De Grote Gele

Grote Gele Kwikstaart

Nee, geen groot glas bier tijdens de nieuwjaarsborrel van de VRS De Haar op de CES locatie.
Daar was het te koud voor. Hete gluhwein en warme chocolademelk doen het beter in de kou.

Altijd goed, als Tijs een mailtje stuurt om nog even de netten open te zetten. Een paar uurtjes voor de borrel. Dan doen we vanzelfsprekend mee.

Op weg naar de CES was het glibberen. Gelukkig net niet glijden. De insteek van de heren die over het fietspad gaan is, om daar, in het belang van de natuur, niet te strooien.
Dus bij gladheid en sneeuw, wees gewaarschuwd.

Op het water lag nog wat ijs en een wat witte neerslag. Nog een klein beetje winter. Snel even een foto maken voordat alles weer boven nul is.

Tijdens het netten openzetten liepen de Blauwe Pauwen voor me uit. 

Blauwe Pauw

Schuwe dieren, maar van zo dichtbij had ik ze daar nog niet gezien. Vader Pauw moet het pronken met deze veren nog maar even vergeten.

Johan kwam ook helpen en met zijn drieën haalden we voor de nieuwjaarsborrel bijna 30 vogels binnen en wel 11 soorten. 

Van het kleine Vuurgoudhaantje tot twee Grote Bonte Spechten.

Onder deskundige toezicht van Tijs, mocht Johan de Merels meten en wegen.

Yvonne  met de Grote Bonte Specht

Grote Bonte Specht (mannetje)

Henk met specht

Bijna allemaal vogels, die we eerder gezien hebben en al van een ringetje voorzien hadden. 

Een viertal vinken werden wel van een nieuwe ring voorzien.

Het boek er bij voor de bijzonderheden

Maar de meest nieuwe soort was vandaag de Grote Gele Kwikstaart.

Een nieuwe soort voor de VRS De Haar. Nummer 60 op de lijst.

Zelfs Tijs had deze vogel nog niet eerder in de hand gehad. 

Een prachtige bonus. De Grote Gele Kwikstaart op de eerste ring-dag op 8 januari 2017.

Grote Gele Kwikstaart

Nadat de netten waren gesloten zorgde Tim voor een warm vuurtje en werd het een gezellig samen zijn. 

Trots op de leden van de VRS De Haar.!!!

GROTE GELE KWIKSTAART

De sierlijke grote gele kwikstaart is te vinden langs stromende beken, maar ook wel aan stilstaand De grote gele kwikstaart broedt en foerageert vrijwel uitsluitend aan de oevers van beken en rivieren, liefst met loofbos of loofbomen omzoomd. 

Bij voorkeur zijn die snelstromend, maar hij broedt ook aan zwak of zelfs nauwelijks stromend water, zoals in Nederland. Het broeden in de bebouwing, en met name in dorpen waardoor een beek loopt, komt in de bolwerken (Twente, Achterhoek, Limburg) van de grote gele kwikstaart regelmatig voor. 

In de laatste decennia zijn grote gele kwikstaarten ook in steden buiten het reguliere broedgebied vastgesteld, zoals in Groningen en Breda. Een westelijke buitenpost is Utrecht, waar de grote gele kwikstaart langs de singels in het centrum van de stad heeft gebroed.

Mannetjes hebben een gele borst en een helder gele onderzijde. Bij vrouwtjes blijft het geel beperkt tot de onderzijde. Daarnaast hebben mannetjes in de broedtijd een zwarte kin en keel, die bij vrouwtjes lichter is. 

In alle kleden zijn de vleugels zwart, de mantel grijs en de stuit groengeel. Witte oog- en mondstreep vallen nog op. 

Juveniel ziet eruit als adult in winterkleed, maar heeft een bruine zweem op de borst. 

In vlucht brede witte vleugelstrepen te zien. Heeft verhoudingsgewijs een lange dunne staart. Wipt constant met staart en achterlichaam. Bruinroze poten in tegenstelling tot andere gele kwikstaarten. Diepe golvende vlucht.

De Grote Gele Kwikstaart eet allerlei kleine ongewervelde dieren die in of bij het water leven; vooral insecten, maar ook spinnen, vlokreeftjes en kleine slakjes. 

Als insecten worden met name vliegen, muggen, kokerjuffers, haften, steenvliegen en kevers in het voedsel aangetroffen.

De najaarstrek vindt plaats in september en oktober, als kleine aantallen doortrekken, meestal alleen of hooguit met enkele vogels. Deze grote gele kwikken zijn afkomstig uit Duitsland, waar grote populaties leven die deels westelijk en noordwestelijk trekken. 

Ook trekken er vogels door uit het zuiden van Scandinavië en vermoedelijk uit Polen. 

In de winter zijn de aantallen een stuk lager. 

Onze eigen broedvogels trekken deels weg; naar het zuiden, tot aan de Pyreneeën. (Bron: Vogelbescherming.nl)