De dans van een Indische gans

Indische gans

Ach echt een dans is het niet. Gewoon even de vleugels strekken. Maar als het dan om een Indische gans gaat met zijn smetteloze witte kop, de zwarte strepen op het achterhoofd en de fel gele snavel, dan is het toch net een dansende gans.
Dus de titel is gewoon gekozen om deze mooie gans even in beeld te brengen.

In de uiterwaarden van de Lek zijn op diverse plaatsen wel één of meerdere Indische ganzen  te vinden. Heel vaak in gezelschap van de Grauwe ganzen. En volgens mij vinden ze elkaar ook wel aardig, ofwel er lopen diverse kinderen van gemengde huwelijken rond.

Volgens waarnemingen zijn de Indische ganzen niet zo kieskeurig in het kiezen van een man of vrouw van een andere soort ganzen familie.
Als een mix van ganzensoorten, op Waarnemingen aangeduid met HYBRIDE staan genoteerd:
Hybride Grauwe Gans x Indische Gans
Hybride Indische Gans x Brandgans
Hybride Indische Gans x Grote Canadese Gans
Hybride Indische Gans x Keizergans
Hybride Soepgans x Indische Gans
Hybride Zwaangans x Indische Gans

De Indische Gans -  Anser indicus

De Indische gans is van oorsprong een bewoner van de Mongoolse en Chinese hoogvlakten. Tijdens de barre winters daar trekken de vogels weg naar onder andere India, waaraan de gans haar naam dankt. In Nederland broedende vogels zijn nazaten van ooit ontsnapte of uitgezette vogels. Inmiddels weet de Indische gans zich hier wel prima te handhaven. Indische ganzen zijn gemakkelijk te herkennen. In vlucht en op de grond zijn ze erg licht en lijken op afstand gezien wel bijna wit te zijn. Van dichtbij vallen de dwarsstrepen op het achterhoofd op Ontsnapte of losgelaten exemplaren hebben zich in het wild weten te handhaven. In 1977 broedde de vogel voor het eerst ook in Nederland. Momenteel zijn er jaarlijks ongeveer 100 broedparen, maar dit aantal lijkt snel toe te nemen. (bron: vogelbescherming)

De Indische gans, een van 's werelds hoogst vliegende vogels, vliegt toch niet zo hoog als gedacht. Als de vogels de Himalaya willen oversteken, vliegen ze niet over bergtoppen, maar door bergdalen.

Toch kunnen sommige dieren een hoogte van 7000 meter bereiken, meldde een internationaal onderzoeksteam in een woensdag gepubliceerde uitgave van het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.

Indische ganzen (Anser indicus) vliegen in de herfst van hun broedgebieden in Mongolië en Tibet naar het zuiden, richting hun winterverblijven in India. De aanname dat ze over bergtoppen van meer dan 8000 meter vliegen, kon wetenschappelijk niet worden bewezen.

Een dergelijke tocht zou ook zeer inspannend zijn voor de dieren, omdat de lucht op deze hoogte bijzonder ijl en zuurstofarm is.

De onderzoekers rond wetenschapper Lucy Hawkes van de Britse Universiteit van Bangor rustten 91 ganzen met een gps-zender uit om de vliegroutes te onderzoeken. Daaruit bleek dat de meeste dieren onder de 5500 meter bleven. Slechts in een enkel geval vlogen ze hoger: tot 7290 meter als ze richting het zuiden trokken en tot ruim 6500 meter als de vliegroute noordwaarts was. ( NU.nl)