Op het randje

Bartholomeusgasthuis - Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior

Het is altijd weer een fijn om in Bartholomeusgasthuis te Utrecht te zijn. In tegenstelling tot andere jaren is het dit keer echter niet ons laatste concert. Morgen nog een keertje zingen in Doorn.

Maar het Bartholomeetje heeft wel een speciale plaats binnen ons Utrechts Politie Mannenkoor excelsior en anders om is het ook het geval.

Geen kerst zonder een kerstconcert van het politiekoor. Jaarlijks wordt er naar uit gekeken en ook dit keer moest de koormeester al toezeggen dat we volgend jaar weer terugkomen.

In een eerdere blog heb ik al eens getracht aan te geven hoeveel keren we hebben gezongen in het Bartholomeusgasthuis. In ieder geval al zo ongeveer een dertig keer. Dus van een traditie is echt wel sprake.

De ontvangst is hartelijk en de koffie staat klaar en de zangers voelen er zich thuis.
Bartholomeetje heeft ook een mooie sfeervolle zaal. 

Wat ook speciaal is voor dit huis, is dat naast de vaste bewoner ook onze supporters langs komen om voor dat de Kerst begint, nog één keer naar Excelsior te luisteren en samen met de zangers de bekende kerstliederen mee te zingen.

Het was maar goed dat niet alle zangers van het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior aanwezig waren. Het podium was echt vol. 

Regelmatig controleerde ik of ik net niet  te ver met mijn voet over het randje stond. Het zou je maar gebeuren dat je midden in een kerstlied naast het podium komt te liggen.

Nog een kleine traditie. Al enkele jaren, een foto van Anouk met opa.

Wat ik overigens, even terugbladerend in de jaarverslagen, ook tegen kwam. :

Na het kerstconcert (1989) in het Bartholomeus Gasthuis, kregen alle zangers van het politiekoor uit handen van hun dirigent Bert Nijpels een fles wijn, als dank voor hun inzet in dat jaar.