IJs, het is altijd wat.

We gaan op pad voor de zwarte ibis, waarvan er drie rond lopen ergens in de polder bij Nieuwkoop. Nu is het vervelende dat de zwarte ibis behalve lopen ook vliegen kan. Ja, dan kan het zo maar zijn dat ze even op de vleugels zijn. Maar niet getreurd, buiten is altijd iets leuks te zien.

Tegenover het Wielreveld loopt een grote zilverreiger langs de slootkant. In sommige gebieden nog een zeldzaamheid, maar rond Haarzuilen zie je ze bijna dagelijks.

wat is dit?

Dus op zich niet zo bijzonder, maar even later staat de reiger in het midden van de sloot op het ijs.
En dat was kennelijk wel bijzonder voor deze grote zilverreiger, schuivend en glijdend was het een kunst om in evenwicht te blijven. Maar heeft het wel zin om naar de visjes onder het ijs te kijken ?? Na veel geklungel gaf de reiger het op. Laten we het er op houden dat dit de eerste keer was dat deze grote zilverreiger ijs onder zijn poten had.

waar ben ik ?

wat zien ik ?

grote zilverreiger

Net voor Kockengen loopt er een lammetje langs de weg. Blèrend naar zijn moeder aan de andere kant van de heg. Bleek deels over het ijs en door de modder uit het weiland ontsnapt te zijn.

Natuurlijk direct een reddingsactie opgezet (vastgelegd door Maria)
Overigens, is het niet erg vroeg om nu al lammetjes in de wei te laten lopen.

Ook bij de Groen Jonker zijn de grote plassen bijna dicht gevroren. De openplekken die er nu nog zijn moeten gedeeld worden met duizenden andere eendjes. Een leuk winters plaatje.

Groene Jonker

Na de kolganzen, meerkoeten, futen, wulpen, buizerds en torenvalkjes en andere vogels die we onderweg zien tot slot even langs de patrijsjes, En, ja, die zijn er wel.

patrijs

patrijs