De dame met de kat

Voor het Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior was het de eerste keer in haar geschiedenis, dat het koor optrad in het woonzorgcentrum Sparrenheide in Driebergen-Rijsenburg.

inzingen

effe checken

jassen dicht, map onder de arm, goed kijken

Dat was ook wel te merken aan de zangers, waarvan er diversen de verkeerde parkeerplaats opreden. Zelfs met de pauze waren er zangers die de zaal van voor aanvang niet meer wisten terug te vinden.

Bert Landman

Het koor was met twintig zangers aanwezig en trad op in een flinke zaal, waar het goed zingen was.

Bij diverse liederen zag ik dat er zachtjes meegezongen werd. Zelfs gingen bij sommige liederen de duimen omhoog als blijk van waardering. Het zingt extra goed als het publiek enthousiast reageert.

Als uitsmijter was het ook dit keer weer  het  Adieu mein kleine Garde Offizier. Een lied wat keer op keer erg gewaardeerd wordt en uit volle borst wordt meegezongen.

Utrechts Politie Mannenkoor Excelsior

pauze

Marjan

Nu zijn we wel wat gewend. Regelmatig brengt iemand, voor op de rollator, een pop mee, naar ons concert, maar nu had een bewoonster haar (nep)huisdier meegebracht, een grote speelgoed kat, die ook nog kon miauwen. En af en toe liet ze dat ook horen.

Natuurlijk werd de muziek weer aan elkaar gepraat door Bert Landman.

Stond Michel de Valk voor het koor en zat onze enige dame, Marjan Feij achter de piano.

Voor het eerst zong Hans Termaat weer mee met het koor, Na enkele jaren van afwezigheid is hij weer volledig geüniformeerd zanger van Excelsior.

In de natte sneeuw weer naar huis, na een geslaagd concert. En of we nog een keertje terug wilden komen. (enkele foto’s zijn gemaakt door Ton  Kwakkenbos)