. De steenuil heeft een platte kop met felle gele ogen, en heeft aan de bovenkant bruine veren met lichte vlekken.

Deze uil is ook overdag actief, en regelmatig zittend in een knotwilg of op een weidepaaltje te zien. De vogel valt echter niet op doordat hij zo klein is. Hij maakt wel veel lawaai, van oktober tot februari is zijn roep te horen, een soort “koewie”, gekef en een wat langer “joeeek”.

Het voedsel van de steenuil is aangepast aan zijn grootte, hij vangt wel muizen als hij kan, maar ook veel regenwormen, kevers en andere insecten en soms kikkers. Soms verrast de steenuil prooien die verrassend groot zijn ten opzichte van zijn eigen formaat, zoals ratten. Hij heeft verschillende jachttechnieken. Observeren vanaf een paaltje, over de grond lopen en rennen of jagen vanuit een lage vlucht.

Het aantal steenuilen in Nederland is sterk verminderd door veranderingen op het platteland. Woongebieden en industrieterreinen namen steeds meer ruimte in en de inrichting van het overgebleven platteland is grootschaliger geworden. Een deel van de achteruitgang is te verklaren door vermindering van nestelgelegenheid, bijvoorbeeld in oude schuren en hoogstamboomgaarden. Hagen en houtkanten zijn schaarser dan vroeger. Steenuilen worden ook relatief vaak slachtoffer van het verkeer. (bron : Wikipedia)