Jas, pet en flesje

Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior

Vanmiddag een concert in Gorinchem. In het Gasthuis, naast het Beatrixziekenhuis.
Niet de eerste keer dat we in Gorinchem zingen. Niet zo vreemd ook, omdat onze dirigent Michel de Valk ook in Gorinchem woont.

De laatste keer dat we in het Gasthuis zongen was in 2011, dus het werd tijd om weer eens langs te gaan. 

We waren vroeg, de zaal was nog leeg en het podium moest nog worden opgebouwd (of afgebroken). In ieder geval op de elektronische piano na, leeg gemaakt worden voor ons Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior.
Langzaam vulde de zaal zich daarna met gasten/bewoners voornamelijk in rolstoelen.

De dag stond in het teken van oranje.
De zangers werden ontvangen met koffie en een leuke oranje koek.
In de morgen was er voor de bewoners een oranje kwis en in de middag dus ons politiekoor.
Op verzoek begonnen we dan ook met het zingen van ons volkslied, het Wilhelmus.

Het Utrechts Politie Mannenkoor was met 21 zangers goed vertegenwoordigt in het Gasthuis. Er werd lekker gezongen en Bert praatte de muziek weer aan elkaar.
Het publiek heeft genoten van ons optreden, soms zo uitbundig dat er luid geklapt werd tijdens het zingen.

Een verrassing voor de koorleden was de aanwezigheid van Adriaan Donze. Adriaan is herstellende van een bijpas operatie  en was met Ruud meegekomen om naar ons koor te luisteren. Wel even misbruik van Adriaan gemaakt door hem de camera in zijn handen te duwen.

Adriaan Donze

Na het concert was Hen Evers, onze koormeester zijn zwart leren jasje kwijt, met in de binnenzak zijn pet en een klein flesje met drank tegen een kriebelhoest.

Het hing voor zeker aan de kapstok. Meer dan waarschijnlijk had een zanger een verkeerde en dus Hen zijn jas aangetrokken.
Bij thuiskomst er direct een mail uitgestuurd naar alle zangers. Kijk eens goed naar de jas die je vanuit Gorinchem hebt meegebracht.
Het verlossende telefoontje kwam van …. , ja, van onze koormeester. Hij had helemaal geen jas bij zich  in Gorinchem en zijn jas met pet en klein flesje hing thuis aan de kapstok.
Een seniorenmomentje noemde hij het. Ach, wat geeft het. Een mailtje is zo verzonden om het een en ander recht te zetten.