KAARAKIN Black Cockatoo Coservation Centre

Red-Tailed Black Cockatoe en Riet

Een bijzonder bezoek aan het KAARAKIN Black Cockatoo Coservation Centre van West Australië.
In dit centrum worden Black Cockatoo’s opgevangen, verzorgd en klaargemaakt voor de terugkeer in de natuur.

Glenn Dewhurst met een Carnaby’Cockatoo

Glenn Dewhurst, vrijwilliger bij Kaarakin (en een goede kennis van onze familie) gaf een uitgebreide rondleiding. In het centrum worden momenteel 350 Black Cockatoo’s verzorgd, verspreid over en aantal grote kooien.
De grootste kooi is zestig meter lang zodat ze flinke vlieg oefeningen kunnen maken.
Voordat ze vrij gelaten worden, worden ze geringd en gechipt en wordt een onderzoek gedaan of er op de geplande locatie voldoende vegetatie, voedsel en water aanwezig is. 

De Black Cockatoo’s in West Australie, zijn, Baudin’s Black Cockatoo, Carnaby’Cockatoo, Red Tailed Black Cockatoo. 

eten voor de cockatoo's

Red Tailed Black Cockatoo. in het Nederlands Roodstaartraafkaketoe.
Juist de Raaf is een tegenstander van de Cockatoe.

Aanvallen door raven zijn een bekende oorzaak van verwondingen en sterfgevallen bij roodstaartraafkaketoes. De Raaf trekt o.a. de staartveren uit de Cockatoe zodat hij niet goed meer kan vliegen.

Het verschil tussen de mannen en de vrouwen is uiteraard het verschil in verenkleed.
De mannen egaal zwart, met rood in de staart.
De vrouwen hebben spikkels in hun veren op de kop, nek en vleugels.

Een grappig detail is dat aan de stukgebeten noten is af te lezen welk soort black cockatoo hier heeft zitten eten. De één is zuinig in het gebruik van energie en bijt de bovenkant een stukje open om het zaad er uit te halen.
De ander bijt de halve noot open en een derde soort maakt een gat aan de zijkant van de noot.

Het bezoek eindigde in de kooi waar ook de schoolrondleidingen komen. Cockatoo's die gewend zijn aanbezoek en graag een nootje extra eten. Alleen de nootjes van Riet waren nog te groen om te eten en werden dus gewoon door de vogel op de grond gegooid.

overal kom je Nederlanders tegen
de fotograve van de vogelopvang Kaarakin

DINGO
Naast de opvang van cockatoo’s verblijven er op het centrum een aantal Dingo’s.

De Dingo kan de geur naar jaren nog weer herkennen

Op internet vond ik :  Waarschuwing! De wongari (dingo's) zijn wilde en onvoorspelbare dieren. Het is verboden ze te voeren of te verstoren. Ze zijn gevaarlijk, in het bijzonder als mensen hen geen ruimte geven. (Maar goed dat ik dat pas thuis las. ) In de opvang hebben oog in oog gestaan met enkele Dingo’s. Wel onder de deskundige leiding van Glenn.

Dingo behoort tot de echte roofdieren. Vroeger werden ze door de Aboriginals vooral als gezelschap gebruikt, en daarnaast werden ze ook ingezet bij de jacht. Wat vooral opvalt is dat ze vaak maar één persoon afkomstig uit een Aboriginalstam accepteerde op het gebied van het aannemen van voedsel. Andere stamleden werden door het dier niet geaccepteerd.
Door de Aboriginals is het dier destijds meegenomen vanuit Zuidoost-Azië richting Australië
Het enkele raszuivere kenmerk dat ze nog heeft is het huilen. (kan niet blaffen)
Een dingo leeft vooral van kleine dieren, zoals vogels, konijnen of knaagdieren

Dingo